Wat het geheim is van een goede relatie? En hoe dat zit met Valentijn? Wij vroegen het aan het pasgetrouwde koppel Gaël Cauwelier (26) en Ruth Ingelaere (28) en aan André Logie (77) en Hilda Breyne (72), die hun gouden huwelijksjubileum hebben gevierd.
André en Hilda mochten op 24 september vorig jaar hun 50ste huwelijksverjaardag vieren. Ze hebben vijf kinderen, zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen en wonen in de Bruggestraat in Poperinge. Gaël en Ruth zijn in blijde verwachting. Deze zomer mogen ze hun eerste kindje verwelkomen in hun huis langs de Dikkebusseweg in Dikkebus. Ze stapten op 8 oktober vorig jaar in het huwelijksbootje. Aan de hand van vier trefwoorden vertellen beide koppels over het geheim van een goede relatie.
De eerste keer
André: “Wij hebben elkaar leren kennen toen Hilda 17 was, ik was vier jaar ouder. Het was liefde op het eerste gezicht. Hilda werkte in een wasserij en toen ik haar zag, was ik verkocht. Ik liet haar mijn groeten overbrengen via een collega van haar en zo is alles begonnen. Later ben ik haar thuis gaan opzoeken en als geschenk had ik een pakje koeken mee. Daar hebben we later nog veel om gelachen.”
Gaël: “Mijn broer voetbalde bij de broer van Ruth, we kennen elkaar al heel lang. Zeven jaar geleden is de vonk overgeslagen. Op een Chirofuif in Reningelst. Ruth zei dat ze de sleutel van de garagepoort kwijt was en toen ben ik helpen zoeken. De sleutel hebben we niet gevonden, maar de week erop waren we opnieuw samen op een fuif en toen heb ik haar paasbloemen gegeven. Blijkbaar heeft dat indruk gemaakt…” (lacht, red.)
Huwelijksfeest
Hilda: “Wij zijn getrouwd in Krombeke, van waar ik afkomstig ben. André is door zijn knie gegaan voor mij, het was een heel mooi feest. Het is intussen 50 jaar geleden, maar ook toen was er al een discobar en een bruidstaart met een koppeltje op. In de namiddag hebben we gevierd met de familie en ‘s avonds zijn daar de vrienden bijgekomen. Het toeval wil dat onze kleindochter Kim zes jaar geleden ook op 24 september in het huwelijksbootje is gestapt.”
Ruth: “Voor mij was het een aangename verrassing toen Gaël plots met een ring voor mijn neus stond en op zijn knie ging zitten. We hadden wel al gezegd dat we wilden trouwen, maar hij heeft me toch verrast. Ik was net een week op kamp geweest met mijn werk en wilde vroeg gaan slapen, maar Gaël drong aan om toch nog iets te gaan eten. Uiteindelijk nam hij mij mee naar de plaats waar hij mij die paasbloemen had gegeven op de fuif en daar heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Het huwelijk is iets moois voor twee mensen die elkaar graag zien en we wilden ook nog een feestje voor onszelf, voor er kinderen kwamen. We hebben goed gevierd met vrienden en familie.”
Afspraken
Hilda: “Bij ons waren de onderlinge afspraken altijd heel duidelijk, het is geven en nemen voor beide partijen. Ik bleef na het huwelijk thuis om te zorgen voor de kinderen en André ging uit werken. Dat heeft nooit problemen opgeleverd. Tegenwoordig zie je dat koppels met twee gaan werken en vrouwen dus ook zelfstandiger zijn. Voor mij is dat er de grootste oorzaak van dat mensen nu meer scheiden dan vroeger. Heel veel vrouwen hadden vroeger geen inkomen en konden dus minder snel hun man, de kostwinner verlaten. Dat is nu veranderd, maar ik heb er nooit spijt van gehad dat ik thuis gebleven ben voor de kinderen.”
Gaël: “Wij gaan allebei werken en verdelen de taken. Ruth doet meer in het huishouden, ik ben dan weer de technische dienst.” (lachen, red.) “Al zal ik ook wel eens de stofzuiger vastnemen en steekt Ruth ook buiten de handen uit de mouwen. Water in de wijn doen is belangrijk.”
André: “Je moet elkaar wat ruimte geven en niet alles per se samen willen doen. Hilda gaat op vrijdag graag samen met haar vriendin naar de markt en ik hou van een pintje op café. Dat moet allemaal kunnen.”
Ruth: “Ook wij hebben onze verzetjes. Ik speel volleybal, Gaël gaat op zondag mountainbiken.”
Gaël: “Mannen onder elkaar, dat kan deugd doen, al zal dat bij de vrouwen niet anders zijn.”
Ruzie
Hilda: “Na al die jaren kennen André en ik elkaar door en door. Ik weet altijd wat ik kan verwachten. Ruzie is er zelden of nooit geweest tussen ons. Vroeger, toen de kinderen klein waren, gebeurde het wel eens dat we ons boos moesten maken, maar dat is ook al heel lang geleden. Als ik jonge koppels één raad mag geven: praat jullie ruzies uit voor het slapengaan. Op die manier blijft er de volgende dag niets hangen. Wij doen het zo al meer dan 50 jaar en het werkt nog steeds.” (lacht, red.)
Ruth: “In elke goede relatie is er wel eens ruzie, al zou ik het bij ons meer discussie noemen. We zijn allebei nogal koppig en soms willen we allebei niet toegeven op ons standpunt. Dan ontwijken we elkaar voor een halve dag, tot we het weer goed maken.”
Gaël: “We zijn het wel eens over heel veel zaken, dus zo vaak valt een discussie niet voor. Ruth is wel goed in het doorsteken van zaken. Zo gebeurt het wel eens dat ik mijn schoenen laat slingeren in huis. Ze blijft daar dan op inspelen tot ik begin op te ruimen.”
Ruth: “Dat is een slechte gewoonte van je. Ooit heb ik eens alles wat je liet rondslingeren verzameld in een doos en die heb ik dan verstopt. Het heeft een maand geduurd voor je door had dat je een paar dingen miste en dan heb ik alles braaf teruggegeven.” (lachen, red.)
(Jeroen Laseure)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier