Guido en Franky wandelen 2.500 km in 60 dagen

Guido Deleu en Franky ‘Polke’ Olievier trekken in twee maanden naar Santiago de Compostella. Een huzarenstuk. Op zaterdag 29 juli trekken de vrienden letterlijk de achterdeur achter zich dicht en beginnen ze te wandelen. Twee maanden lang, 2.500 kilometer ver.

Op zaterdag 29 juli in de vroege ochtend om 5.30 uur vertrekken Guido en Franky. Guido uit de Debustraat in Bissegem en Franky uit de Kolverikstraat in Wevelgem. Ze ontmoeten elkaar ergens halverwege de twee gemeenten en vandaar gaat het richting Franse grens. “De eerste dag is meteen een klepper, de langste tocht“, geeft parcoursmaker Guido toe. “We wandelen ineens 55 kilometer naar de eerste camping in Bon Secours, net voor de grens in Péruwelz”. En dan gaan we verder voor een tocht van in totaal 2.500 kilometer.

Zonder één rustdag. Of toch? “Op één dag wandelen we 32 kilometer. Dan hebben we de namiddag vrij, als alles goed gaat”, werpt Guido op. “Anders lopen we gemiddeld 48 kilometer.”

Vier keer steun

De ondersteuning in Frankrijk wordt verzorgd door familie en vrienden, die ervoor zorgen dat kampeermateriaal en bagage op de volgende halte aanwezig zijn. Vier teams nemen zo elk een week voor hun rekening. Guido’s echtgenote Marleen en dochter Ruth de eerste week, dan Marleen met Carole Corne, vervolgens Dirk Delaere en zijn echtgenote Carine, ten slotte Filiep Delanoy en echtgenote Lieve. Hulp of geen hulp, Frankrijk doorkruisen van Noord naar Zuid wordt een hele uitdaging.

“We zijn geen echte pelgrims, ons geloof is niet onze motivatie”

In grote lijnen doorkruisen ze Frankrijk richting Pyreneeën langs Epernay, Troyes, Chablis, Vezelay, Nevers, Crozant, Rocamadour, Cahors, Auch en zo naar Pau. De oversteek van de Pyreneeën is via de Col de Somport. “In twee dagen trekken we de Pyreneeën over, dat is de bedoeling”, zegt Guido. “De overtocht is ongeveer 60 kilometer lang. Eens we de bergen in trekken, zwaaien we de begeleiders adieu en hebben we een rugzak mee van 10 à 15 kg.”

Camino Primitivo

In Spanje kan het druk worden richting Compostella. Daarom loopt de route niet via de Camino Francesca, maar via de Camino Primitivo. “Dat is de oorspronkelijke route naar Compostella, heel wat lastiger maar rustiger”, legt ervaringsdeskundige Guido uit. Eerder wandelde hij al de Camino Norte, die loopt langs de noordkust van Spanje en de Camino Portugese vanuit Faro.

“Eén namiddag nemen we vrij, de andere dagen wandelen we zo’n 48 kilometer”

Voor Franky Olivier – “iedereen noemt me Polke maar mijn moeder hoort nog altijd liever Franky” – is het de eerste tocht naar Compostella. “Het wordt een ongelooflijke ervaring die niet zal vergeten”, voorspelt hij. “Wandelen kost me geen enkele moeite. Als voorbereiding hebben we extra lange wandelingen gemaakt maar ik was al goed getraind. Ik wandelde onder meer al twee keer de Oxfam Trial in de Hoge Venen en al negen keer de Dodentocht in Bornem. We verslijten twee paar wandelsandalen. Guido wandelt altijd op sandalen, ik neem een paar wandelschoenen mee wanneer we slecht weer of slechte ondergrond onder de voeten krijgen.”

Naar Compostella

Er zijn veel Vlamingen die wandelen naar Compostella. Hoewel de meesten niet vertrekken vanuit Vlaanderen, vragen buitenstaanders zich af wat deze wandelaars zo aantrekt dat ze massaal de Sint-Jacobstocht aanvatten. Je kan evengoed een ander deel van Europa doorkruisen, wellicht langs minder drukke trajecten. “We zijn geen echte pelgrims”, geeft Guido toe. “Ons geloof is niet onze motivatie. Hoewel het niet te onderschatten valt hoe het spirituele je overvalt eens je de kathedraal nadert. De Camino’s zijn vooral goed uitgestippelde routes. Bovendien is de accommodatie van die aard dat je gemakkelijk overnachting vindt.”

“Met alles wat Polke me al vertelde, kan ik zelf een huis metselen. In theorie toch”

Guido en Polke wandelen ondertussen twintig jaar samen. Gaat dat niet vervelen, wat hebben ze elkaar nog te vertellen na al die kilometers? “We vertellen over wat we zien, we laten de omgeving op ons afkomen en geven onze indrukken. Het is nooit lang stil, hoewel ook dat niet stoort “, zegt Polke. “We praten over alles en nog iets. En we leren bij. Zo kan ik, met wat Polke me al vertelde, zelf een huis metselen. In theorie toch”, grapt Guido.

(Stefaan Lernout)