De gemeentebelasting op tweedeverblijven wordt in heel wat gemeenten, vooral kustgemeenten, in vraag gesteld. Ook De Panne bleef niet gespaard van fiscale procedures voor de rechtbank. De gemeente trok aan het langste eind.
De belasting op wooneenheden zonder domicilie wordt betaald door mensen die een eigendom hebben waar niemand gedomicilieerd is op 1 januari van het aanslagjaar. Een eigenaar van zo’n eigendom in De Panne vond deze taks onterecht omdat zijn verblijf in een gebied voor verblijfsrecreatie ligt waar geen hoofdverblijfplaats kan gevestigd worden. De eigenaar werd in een vonnis van 7 februari 2018 in het ongelijk gesteld.
De Kamer van de Rechtbank van eerste aanleg West-Vlaanderen, afdeling Brugge, verklaarde de vordering van deze eigenaar ontvankelijk, maar ongegrond.
Van geen belang
De rechtbank meent dat de mogelijkheid om zich te kunnen domiciliëren van geen belang is. Verblijfsgelegenheden in een gebied waar de woonfunctie verboden is, kunnen dus aan dezelfde belasting worden onderworpen als verblijfsgelegenheden in een gebied waar de woonfunctie is toegelaten.
Tot slot herhaalt de rechtbank dat de belastingplicht van de eigenaar van de wooneenheid geldt ongeacht of deze al dan niet ingeschreven is in het bevolkingsregister van de gemeente, zodat er geen onderscheid wordt gemaakt in het betrokken belastingreglement tussen inwoners en niet-inwoners.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier