Een nieuw Paradijs in Koolskamp?

Het gebouw werd deels gecontroleerd afgebroken na een windvlaag. (Foto FG)
Bert Vanden Berghe

Zondag zorgde een windstoot ervoor dat het leegstaande Paradijs in Koolskamp voor een deel werd afgebroken. Dat legde meteen enkele pijnpunten bloot, ook voor het dorp.

‘t Paradijs was decennia lang een vaste waarde in de gemeente. Een café annex feestzaal, met naam en faam tot buiten het dorp. Families en verenigingen vierden er feest, artiesten traden er op en de vermaarde kippen die er geserveerd werden, werden een begrip in de schaduw van de Sint-Martinuskerk. De bekendste uitbater, Robert ‘Soiten’ Vannieuwenborgh, overleed in 2007. Na hem werd het gebouw verschillende keren verkocht, maar de gloriedagen waren duidelijk voorbij. ‘t Paradijs stierf een stille dood. Het gebouw staat al jaren te verkommeren en veranderde al vaak van eigenaar. Ramen zijn ingegooid en voor vandalen en kinderen is het gebouw een speelterrein. Een mens zou denken dat er lessen getrokken werden uit De Tassche, maar tevergeefs. Iedereen en niemand is verantwoordelijk. En uiteraard kan je zo’n gebouw nu eenmaal niet hermetisch afsluiten of laten bewaken. Zoals zo vaak is het vooral een kwestie van gezond verstand.

Door een windstoot vorige zondag stortte het plafond in en daardoor dreigde de zijmuur het te begeven. Uit voorzorg liet de burgemeester het stuk gecontroleerd afbreken. Toevallig hadden enkele buurtbewoners onlangs nog hun beklag gedaan bij de gemeente. Een brief lag klaar om te versturen naar de eigenaar.

Die viel overigens uit de lucht toen we hem maandag spraken, ook dinsdag bleek dat hij nog niet op de hoogte was gesteld. De plannen voor 16 appartementen zijn bijna klaar. De komst daarvan wordt al jaren aangekondigd en ook nu is een einddatum nog niet duidelijk, omdat er nog mee naar een projectontwikkelaar moet gestapt worden. Het ziet er dus naar uit dat de realisatie nog niet meteen voor morgen is. Bovendien is het ook maar de vraag of die staan te springen om in deze tijden zo’n gebouw te realiseren.

De afbraak zorgde voor veel kijklustigen en hinder. (Foto FG)
De afbraak zorgde voor veel kijklustigen en hinder. (Foto FG)

Eerst en vooral is er de bouw zelf. Een werf van dergelijke omvang zorgt al snel voor een half jaar tot een jaar hinder. Het is een straat waar je niet zomaar een omleiding kunt voorzien, laat staan afsluiten. Het is immers één van de hoofdassen van Koolskamp, vooral voor het zwaar vervoer dat er de hele dag af en aan rijdt. Een probleem waar de school, die tegenover ‘t Paradijs een nieuwbouw plant, ook mee zal kampen. Het zware vrachtverkeer is niet alleen bestemd voor de Koolskampse bedrijven, maar ook voor Ardooie, die worden omgeleid om het centrum van Ardooie te ontlasten.

Een voorlopig beeld hoe de appartementen er zouden uitzien op de plaats waar nu het verloederde Paradijs staat. (GF)
Een voorlopig beeld hoe de appartementen er zouden uitzien op de plaats waar nu het verloederde Paradijs staat. (GF)

Bovendien is het nog maar de vraag hoe groot de interesse is in dergelijke appartementen. Het is not done om dat te zeggen, maar het valt niet te ontkennen dat – ondanks de gezellige gemeenschap – Koolskamp niet de meest actieve gemeente is. Het is een dorp, ja. Een warm dorp overigens. De jeugdverenigingen doen het niet onaardig en er heerst een aparte sfeer die je enkel onder de kerk- en watertoren vindt. Maar de middenstand is er beperkt tot één bakker, één frituur, twee slagers, twee buurtwinkels en een handvol cafés en kapsalons.

Er is een nieuw cultureel centrum, dat wel, en aan verenigingen geen gebrek. Maar de leeftijd van de gemiddelde zelfstandige in Koolskamp draait rond de vijftig, de nieuwe handelszaken zijn de afgelopen tien jaar op één hand te tellen en zelfs de lokale voetbalploeg is sinds vorig seizoen dood en begraven. Ik kan me niet inbeelden dat senioren hun toevlucht zullen zoeken in die appartementen voor hun oude dag. Ze zullen vast wel goedkoper zijn dan pakweg Roeselare, maar de dichtheid van een bruisend centrum, met winkels, tavernes en parken op wandelafstand zoals ginder zijn onbetaalbaar. Jonge mensen dan maar? De burgemeester steekt het niet onder stoelen of banken dat hij een jongere insteek toejuicht in zijn gemeente, maar het is ook een kwestie van die groep te kunnen houden.

Het wordt misschien tijd dat er een langetermijnvisie wordt ontwikkeld voor het dorp Koolskamp. Welke uitdagingen staan ons nog te wachten? Hoe kan je de leefbaarheid en (commerciële) aantrekkingskracht vergroten, zonder de ziel van het dorp te verwaarlozen? Hoe lok je een nieuwe generatie? Wat verwachten zij van een dorp? Hoe dan ook: het is tijd voor, letterlijk en figuurlijk, een nieuw paradijs.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier