Drie generaties bij KSA Tielt

De Tieltse KSA mag 90 kaarsjes uitblazen. Heel wat leden zijn gekomen en gegaan, maar de familie van Agnes Verbeke is blijven komen. “Van mijn 33 kleinkinderen zijn er intussen al 25 lid of lid geweest van de KSA.” We spraken af met drie generaties van dezelfde familie.

Agnes Verbeke (76) is het oudste lid van de familie dat aan tafel schuift. Haar kroost bestaat uit negen kinderen, allemaal zaten ze vroeg of laat in een jeugdbeweging. Niet zo vreemd als je weet dat Agnes zelfs zo haar partner leerde kennen. “Ik herinner me dat ik als jong meisje lid was van De Roodkapjes”, steekt Agnes van wal. “Dat was een jeugdbeweging op de lagere school, speciaal voor de meisjes van het zevende en achtste leerjaar. We deden op zaterdagnamiddag activiteiten en gingen zelfs op kamp. Dan trokken we te voet naar het kasteel van Wakken, waar we drie dagen verbleven. We hadden een heel toffe leidster, later heeft ze haar intrede gedaan in het klooster van Pittem.”

Agnes werd nog lid van de VKSJ, de meisjesafdeling van de KSA, en leerde ook haar toekomstige man kennen bij de jeugdbeweging. “Er was een keer een gemengde activiteit en zo hebben we elkaar ontmoet“, glimlacht ze. Het koppel kreeg negen kinderen, allemaal trokken ze richting jeugdbeweging. “Maar pas vanaf Eveline was dat de KSA.”

Nieuwe vriendjes

Dochter Eveline Van Compernolle (43) is het middelste kind en de eerste die sinds de derde kleuterklas bij de KSA heeft gezeten. Een van haar oudere broers was er wel leider geworden, maar was nooit lid geweest. “Na mij zijn ze wel allemaal naar de KSA gegaan”, vertelt Eveline.

“Kinderen leren beter omgaan met conflicten” – Eveline Van Compernolle

Het vraagt wat rekenwerk, maar uiteindelijk wordt de som toch gemaakt. “Er zijn 33 kleinkinderen”, telt Eveline. “Drie daarvan zijn richting Chiro gegaan, 25 zijn of waren lid van de KSA in verschillende gemeentes. De vijf anderen zijn nog te jong om naar de jeugdbeweging te gaan, maar ze zullen allemaal bij de KSA belanden.”

Ook Evelines vijf kinderen zitten allemaal in de KSA. Susan Van Daele (7) is de jongste in het gezin van Eveline. Broers Wout, Warre en Douwe en zus Febe gingen haar al voor. Febe is op dit moment zelfs bondsleidster, net als tante Annelien vroeger. “Ik ben in de derde kleuterklas gestart”, vertelt Susan. “Maar ik ging al met mama en papa mee op kamp, want ze zitten in de kookploeg. Ik hou van de spelletjes en vooral als er gezongen en gedanst mag worden. Veel van mijn klasgenootjes zitten bij de KSA, maar ik heb ook al nieuwe vriendjes gemaakt.”

Grote reünie

Ook Evelines jongste zus, Annelien Van Compernolle (38), werd net als haar zus leidster bij de KSA. Haar jongste dochter Anna mag pas volgend jaar bij de jeugdbeweging, maar de twee andere kinderen Norah en Remi dragen al overtuigd hun sjaaltje. “Mijn lievelingsspelletjes zijn het stadsspel en de zwijntjestocht“, geeft Norah Boussenna (11) mee. “Maar ik ga ook heel graag op kamp. Voorlopig moet ik nog in het heem slapen, maar straks worden dat tenten. Ik kijk er al naar uit.”

Zelf houden Eveline en Annelien veel mooie herinneringen over aan hun tijd bij de KSA. “Al ging ik helemaal in het begin niet zo graag”, biecht Eveline op. “Maar ik herinner me vooral dat ik de kampen heel tof vond. Later werd ik ook leidster en ik stond heel graag bij de kabouters, dat is de jongste groep. Ook ik heb mijn partner trouwens bij de KSA leren kennen. We gaan nu voor de twaalfde keer mee als kookouder op kamp.”

Bij Annelien is vooral de vriendschap bijgebleven. “Nog steeds blijft de bende van toen elkaar opzoeken. We hangen echt nog samen. Onlangs hebben we zelfs een reünie georganiseerd voor alle leiding met een geboortejaar in de jaren 70, 80 en 90. Het was een grote groep.”

Weinig veranderd

De zussen zijn blij dat de familie zo massaal richting jeugdbeweging trekt. “De kinderen worden er sociaalvaardig en leren om bepaalde dingen gewoon aan te pakken“, vertelt Annelien. “Bovendien is de KSA een sociaal vangnet in de pubertijd. De andere leden zullen je wel terechtwijzen als je over de schreef dreigt te gaan.”

“Ik heb ook de indruk dat kinderen beter leren omgaan met conflicten”, gaat Eveline verder. “Dat zie ik toch aan mijn eigen kinderen.”

Opvallend genoeg is er de laatste jaren weinig veranderd aan de werking. “Met mijn tijd kan je het niet meer vergelijken“, lacht Agnes. “Bij ons was dat echt heel schools, ook al waren het dan spelletjes.”

“Maar bij ons waren er al heel leuke dagtochten en die zijn er nog steeds”, vult Eveline aan. “Heel veel is echt nog herkenbaar. Enkel de namen van de groepen zijn wat veranderd. Bij ons waren er robbedoezen en dat zijn nu de pagadders. De jong-knapen en roodkapjes van vroeger zijn nu gewoon de jong-knapen. Maar de kinderen zelf? Die zijn weinig veranderd.”

(LDP)