Helen en Kristine: van buddy’s tot vriendinnen

Kristine Cleeren en haar echtgenoot Hendrik Samyn zijn buddy van Helen uit Eritrea. Ze helpen haar de weg te vinden in haar nieuwe omgeving. © SLW
Redactie KW

De TIM-werking, Thuis in Menen, zoekt vrijwilligers die vluchtelingen willen begeleiden als buddy. Een buddy biedt administratieve steun en helpt met alle obstakels waarmee een vluchteling kan geconfronteerd worden. Het project bracht Helen uit Eritrea en Kristine uit Rekkem samen. De twee zijn intussen goede vriendinnen geworden.

Helen Musgun Banta (23) werd geboren in Eritrea, waar ze in 2016 vertrok op zoek naar een beter leven. Het overgrote deel van de bevolking is er straatarm. Helen vluchtte weg uit het land en maakte na een gevaarlijke reis via onder meer Ethiopië en Soedan, de overtocht van de Middellandse Zee naar Italië. Uiteindelijk belandde ze 17 maanden geleden in Mechelen, vandaar werd ze doorverwezen naar Menen. Helen verbleef drie maanden in het Rode Kruis-opvangcentrum.

“In Roeselare, waar ik vroeger werkte, had ik me via de organisatie De Kerit ook al een tijdje ingezet voor vluchtelingen”, vertelt Kristine Cleeren (63) uit Rekkem. “Ik vond het boeiend om iets te kunnen doen voor deze mensen, vandaar dat ik niet aarzelde om me kandidaat te stellen nadat ik een artikel over het TIM-project in de krant had gelezen.”

Verloren in de stad

Helen was ondertussen erkend als vluchteling en ze verhuisde van het Rode Kruis-opvangcentrum naar een appartementje aan cc De Steiger. “Dat was een heel belangrijke stap”, zegt Helen. “Maar ik voelde me er wat verloren. Ik sprak geen Nederlands, had geen werk en was heel afhankelijk van anderen. Ik kreeg wel hulp van een sociaal assistent van het OCMW, maar ik had behoefte aan een intensievere begeleiding. Zo kreeg ik het voorstel om samen te werken met een buddy. Ik had absoluut geen idee wat dat was. Maar ik had hulp nodig en dus meldde ik me aan.”

Het TIM-project koppelt vluchtelingen aan vrijwilligers. “Zij bieden steun aan gezinnen of personen die de weg proberen te vinden in hun nieuwe stad”, vertelt Mélodie Coudron van de integratiedienst van Menen. “We streven ernaar om een goede combinatie te maken tussen vrijwilliger en vluchteling. Beide partijen mogen dan ook hun voorkeur uitspreken: oud of jong, man of vrouw, alleenstaand of een gezin. Een goede match is heel belangrijk, daarom dat we eerst een uitvoerig gesprek hebben met de kandidaat.”

“De belangrijkste stap naar integratie is de kennis van het Nederlands, dat is mijn stokpaardje” – Kristine Cleeren, buddy

Noch Kristine, noch Helen had een voorkeur uitgesproken. Toen ze in juni 2017 aan elkaar werden voorgesteld, klikte het onmiddellijk. Na acht maanden is hun samenwerking uitgegroeid tot een hechte vriendschap.

Prioriteit: Nederlands

De taken van een buddy zijn zeer uiteenlopend. Ze zijn van administratieve aard: hoe ontleen je een boek in de bib, hoe werkt een postkantoor, waar kan je de nodige hulp krijgen… De buddy geeft ook begeleiding bij het wonen: het sorteren van vuilnis, uitleggen hoe je energiezuinig kan wonen. “Maar het is ook de bedoeling dat je samen wat vrije tijd doorbrengt“, weet Mélodie Coudron. “Samen eens naar de bioscoop gaan, of een wandeling maken.”

“Het allerbelangrijkste is de taalstimulering. Het aanleren van Nederlands was voor ons een prioriteit”, benadrukt Kristine, die tijdens haar loopbaan lerares talen was. Helen spreekt inderdaad verrassend goed Nederlands. “Ik volg Nederlands bij het CVO en twee keer per week krijg ik extra les en oefeningen van Kristine“, zegt ze. “Onder elkaar proberen we enkel Nederlands te spreken. Ik leer iedere dag bij.”

“Je mag het belang van het beheersen van de Nederlandse taal niet onderschatten”, vult Kristine aan. “Dankzij die kennis heeft Helen werk gevonden en kan ze op eigen benen staan. Ze volgde een maand stage in woonzorgcentrum Andante en onlangs boden ze haar een contract van een jaar aan. Helen begrijpt de mensen en kan hen antwoorden in het Nederlands. Ik ben een hevige voorstander van integratie. Ze is een verrijking voor ons land, ik ben dan ook overtuigd dat ze als logistiek helpster uitstekende zorg verleent.”

Kristine en haar echtgenoot Hendrik Samyn helpen Helen waar het kan. De man van Helen woont nog in Ethiopië, het is een hele uitdaging om Helen met hem te herenigen. “Ze zijn gehuwd volgens hun eigen traditie, dus enkel voor de kerk”, legt Kristine uit. “Dat maakt dat ze volgens onze wetten niet gehuwd zijn en dat staat hun hereniging in de weg. Dat vind ik totaal onrechtvaardig. Daarom zijn we ook al eens langsgeweest bij een advocaat.”

Vriendenkring

Als ik zie wat wij kunnen doen voor Helen, dan verdient elke vluchteling een buddy. Je moet je hun situatie eens voorstellen: ze kennen de taal niet, ze kennen hier niets of niemand”, pleit Kristine vurig. Helen knikt instemmend. “Hendrik en Kristine nemen me mee naar zee, naar een Eritrees restaurant in Kortrijk, naar Brugge… Zonder hen zou ik die stappen niet durven zetten. Ik heb meermaals per week contact met hen.”

Toch is Helen nog vaak alleen op haar appartement. “Dat is nu de grote uitdaging”, vindt Kristine. “Ze zou geleidelijk een vriendenkring moeten uitbouwen. Het is belangrijk dat vluchtelingen uit hun sociaal isolement gehaald worden en dat Helen wat leeftijdsgenoten ontmoet waarmee ze samen wat tijd kan doorbrengen.”

Het is overduidelijk dat Helen Kristine en Hendrik in haar hart heeft gesloten. Als Kristine me terug begeleidt naar de voordeur, neemt Helen me bij de arm: “Wil je in de krant zeggen dat ik hen zo enorm dankbaar ben? Dankzij hen kan ik een nieuw leven opbouwen.”

Info: het TIM-project zoekt buddy’s die een vluchteling of een gezin willen begeleiden. Wie hierover meer informatie wenst, kan zich wenden tot de integratiedienst van stad Menen op integratie@menen.be of 056 52 92 31

(Stefaan Lernout)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier