Joeri wordt papa twee maanden na zijn dood: “Nu pas dringt het verlies door”

Dag op dag twee maanden na het fatale ongeluk van Joeri Merveillie (27) uit Wijtschate is zijn dochtertje Annaëlle ter wereld gekomen. Mama Elisa Tuyten getuigt over de rollercoaster van emoties waarop ze zich de afgelopen maanden bevond. “Meteen na zijn dood besliste ik dat ons dochtertje ‘Joeri’ als tweede naam moest krijgen”, zegt ze.

Joeri Merveillie kwam in de nacht van donderdag 5 op vrijdag 6 augustus om het leven bij een ongeval langs de Komenstraat in Komen, op 500 meter van zijn woning in dezelfde Komenstraat in Wijtschate. De kapitein van voetbalclub SK Nieuwkerke was op weg naar huis van een vriendschappelijke voetbalwedstrijd toen hij in een bocht de controle verloor over zijn stuur. Zijn zeven maanden zwangere vriendin Elisa Tuyten was als eerste ter plaatse, maar er kon geen hulp meer baten.

Twee maanden later, op 5 oktober, zag zijn dochtertje Annaëlle het levenslicht. “Het was een vlotte bevalling”, zegt mama Elisa Tuyten (25). “In amper twee uur was ze daar. Gelukkig was mijn mama in de buurt, want anders was ik misschien bevallen op de bank. Ik heb Joeri wel gemist tijdens de bevalling. Mijn mama was er bij, maar dat is toch hetzelfde niet.”

“Helemaal Joeri”

“Annaëlle is helemaal Joeri, in alles: haar ogen, neus, mond… Ze heeft zelfs dezelfde manieren als haar vader. Ze kan al gekke gezichten trekken, net zoals hij. Joeri was echt een clown, een leutemaker, maar hij stond altijd voor iedereen klaar. Hij zou een goeie papa geweest zijn, misschien een beetje overbezorgd. Dat was hij ook over mij, en sinds de zwangerschap nog meer. Ik denk dat hij al aan haar park zou staan als ze nog maar een beetje luid zou ademen. Joeri keek echt enorm uit naar haar komst, misschien zelfs nog meer dan ik.”

“Terwijl ik de begrafenis regelde, verwachtte ik een telefoontje om de geboortekaartjes op te halen”

Het waren moeilijke weken voor Elisa. Terwijl ze het overlijden van Joeri, met wie ze al negen jaar samen was, moest verwerken, trof ze alle voorbereidingen om het nieuwe leven in haar buik zo goed mogelijk op de wereld te zetten. “Het is nu pas dat het verlies van Joeri doordringt“, vertelt ze. “Toen had ik geen tijd om er bij stil te staan. Er moest van alles geregeld worden. De vrijdag na het ongeluk zat ik al een hele namiddag bij de begrafenisondernemer en dezelfde dag verwachtte ik een telefoontje dat ik de geboortekaartjes zou mogen ophalen. Dat was echt een dubbel gevoel.”

Alleen zijn

Dat Joeri graag gezien was, bleek ook op de begrafenis. Meer dan 1.000 vrienden, familieleden, collega’s en kennissen waren erbij in de kerk van Langemark. “Ik heb dat achteraf ook gehoord”, zegt Elisa. “Maar ook dat is allemaal vaag. Ik heb het boekje met de teksten en liedjes liggen, maar vraag me niet wat er allemaal gezegd geweest is en wie er allemaal gesproken heeft. Annaëlle reageerde daar precies ook op. Ik had die dag veel last van schopjes in mijn buik, ze was heel onrustig toen.”

Gelukkig kon Elisa rekenen op de hulp van haar ouders en de familie van Joeri. “Meteen na het ongeluk ben ik weer gaan wonen bij mijn ouders (Ann Pyck en Rik Derycke, red.) in Geluveld. Sinds de geboorte van Annaëlle woon ik weer in Wijtschate, maar het is toch moeilijk om alleen te zijn, vooral ‘s avonds. Annaëlle is heel rustig. Ze weent alleen maar als ze honger heeft. Mensen zeggen: ‘Dan ben je op je gemak.’ Maar eigenlijk vind ik die stilte ‘s avonds niet zo leuk. Ik zou liever met haar bezig zijn, om mijn gedachten te kunnen verzetten. Nu bekijk ik het dag per dag. Zondag ga ik wel voor het eerst met Annaëlle naar de thuismatch van SK Nieuwkerke.”