Directeur woonzorgcentrum: “Bedden bijgekomen, maar financiering bleef achter”

Axel Daenekindt van woonzorgcentrum Sint-Monica: "Maatschappelijk draagvlak voor ouderenzorg is klein." (Foto HH)
Hannes Hosten

“De wachtlijsten zijn er niet spectaculair op verlengd. Mensen blijven minder lang in een rusthuis, waardoor je met hetzelfde aantal bedden meer mensen kan helpen. Bovendien zijn er ook bedden bijgekomen. Maar de financiering is achtergebleven”, vindt Axel Daenekindt, directeur van woonzorgcentrum Sint-Monica aan de Ooievaarslaan in Oostende.

Lees alle artikels over dit onderwerp in ons Dossier rusthuizen

Sint-Monica telt vandaag 136 rusthuisbedden en 100 assistentiewoningen, maar er komen nog 92 bedden, zes kamers voor kortverblijf en vijf assistentiewoningen bij in een nieuwbouw aan de Nieuwpoortsesteenweg, op de gronden van het vroegere rusthuis Rosemarijn. Deze worden eind 2018 of begin 2019 in gebruik genomen. “Het grootste deel van de gronden verkochten we aan de stad, die er het park Nieuwe Koers zal realiseren”, aldus Axel Daenekindt. “Een mooi project, ontworpen samen met de Vlaams Bouwmeester.”

Vanaf een bepaalde graad van zorg behoevendheid is een rusthuis goedkoper dan thuiszorg

Hoe dringend een rusthuisopname is, varieert van persoon tot persoon. Als je mama halfzijdig verlamd het ziekenhuis mag verlaten, is twee weken wachten te lang. Voor iemand die traag dementeert en thuis woont, is drie maanden misschien haalbaar. We zien wel dat de ziekenhuizen de ligduur verkorten, maar dat de thuiszorg die evolutie niet kan volgen en overvraagd wordt. Vele mensen die dringend een oplossing zoeken, komen eerst tijdelijk terecht in een dure zorginstelling die bedden over heeft, maar verhuizen van zodra mogelijk naar de instelling van hun keuze.”

Wachtlijsten

“Ik werk sinds 1985 in de sector. De wachtlijsten zijn in die tijd niet spectaculair verlengd“, weet Axel Daenekindt. “Toen bedroeg de gemiddelde verblijfsduur vijf tot zeven jaar. Vandaag blijven senioren gemiddeld maar tweeënhalf jaar in een rusthuis. Daardoor kan je met even veel bedden twee tot drie mensen helpen. Er kwamen ook bedden bij. Maar de financiering blijft achter. Voor onze nieuwbouw werd aanvankelijk 60% subsidie beloofd, maar er bleken te veel aanvragen en uiteindelijk zou het nu gaan om 5 euro per dag per bed. We zullen dus zelf meer moeten financieren. Begrijp: meer moeten lenen.”

Vandaag blijven senioren gemiddeld maar tweeënhalf jaar in een rusthuis

“Dan is er nog de subsidiëring voor onze werking. Je hebt ROB-bedden en de iets zwaarder gefinancierde RVT-bedden, voor mensen met een hogere zorggraad. Wij hebben 111 RVT- en 25 ROB-bedden. Maar dat verschil is louter administratief. De bewoners krijgen dezelfde zorg. Eigenlijk voldoen bijna al onze bewoners aan de normen om een RVT-bed te krijgen, behalve 10% die wij voorbehouden voor mensen die de vereiste zorgscore niet halen, maar toch zorg nodig hebben omdat ze niet echt voor zichzelf kunnen zorgen en thuis bijvoorbeeld hun medicatie niet nemen.”

Onderfinanciering

“Zoals bij vele rusthuizen is ons aantal RVT-bedden te laag. Wij moeten boven de wettelijk voorziene personeelsnorm gaan om voldoende zorg te kunnen bieden en dat resulteert in een hogere dagprijs. Die bedraagt 48 tot 59 euro per dag, afhankelijk van de kamer. Voor nieuwe instellingen is dat een ramp, want je start met ROB-bedden en kan maar om de zoveel tijd RVT-bedden aanvragen. In het nieuwbouwproject De Drie Platanen zullen wij met onderfinanciering starten. Hoe we dat oplossen? In de nieuwbouw zullen we rationeler kunnen werken. Door onze schaalvergroting kunnen bepaalde vaste kosten over meer bedden verdeeld worden. Maar het is roeien met de riemen die we hebben.”

Het maatschappelijke draagvlak voor ouderenzorg is klein. Slechts een relatief kleine groep moet naar het rusthuis en maar voor gemiddeld tweeënhalf jaar. Thuiszorg is heel duur en ik sta daar achter. Maar ook in rusthuizen moeten we goede zorgen kunnen voorzien. Vanaf een bepaalde graad van zorgbehoevendheid zijn wij goedkoper.

Wij voorzien 24 uur verzorging per dag. En vele mensen bloeien hier open: door de voeding, de tijdige medicatie, de sociale contacten, de structuur. We horen het dikwijls: had ik het geweten, was ik al eerder gekomen.”