“Dynamiteren van het station was een ramp voor de stad”

Op 21 oktober 1918 werd het toenmalige en mooie station van Waregem in de as gelegd door de Duitse bezetter, amper enkele weken voor de Wapenstilstand getekend werd. Honderd jaar later herdenken De Statievrienden dit van 8 tot 10 juni met een tentoonstelling. “Dat was een van de meest dramatische gebeurtenissen ooit in onze stad”, zegt Hendrik Ghistelinck (67), een van de initiatiefnemers van het project.

De laatste jaren is er al veel onderzoek gebeurd rond het voormalige station en dat is voor een belangrijk stuk te danken aan De Statievrienden, met coördinator Hendrik Ghistelinck. Sedert de voormalige secretaris van Unizo Waregem met pensioen is, heeft hij zich meer dan ooit ontwikkeld tot een gedreven en bedreven heemkundige.

Wat weten jullie over wat er precies gebeurd is op 21 oktober 1918?

“Dat de Duitse bezetter het station toen met dynamiet heeft laten ontploffen. De Duitsers hadden in Waregem hun stek in het stationsgebouw en toen ze de stad ijlings moesten ontvluchten, hebben ze de tactiek van de verschroeide aarde toegepast. De spoorwegen waren toen belangrijk voor legers. De schade in de hele stad was enorm. Dat komt deels doordat ook de Entente, de bondgenoten die tegen Duitsland en de Centralen vochten, met zware wapens vuurden in de strijd tegen de Duitse bezetter. Het gevolg was dat behalve het station ook de kerk op de Markt in puin lag en er zo’n honderd woningen zwaar getroffen waren.”

Hoelang heeft dat station bestaan?

“Vermoedelijk ging het in 1889 open maar zeker zijn we niet. De bronnen uit die periode zijn dan ook eerder beperkt. Er was toen nog geen regionale pers in de stad want het Waregemse lokale weekblad De Vrede ging pas in 1900 van start.”

In 1980 pas kreeg Waregem zijn huidige station. Waarom moest de stad het liefst 61 jaar met een noodstation stellen?

“Tja, dat heeft zo zijn redenen he. Het gemeentebestuur hier was katholiek en de NMBS was in handen van de socialisten. Dus lag Waregem niet in de bovenste lade voor een groot project van heropbouw.”

“Dat was een van de meest dramatische gebeurtenissen in onze stad”

Wat plannen jullie nu precies van 8 tot 10 juni?

“Er komt een grote driedaagse tentoonstelling waarvan het op schaal herbouwde prachtige stationsgebouw met ruim 10.000 legoblokjes de trekpleister wordt. Dat is het werk van Kurt en Kenny Dhaene, zelf ook bewoners van de Stationswijk. Het was een echt monnikenwerk voor hen maar het resultaat is dan ook prachtig.”

Je hebt al behoorlijk veel geschreven over heemkundige thema’s. Wat staat er de komende jaren nog op het menu?

“We gaan met De Statievrienden tegen 2020 alleszins ook een boek uitbrengen over honderd Waregemnaars die geboren en getogen zijn op de Stationswijk. De titel wordt vermoedelijk ‘De honderd Waregemse spoorleggers’. Daar zitten bekende namen tussen, zoals onder meer onze voormalige topcoureur Armand Desmet. Ook Bernard Delange, Winoc Van Thuyne, Bernard Vandenbussche en Marc Vanryckeghem (broer van de Waregemse burgemeester, re.d) schrijven er aan mee.”

“Ik ben daarnaast nog bezig met een artikel over 100 jaar Renson en ik wil alle cafés die Waregem ooit had, in kaart brengen. Er zijn nu 600 namen van herbergen bekend. Ik plan ook gesprekken met zoveel mogelijk betrokkenen. Ik zal daar ook wel even zoet mee zijn, denk ik.”

Klinkt bijna als een voltijdse opdracht. Hoeveel tijd gaat er op aan heemkundig onderzoek?

Stien, zijn vrouw, vanuit de keuken: “Veel te veel.” (lacht)

Hendrik: “Ik denk inderdaad dat ik er toch wel elke dag ruim vier uur mee bezig ben.”

Vroeger was je bekend als secretaris van Unizo. Ligt dat helemaal achter je?

“Ik spring wekelijks nog een keer binnen bij Liesbeth Deman, in mijn vroegere kantoor. Ik ga soms ook wel eens meehelpen, zeker in de periodes dat het tijdschrift van Unizo moet verstuurd worden of als de tweejaarlijkse bouwbeurs er aan komt. Mijn vrouw is wel blij dat de avondvergaderingen er toch niet meer bij zijn.”

(VFB)