Willy Corteel, Bernard Corteel en Johny Deberdt zijn drie duivensportliefhebbers in hart en nieren. Alle drie zijn ze lid van De Verbroedering in Oostduinkerke.
Daarenboven zijn de heren ook heel goede vrienden. Voor onze krant wisselden ze van meningen rond het reilen en zeilen binnen de duivensport, vroeger en nu, en wat de toekomst zal brengen. Het gaat niet zo goed meer met de duivensport aan de Westkust. Het aantal clubs is gevoelig gedaald. De voorbije jaren verdwenen verenigingen in Koksijde, De Panne en Adinkerke, maar vooral het aantal leden in de nog bestaande clubs gaat flink naar beneden. Leden die nog actief zijn, zijn vooral oudere duivenmelkers en opvolging is er nauwelijks. Bij de nog bestaande clubs zijn er leden bij die al een eindje voorbij de negentig zijn. Jongeren, zelfs aangespoord door vader of grootvader, steken hun neus op voor de duivensport. Te arbeidsintensief, niet spectaculair genoeg en vooral duur. En dan is er ook nog de factor van de grote, rijke, professionele duivenhokken die voor grof geld prijsduiven kopen, kweken en ze aan het buitenland versassen. Willy Corteel, Bernard Corteel en Johny Deberdt, drie dikke vrienden en sinds jaar en dag lid van duivenmaatschappij De Verbroedering in Oostduinkerke vertellen, filosoferen en mijmeren over de toekomst van de duivensport.
Van vader op zoon
Willy Corteel (73) werd geboren in Oostduinkerke in de schaduw van de plaatsnoever, die nu door de grillen van de natuur bijna op de Piet Verhaertstraat ligt, zoals zijn grootvader aan moederszijde Rochus Pylyser altijd voorspelde. “Ik werkte als schrijnwerker-timmerman bij een firma in Nieuwpoort, maar ben al enkele jaren met pensioen. In mijn jonge jaren speelde ik voetbal, zowat 20 jaar bij KVV Oostduinkerke. Nu beperken mijn hobby’s zich tot één keer op reis gaan per jaar, eens goed gaan eten en de rest spendeer ik aan de duivensport bij de plaatselijke club De Verbroedering.”
“Ik begon in 1974 door toedoen van mijn vader Theodoor. Mijn voorkeur gaat naar lange afstandsvluchten en overnachtingsvluchten. Door de jaren won ik grote vluchten op Cognac, Angoulème, Dax, Poitiers, Bourges, Perpignan, Chartres, Limoges, Ruffec, Tours, Montelimar, Agen-Bordeaux en Jarnac, regionaal, provinciaal en nationaal”, doet hij zijn verhaal.
Zijn familielid Bernard Corteel (71) werd eveneens in Oostduinkerke geboren. Naast de duivensport is hij een voetbalsupporter van KVV Coxyde en Oostduinkerke. Op televisie mist hij geen enkele grote match.
Ook wielerwedstrijden volgt hij op de voet. “Net als Willy ben ik in 1974, via mijn vader Emiel met de duivensport begonnen. Ik sloot mij aan bij de maatschappij De Verbroedering, maar toen ik me na mijn huwelijk in Koksijde vestigde, werd ik ook lid van de Koksijdse duivenvereniging. Later fuseerden de beide clubs, onder de naam De Verbroedering. Vooral de snelheidswedstrijden en halve fond dragen mijn voorkeur weg. In de loop der jaren werd ik drie keer provinciaal kampioen, een keer algemeen provinciaal kampioen en ieder jaar behaal ik een twintigtal eerste prijzen”, voegt Bernard er aan toe.
Intensief
Johny Deberdt (61) is afkomstig van De Panne, maar woont sinds zijn huwelijk in Oostduinkerke. Net als zijn vrienden Willy en Bernard is hij naast de duivensport, verzot op voetbal en wielrennen. Zelf voetbalde hij bij de jeugd van Racing De Panne. Ook hij rolde de duivensport binnen via zijn vader en een vriend. “Aanvankelijk was ik lid van een club in De Panne, maar die bestaat niet meer en sinds ik in Oostduinkerke woon, ben ik aangesloten bij De Verbroedering. Mijn voorkeur gaat naar vluchten zware halve fond. In 2014 won ik vijf keer nationaal Montluçon, de provinciale Guldensporenvlucht uit Blois en vier eerste prijzen uit Bourges”, vertelt Johny.
“De jeugd heeft geen interesse voor de duivensport”, is Willy overtuigd. “Ze leven in een andere leefwereld, dan wij destijds en hebben heel wat andere mogelijkheden. Velen kennen zelfs de duivensport niet. Ze feesten graag lang en slapen tot laat in de voormiddag, zo kan men niet met duiven bezig zijn… men moet er vroeg bij zijn”, lacht Willy.
“Het is ook zeer arbeidsintensief, twee keer per dag de hokken kuisen en duiven verzorgen, de verplichte inentingen, dierenartskosten, dure voeding en vooral de geringe aandacht in de media maakt onze sport minder populair”, voegt Bernard eraan toe. “Het is niet alleen duur geworden, de kleine duivenliefhebbers worden weggedrongen door de rijke professionele hokken”, stelt Johny.
Het drietal speelt voor eigen rekening en heeft in zijn hokken een gemiddelde van 50 tot 170 duiven.
Modernisering
De modernisering in het lokaal met een computer vinden de drie heren een grote verbetering. “Voor de oudere duivenmelkers is het toch soms een moeilijke klus om alles te kunnen volgen of gebruik te maken van de modernere meetapparaten. We zijn er ook niet mee opgegroeid”, reageert Willy.
“Ik zou ook graag een eresaluut willen brengen aan voorzitter Fernand Corneillie, het bestuur en de werking van onze duivenmaatschappij De Verbroedering. Ze doen ook al het mogelijke wat ze opgedragen worden door de KBDB om de vluchten en administratie in goede banen te leiden en het iedereen naar zijn zin te maken. Het is een toffe club, de leden vormen één grote familie, er is geen naijver en we zijn allemaal goeie vrienden”, sluit Willy het gesprek af.
(CJK)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier