Dirk Balcaen staat met The Empty Bottles op punkfestival in Engeland

Dirk Balcaen (41) uit Beveren-Leie staat op vrijdag 3 augustus met zijn band The Empty Bottles op het podium van Rebellion in Engeland, het belangrijkste punkfestival van Europa. “We zijn toch wel blij dat we daar een kans krijgen om ons te tonen”, zegt de man die niet aarzelt om af en toe zijn Schotse doedelzak boven te halen tijdens optredens. Punk met een streepje doedel, het is opmerkelijk in de punk maar het werkt.

Het Rebellion Festival in de Engelse kustplaats Blackpool is het walhalla voor hardcore- en punkgroepen. Het evenement bestaat al ruim twintig jaar en laat zien dat punk met 300 bands op de affiche en 20.000 bezoekers over het hele weekend allesbehalve dood is. Dirk Balcaen en zijn vriendin en (punk)kapster Sigrid Beysen zijn al jaren regelmatige bezoekers van het festival, maar deze zomer is het dus toch specialer dan anders.

Hoe kreeg je het eigenlijk voor mekaar dat je daar kunt optreden?

“Een jaar of twee geleden had ik contact met een van de Britse verantwoordelijken van het festival. Ik heb hem onze debuut-cd bezorgd en we zijn nadien in contact gebleven. Op een dag liet hij me weten dat we op de affiche zouden staan en kijk straks is het dus zover. Het festival vindt plaats van 2 tot 5 augustus en de vrijdag om 14 uur krijgen we onze kans.”

“Ik heb al altijd een voorliefde gehad voor de Schotten”

Wat doet dat met je?

“We zijn hiermee uiteraard bijzonder opgezet nu we de affiche delen met helden van ons zoals Cockney Rejects of the Exploited. Wij spelen op het podium voor jongere bands.”

Vertel eens wat meer over The Empty Bottles?

“Samen met Jurgen Van Heghe uit Heule heb ik de band opgericht. We treden een tiental keren per jaar op en brengen in het najaar onze tweede cd uit. Repeteren doen we in de garage van mijn ouders. Fan van het genre zijn ze niet, maar mijn ouders zijn breeddenkend. Behalve Jurgen en ik bestaat de groep ook nog uit Christophe Deconinck en Ward Ameel uit het Ieperse en Tom Taillieu uit Heule.”

Punk is ruig en schopte zeker in de begindagen graag tegen de schenen van de gevestigde orde. Hoe sta jij in de punk?

“Zelf hou ik vooral van de vriendschap en gemoedelijkheid die ik er terug vind. Ook de ambiance die gepaard gaat met punk kan ik wel smaken. Het kan er wel eens hevig aan toegaan op concerten en het bier vloeit er ongetwijfeld rijkelijker dan op sommige andere festivals, maar de negatieve bijklank die punk nog oproept bij de goegemeente is nergens voor nodig. Waar ik dan weer niet in geloof is in anarchie die vaak in één adem genoemd wordt met punk. Volgens mij kan anarchie niet werken in de samenleving. Wel ga ik niet akkoord met alle beslissingen van de politiek.”

Je bent een opmerkelijke punker. Je bent burgerlijk ingenieur van opleiding en beroepsmilitair. Zorgt dat voor commentaar?

“Rasechte punkers spreken er me wel eens op aan maar alles bij mekaar valt het wel mee. De Belgische Defensie ligt ook niet echt onder vuur bij punkers omdat het leger meestal humanitaire acties uitvoert in de wereld. Dat kan doorgaans toch wel op sympathie rekenen. Mocht ik politie-agent zijn, zou het allicht moeilijker liggen. Overigens ben ik in goed gezelschap als beroepsmilitair want de zanger van The Exploited was dat ook ooit (zegt hij met een knipoog, red).”

Een andere opvallende vaststelling is dat je doedelzak speelt, zeer ongebruikelijk in punkbands.

“Ongebruikelijk ja maar helemaal uniek is het niet hoor. Ik speel ook niet continu op doedelzak en verder ben ik ook zanger in de groep. The Dropkick Murphys, met hun mix van Ierse folk en punk, gebruiken ook de doedelzak, al klinkt het bij ons wel wat harder dan bij hen.”

En hoe kwam je er toe -Vlaming zijnde – om de Schotse doedelzak te leren bespelen?

“Ik heb al altijd een voorliefde gehad voor de Schotten en voor de natuur van Schotland. Een kleine 20 jaar geleden ben ik daarom ook muzieklessen gaan volgen. Ik ben misschien niet de meest begenadigde speler, maar de meeste klassiekers kennen geen geheimen meer voor mij.”

Daarop neemt Dirk er zijn doedelzak en een partituur bij en brengt hij een overtuigende versie van Amazing Grace. (Freddy Vermoere)