Harelbeekse zeescouts vieren vijftigste verjaardag

Hans Volcke en Cindy Cardon, met kinderen Wout en Charlotte tussen hen in, staan voor bijna 60 jaar lidmaatschap van de Zeescouts. (Foto LOO)
Peter Van Herzeele
Peter Van Herzeele Medewerker KW

Zeescouts in Harelbeke? Er is daar toch geen zee? “Een vaak gehoorde opmerking en toch bestaan we dit jaar 50 jaar en we vieren dat ook”, zegt de leiding. Wie zeker present tekent is de familie Valcke uit Harelbeke, samen goed voor bijna 60 jaar lidmaatschap.

Zeescouts Jan Bart Harelbeke vzw werd op 18 maart 1968 opgericht door André Verhofstede, met het Provinciaal Domein De Gavers als thuisbasis. Gestart op de Arendswijk met 20 Zeewelpen, groeide de groep tot de huidige groep van 150 leden en leiding. Opvallend is dat de traditie van zeescouting zich bij veel families verder zet. Zo zijn er onder meer vader Johan Berteele met dochter Maaike en zoon Koenraad. Zij doorliepen alle takken en stonden ook in de leiding. Pol Mestdagh en zijn zoon Jeroen en dochter Annabel zijn alle drie oud-leden en oud-leiders. Nu nog helpen ze waar nodig. Bij de familie Verbrugge is, of was bijna iedereen lid, leider of leidster. “Met moeder Noëlla Deboever op kop, die jarenlang alle administratie deed”, weet Hans Valcke, met zijn familie goed voor net geen 60 jaar lidmaatschap.

Reddend zwemmen

Hans Valcke was lid, leider en groepsleider. Nu is hij kookouder. Zijn vrouw Cindy Cardon was acht jaar lid en is ook kookouder. Zoon Wout is tien jaar lid, dochter Charlotte negen jaar.

Hans (48) werkt in het bankwezen en zit al 32 jaar bij de zeescouts. “Ik heb alle groepen doorlopen behalve de kleintjes. Als kind was ik gewoon veel water te zien want we woonden aan De Gavers. Door een buur leerde ik de scouts kennen en was ik vertrokken”, vertelt Hans. “Ik heb er ook mijn vrouw leren kennen. Op een bepaald moment hadden we te weinig leidsters. Er werd gevraagd wie een vriendin kende of een zus had die leidster wilde worden. Vandaar.”

“Je weet pas wat het betekent, eens je een zeescout bent”

Cindy, van opleiding verpleegster, leerde de zeescouts kennen door een klasgenote. “Ik heb het acht jaar graag gedaan en stopte als leidster toen ik zes maand zwanger was van onze Wout. Nu ben ik nog kookouder. Ik doe dat erg graag. Het is wel een weekendje hard werken.” Wout (16) volgt elektronica aan het VTI Waregem. Hij is al tien jaar bij de zeescouts. Het is zijn derde jaar verkenner. “Zeescout zijn snap je maar als je erbij zit. Voor mij is het tof omdat je er veel kameraden hebt. Ik hou ook van zeilen en zwemmen. Nu zit ik in het laatste jaar zeilen en ben geslaagd”, glundert Wout. “Bij het zeilen moet je rekening houden met de wind en ook je boot kennen. Ik volg dan ook nautische vaardigheden. In september ga ik voor een brevet reddend zwemmen. Daarvoor ga ik een examen doen aan zee. Redder lijkt me een mooie vakantiejob.”

Trektocht

Charlotte (15) volgt moderne wetenschappen aan het Guldensporencollege Harelbeke. Zij is eerste jaar verkenner. “Zeescouts is leuk en echt plezierig. Je kan en mag er jezelf zijn. Ik amuseer me enorm op de boten. Ik heb leren roeien en leren zeilen met grotere boten via lessen praktijk en theorie in Brugge”, vertelt Charlotte.

“Het is een microbe. Voor je het weet, word je daar in meegezogen”

“Ik heb leren kapseizen want je weet nooit dat dit echt kan gebeuren. We oefenden door zelf te schommelen met de boot tot hij kapseisde. Je belandt in ijskoud water. Het gekke is dat iedereen weer in de boot wil, maar door er aan te hangen kantelt de boot opnieuw. Het belangrijkste is dat je altijd een reddingsvest moet dragen. Waar ik nu erg naar uitkijk, is de jaarlijkse trektocht naar Nederland waar we van stadje tot stadje varen.” Charlotte wil later graag leidster worden en een eigen zeilboot hebben. Privé trekt de familie elk jaar op zeiltocht. Hoe kan het ook anders.

25 kg gratis mossels

Aan anekdotes heeft de familie geen tekort. “Als kookouder maken we ook een vieruurtje. Af en toe durven we dat opdienen om 4 uur ‘s nachts. We trommelen de jongelui dan uit bed”, lacht Cindy. Wout blijkt de strafste anekdotes te hebben. “Ik was er elke keer bij”, lacht hij. “Op een gegeven moment was er geld verdwenen en we werden door de leiding apart ondervraagd. Als we niets vertelden zouden ze de brieven van onze ouders verbranden. Ze deden dat ook werkelijk. Gelukkig was het allemaal in scène gezet, maar we beleefden wel de schrik van ons leven.” Een andere anekdote speelt zich af in Yerseke. “We wilden mosselen en probeerden die goedkoper te verkrijgen in de vismijn. Toen we ons hadden voorgesteld, vertelde de verkoopster dat we gratis mosselen konden krijgen als we in een van de lokalen van een plaatselijke vereniging sliepen. We verzwegen wijselijk dat we op onze boten zouden slapen. Toen de verkoopster een beetje argwaan kreeg, kwam ik onbewust vragen waar we de mossels nu moesten ophalen. Zo kregen we 25 kilogram gratis mossels”, lacht Wout. “Zeescouts is niet in enkele momenten samen te vatten. Het is meer dan dat. Het is een microbe. Je wordt daar in meegezogen voor je het weet”, besluit Hans.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier