Dokters gaven Thierry uit Knokke 15% overlevingskans, nu is hij weer aan het werk

Redactie KW

In de zomer van 2016 gaven de dokters Thierry Strubbe (54) amper 15 procent overlevingskans nadat hij bij werken op het strand van Knokke-Heist onder een bulldozer terechtkwam. Normaal lopen zou al helemaal een wonder zijn. Vandaag is de gemeentearbeider opnieuw aan de slag als straatveger. “De dokters gaven me weinig kans, maar ik ben blijven knokken. Ik moest en zou terug beginnen werken en zelfstandig leven”, getuigt Thierry.

Het verschrikkelijke arbeidsongeval in augustus 2016 zal Thierry Strubbe (54) voor altijd blijven achtervolgen. Nog elke dag moet de sympathieke gemeentearbeider uit Knokke-Heist revalideren in de fitness en het zwembad. Klagen doet hij nooit. “Daarvoor ben ik te dankbaar dat ik het ongeval überhaupt nog kan navertellen“, aldus Thierry. Het mag dan ook een wonder heten dat de man zo goed herstelde. Een verbrijzeld bekken, een heupbreuk, scheenbeenbreuk, klaplong, tal van inwendige bloedingen … Het lijstje verwondingen was indrukwekkend. De dokters gaven Thierry slechts 15 procent overlevingskans toen hij met de mugheli het ziekenhuis werd binnengebracht. Weken zweefde de arbeider tussen leven en dood. Maar kijk : vandaag is hij weer de oude. “Maak daar 90 procent de oude van. Helemaal zoals vroeger wordt het nooit meer“, pikt Thierry Strubbe in.

Ook al waren de dokters pessimistisch, ik ben blijven knokken

Thierry vertelt zijn verhaal terwijl hij de straten van ‘zijn’ Knokke-Heist proper maakt. Sinds kort is hij weer aan de slag bij de gemeente als straatveger. “Geloof me: ik beleef enorm veel plezier aan mijn werk. Zowel de dokters als mijn bazen stonden versteld dat ik weer aan de slag kon. Zelf wou ik nooit geloven dat mijn laatste werkdag die bewuste 22 augustus 2016 zou zijn. Dat kon en mocht gewoon niet. Ook al waren de dokters pessimistisch, ik ben blijven knokken. Door mezelf doelen te stellen, raakte ik stap voor stap dichter bij mijn einddoel: werken.”

Voorlopig blijft het bij een parttimejob. Elke weekdag staat Thierry om 6 uur ‘s ochtends met de glimlach paraat. Dagelijks stapt hij tijdens zijn ronde zo’n zes kilometer. Niet slecht voor iemand die twee jaar geleden zowat elk botje in zijn onderste ledematen brak. “Lopen of joggen zal niet meer lukken volgens de dokters. In het begin weigerde ik dat te geloven. ‘Ik ben nu al zo ver geraakt. Waarom zou dat ook niet kunnen’, ging door mijn hoofd. Maar oké, op een bepaald moment moet je je limieten accepteren. Mijn bekken bestaat helemaal uit titanium. Zelfs mijn schoenen knopen lukt amper. Daar zal ik mee moeten leren leven. Het belangrijkste is dat ik opnieuw helemaal zelfstandig kan leven. Daar ben ik enorm trots op”, zegt Thierry.

Het belangrijkste is dat ik opnieuw helemaal zelfstandig kan leven. Daar ben ik enorm trots op

Hoewel de gemeentearbeider al veel verder is geraakt dan ooit gedacht, blijft hij zichzelf doelen stellen. Zijn rijbewijs halen, bijvoorbeeld. “Door mijn evenwichtsverlies moest ik die inleveren. Tegenwoordig verplaats ik me met een invalidenscooter nadat de dokters me voor 66 procent invalide verklaarden. Dat gaat meer dan goed, maar toch … Het blijft een scooter voor invaliden. Mijn grote wens is om opnieuw met een normale brommer te mogen rijden. Begin september doe ik een gooi naar mijn rijbewijs. Maar als het niet lukt, zal dat mijn geluk niet verpesten”, besluit een optimistische Thierry.

(MM – foto MM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier