Gabriël Deven (80) uit de Maurissestraat levert al negen jaar zijn trouwe bijdrage aan de Sint-Laurentiusparochie. “Wat mijn job inhoudt?” Gabriël lacht: “Alles.”
Deze reportage maakt deel uit van ons Dossier Kerk
“Al het voorbereidend werk van de priesters en diakens doe ik: langsgaan bij geboortes of overlijdens, het priesterkleed klaarleggen, papierwerk bijhouden, de attributen en kaarsen klaarzetten, de stoelen verplaatsen, tapijten klaarleggen… De priesters komen enkel nog om de dienst voor te gaan. Ik ben hier drie voormiddagen in de week, en op andere dagen kunnen de parochianen mij altijd bereiken.”
Gabriël hielp priester André Windels vanaf 1981 met begrafenisdiensten. “Maar na zijn vertrek in 2008 hebben ze mij gevraagd deels zijn taken over te nemen. Voor een week of zes maar, hadden ze beloofd. Maar ondertussen zit ik hier al negen jaar”, lacht hij. “Ik doe het natuurlijk wel graag, anders zou ik het niet doen. En tijd heb ik zat, aangezien ik met pensioen ben. Zo niet, dan maak ik er wel tijd voor.”
Lege kerken
“Wat na mij? Dat blijft natuurlijk een groot vraagteken. Zolang het voor mij nog gaat, zal ik het blijven doen. Ik weet ook hoe alles in elkaar zit, hoe alles werkt, ik ken de kleinste hoekjes van de kerk. Hoe leer je iemand anders dit werk aan?”
Of dat ook nodig is in de toekomst, is maar de vraag. “Kerken lopen leeg. Op zondag wonen nog een 130-tal mensen de mis bij. Bij familiemissen kan dat cijfer al wel eens oplopen tot 230. Oudere mensen blijven komen, maar jonge gezinnen zie je bijna niet meer. Als een oudere mens sterft, is dat een lege stoel die maar niet opnieuw gevuld raakt. En dat vind ik een heel spijtige ontwikkeling.”
(MH)
Dossier Kerk
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier