Jonas (21) getuigt: “Werkgevers zijn bang dat zo’n dikkerd veel te weinig zal presteren”

Redactie KW

Jonas Delafontaine uit Torhout is er nu 21 en ziet er als een doorsnee jongeman uit. Een jaar geleden was dat wel even anders: toen zeulde hij zijn overgewicht als een last met zich mee. Maar in 12 maanden tijd gingen er meer dan 70 kilo’s af.

Vanaf zijn eerste communie ging het de verkeerde kant op met zijn gewicht, getuigt Jonas vrijdag in De Weekbode Torhout. “Ik at zowat de hele dag door. Niet overdreven veel snoep, maar wel constant aardappelen en brood. Toen ik 9 jaar was, kwam ik al in een dieetgroepje terecht, maar de kilo’s die eraf gingen, kreeg ik nadien dubbel en dik terug. Ik werd al eens met mijn overgewicht gepest op school en dat maakte het allemaal nog erger. Ik heb geprobeerd om aan sport te doen – joggen, hoe moeizaam ook – maar het resultaat was een klap in mijn gezicht. Ik had ademnood en toen ik het uiteindelijk opgaf, sloeg de weegschaal weer tilt. Je kunt je niet voorstellen hoe slecht zoiets voor je zelfbeeld is. Op den duur begin je van jezelf te walgen.”

Eens afgestudeerd, zocht hij werk als hulpkok in een grootkeuken. “Door mijn grote overgewicht van een jaar geleden maakte ik bij sollicitaties duidelijk minder kans. De werkgevers zeggen het niet met zoveel woorden, maar ze geven je tussen de regels door te verstaan dat ze bang zijn dat zo’n dikkerd veel te weinig zal presteren.”

“Eindelijk een gewone handdoek om mijn middel”

Jonas besefte dat er iets moest gebeuren, want door zijn overgewicht dreigden er hartproblemen, stond hij aan de rand van diabetes en kreeg hij almaar meer pijn in zijn benen te verduren. Op 4 september van vorig jaar onderging hij een gastric bypass. “Toen ik ontwaakte, startte dag één van mijn nieuwe leven. In principe zou ik vanaf toen een jaar lang anderhalve kg per week vermageren en dat is ook gebeurd. Ik ben momenteel liefst 70 kg lichter.” Jonas waarschuwt ervoor dat een gastric bypass geen wondermiddel is. “Noem het eerder een hulpmiddel, want sowieso moet je bereid zijn om iets aan je levenswijze te veranderen.”

Maar opgetogen is hij wél. “Eindelijk past er na het zwemmen weer een gewone handdoek om mijn middel en in mijn broeksriemen hoef ik geen gaatjes meer bij te prikken. Tot een jaar geleden was ik op weg naar een gewisse dood. Nu heb ik het zelf in handen om gezond te blijven eten.”

(JS)

Lees het uitgebreide relaas van Jonas vrijdag in Krant van West-Vlaanderen, editie De Weekbode Torhout