Al meer dan dertig jaar werken Henri Verbrakel (85) en zijn vrouw Jacqueline Vandaele (85) als vrijwilliger mee aan verschillende projecten. De voorbije twintig jaar zijn ze als vrijwilliger aan de slag bij serviceflats De Zandhille in het centrum.
Voor ze vrijwilliger werden in De Zandhille in de Kapucijnenstraat, begonnen Henri Verbrakel en Jacqueline Vandaele in 1985 met vrijwilligerswerk bij Ziekenzorg van de CM. Ze bezochten mensen in het ziekenhuis, maar waren toen ook al actief in de parochie aan de overkant van waar twintig jaar geleden De Zandhille werd opgetrokken.
Toneel
“Dat was toen nog met deken Loncke”, vertelt Henri. “De ziekenzorg zelf deden we tot in 2010. Nog voor De Zandhille bestond, zaten we al in een raadgevende dienst van de CM. Waar het gebouw nu staat, was vroeger een school. Die school was eigendom van de zusters van de parochie. Aanpalend was er een grote zaal, waar toneel werd gespeeld. De zaal was heel goed uitgerust, automatische gordijnen inclusief. Het was daar dat onze vergaderingen van de raadgevende dienst plaatsvonden. Meer dan twintig jaar geleden werd de school afgebroken en werd De Zandhille opgetrokken. Wij hadden dus al een rijk verleden met de buurt!”
“Nadat het gebouw was opgeleverd, deed mijn vrouw de administratie en ontving ze de mensen, ik nam de rondleidingen voor mijn rekening. Dat doe ik nu nog altijd”, gaat Henri verder. “Wanneer mensen zich inschrijven, moet eerst heel wat papierwerk in orde gebracht worden. Daarna krijgen ze een rondleiding, waarbij we telkens twee flatjes bezoeken. En dan moeten ze beslissen welk type flat ze precies willen… Tot nu toe zijn de bewoners altijd bereid om de deur van hun flat open te stellen voor de rondleidingen. Want ik kan me voorstellen dat dat niet altijd even leuk is.”
Tumor
Henri en Jacqueline baatten ook nog de cafetaria uit. De ziekenzorg combineerden ze met het vrijwilligerswerk in De Zandhille. Maar in 2010 nadat hij geopereerd was aan een hersentumor moest Henri gas terugnemen. “Dat was een zware periode”, zegt Jacqueline. “Toen Henri ziek werd, waren we nog heel actief. Na zijn operatie ging het voor hem allemaal wat moeilijker…”
“Weet je dat ik net voor mijn operatie nog op tafel ging springen?” glimlacht Henri. “Maar na de ingreep was ik fel verzwakt. Ik ben nu nog altijd snel moe. Dat heeft niets met ouderdom te maken, want we voelen ons allebei nog altijd prima. Dat is alleen maar een gevolg van die operatie. Maar al bij al ben ik er vrij goed uitgekomen. Ik verlies alleen nu en dan mijn evenwicht… Jacqueline en ik zijn gelukkig dat we nog zo goed zijn. Veel anderen verblijven op hun 85ste al lang in een rusthuis. Wij doen nog altijd alles zelf! Toch hebben we het er moeilijk mee gehad: tot 2010 stonden we geen minuut van de dag stil. Als daar opeens een einde aan komt, val je in een gat. Gelukkig kan ik nog altijd vrijwilligerswerk in De Zandhille doen. Mijn vrouw is er enkele jaren geleden mee gestopt, maar ik ga door, tot ik op een dag niet meer kan.” (JRO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier