Nee tegen verkavelingsvlaanderen, ja tegen het opnieuw aanhalen van de woonbanden met de stad: dat is volgens woonexpert Filip Canfyn de uitdaging waarvoor Vlaanderen de komende jaren staat.
Filip Canfyn, die als ingenieur-architect afstudeerde en ervaring heeft als architect, aannemer, projectontwikkelaar en ambtenaar, trekt in zijn boek ‘Het syndroom van verkavelingsvlaanderen Een radicaal pleidooi voor stedelijk wonen’ aan de alarmbel. Hij stelt dat Vlaanderen voor uitdagingen staat: enerzijds op korte termijn tienduizenden nieuwe gezinnen huisvesten, anderzijds zowel het ruimtegebruik, het energieverbruik als de mobiliteitslast onder controle krijgen. Wonen in de stad speelt hierbij een cruciale rol. “Wat betreft ruimte is het zo dat 27 procent van Vlaanderen intussen verhard is. Sommigen zullen zeggen dat er nog 73 procent over schiet, maar dat is onzin. Als het om energieverbruik gaat, beseft iedereen dan weer dat nieuwbouw aan strenge eisen moet voldoen. Maar wat met oude woningen?”
Vermiddenklassing
Het grootste probleem is volgens Filip Canfyn echter de mobiliteit. “Iedereen denkt dat enkel de grootsteden als Gent, Antwerpen of Brussel met files te maken hebben. Maar overlast is er overal. In centrumsteden als Kortrijk, maar ook in pakweg Tielt of Lichtervelde. Bovendien worden enkel technische oplossingen als ritsen voorzien. En wat ik me ook afvraag, is waar al die auto’s vandaan komen… Het verband met onze suburbane woning en het verkeer naar werk en school is alleszins duidelijk.”
Wonen tussen de steden en het platteland, in de suburbane gebieden, het is een algemeen gegeven in Vlaanderen. De term verkavelingsvlaanderen is dus op zijn plaats, aldus Canfyn. “En dat staat voor een nefaste vermiddenklassing. Ik heb het over de Vlaming die zich distantieert van de stad in al zijn facetten. In een stad moet je kunnen samenleven met kansarmen, werklozen, allochtonen… Daardoor wonen in steden nu vooral mensen die zich een dure loft of penthouse kunnen permitteren, ofwel mensen die er door hun situatie wel moeten wonen. Zij moeten een huis in de stad huren omdat ze er geen kunnen bouwen en er buiten de stad amper huurwoningen zijn. Je kunt ze beschouwen als Chinese vrijwilligers.”
Regels
Als remedie tegen het verkavelingsvlaanderen wil Filip Canfyn de woonbanden met de stad weer bewust aanhalen. Hij stelde daarom tien geboden op. “Ik geef er enkele mee. De stad moet de prioritaire locatie worden voor de invulling van de nieuwe woonvraag van de bijkomende huishoudens in de toekomst en de bestaande woonbehoefte van vandaag. Stedelijk wonen moet ook gaan over compact, betaalbaar en duurzaam wonen voor iedereen. De stad moet zich bovendien als drie-eenheid van kern, rand en land verkopen, waarbij de eigen interne rand de concurrentie aangaat met de externe rand van verkavelingsvlaanderen.”
Op dinsdag 18 maart om 20 uur geeft Filip Canfyn in boekhandel Theoria in Kortrijk toelichting bij zijn boek. (AXV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier