Onder massale belangstelling van vrijwilligers, buurtbewoners, ex-bewoners van het centrum en pers hebben directeur Emanuel Joye en zijn medewerkers een afscheidsfeest georganiseerd vooraleer het opvangcentrum op 30 november definitief de deuren sluit. Maar ook een groot aantal van de nog ongeveer 170 bewoners hebben mee de handen uit de mouwen gestoken. In juni viel de overheidsbeslissing dat een aantal opvangcentra diende te sluiten omdat de vluchtelingeninstroom sterk gedaald was.
Zowat een jaar geleden kwamen de eerste vluchtelingen toe op de luchtmachtbasis van Koksijde, waar Fedasil plaats had voorzien voor een 300-tal bewoners. Het voorbije jaar verbleven er in totaal 559 bewoners, waarvan ongeveer de helft gezinnen en de helft alleenstaande mannen met een minderheid alleenstaande vrouwen en niet-begeleide minderjarigen. De meesten waren Afghanen, Syriërs, Somaliërs en Irakezen.
Centrumdirecteur Emanuel Joye blikt tevreden terug op dat spannende jaar, want het centrum kwam toch een paar keer in het nieuws met niet al te positieve incidenten: “Uiteindelijk groeide er een mooie samenwerking en dialoog met alle partners, met wie we samen heel wat geslaagde projecten hebben gerealiseerd. Op de gemeente konden we altijd rekenen voor praktische zaken. Het voetbalveld werd genivelleerd, telkens we erom vroegen kregen we een podium ter beschikking, vandaag mochten we alle tentjes hier op het plein gebruiken. Ik denk bijvoorbeeld terug aan het zwerfvuilinitiatief, aan de zinvolle samenwerking met de politie, aan al de fijne activiteiten die samen met vrijwilligers op touw werden gezet… Vandaag willen wij in naam van Fedasil alle medewerkers, vrijwilligers en partners die zich hebben geëngageerd uitdrukkelijk bedanken.”
Twee van die medewerkers zijn Ben Schrama, buurtwerker en alle kinderen draaien voortdurend rond animator Silke Vanhoecke. Ook zij tellen af, want binnenkort zit ook hun contract erop. Geen van beiden heeft al toekomstplannen. Silke zegt: “Ik focus nog honderd procent op de kinderen, want ik vind het erg belangrijk dat zij hun verblijf hier op een mooie manier kunnen afsluiten. Daarna zie ik wel.” Ben vertelt: “Het was de laatste weken niet makkelijk om iedereen uit te leggen wat er hen te wachten stond. De meesten waren bang en onzeker over de toekomst. Dat bleek uit hun vragen op de recente bewonersvergadering. Alle vragen kwamen op hetzelfde neer. Wanneer moeten we weg, waar moeten we naartoe, hoe moeten we daar geraken… Ook dat de beslissingen op hele korte termijn worden genomen maakt hen een beetje bang. Maar dat kan nu eenmaal niet anders. Gisteren is er nog een gezin van zes personen vertrokken. Vader, moeder en vier kinderen, waarvan de kleinste, Oscar, hier geboren was. Ze zijn naar Zwevegem vertrokken voor een LOI, een lokaal opvanginitiatief. Ze zullen daar een individuele woning toegewezen krijgen. Volgende week zullen hier nog meer mensen vertrekken: bijna alle gezinnen met kinderen. Die week is speciaal gekozen omdat het dan herfstvakantie is, zodat de kinderen geen extra problemen krijgen met de school. Dan blijven er nog een 80-tal bewoners over, die ook geleidelijk aan zullen opstappen.”
Maar er waren alleen maar blije gezichten: kinderen dollen rond in Halloweenoutfit, meisjes staan te dringen aan het grimestandje om zich als prinsesjes te laten schminken, uitgelaten tuimelen kleuters van het ene springkasteel naar het andere en ze willen allemaal graag op de foto, het liefste met de medewerkers en de vrijwilligers die ze allemaal zo graag zien. Voor één keer mogen ze snoepen naar hartenlust: chips of lekkere frietjes met mayonaise en natuurlijk hebben ze liever een ongezonde frisdrank dan een gezonde Halloweensoep. De dj laat op zich wachten, maar het feest kan niet meer stuk. Toch houden sommige asielzoekers zich schuil in hun kamers, zoals een aantal Iraniërs, monarchisten en echte politieke vluchtelingen, die veel te bang zijn dat er per ongeluk iemand van hen een foto zou nemen.
Nederlands met licht Brugs accent
Opvallend is ook dat er heel wat ex-bewoners zijn opgedaagd, die voor de laatste keer hier samen komen verbroederen met de nieuwe vrienden die ze hebben gemaakt. Eén van hen is Omar, een 23-jarige Syriër, die één van de eerste bewoners in Koksijde was. Maar Omar kreeg in maart zijn papieren voor een maximum verblijfsperiode van vijf jaar en heeft intussen een officieel adres in Koksijde. Hij leert ijverig Nederlands in Brugge, waarvoor hij vier keer per week over en weer pendelt. Hij spreekt vandaag al een aardig mondje Nederlands, met een grappig licht ‘Brugs’ accent. Hij heeft zich goed laten informeren en is vastbesloten om zijn Masteropleiding ICT aan de Gentse universiteit te beginnen. Het contact met zijn oude en nieuwe vrienden houdt hij vooral langs Facebook.
(MVP-Foto’s MVP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier