Derde generatie bij Sport Lauwers: “We verkopen hier liever sport dan het zelf te moeten doen”

Met Jana en Gerben komt er een derde generatie aan het roer van sportzaak Lauwers. De kinderen van Katelijn en Katrien worden mede zaakvoerders in de winkel, die 55 jaar geleden door Joris en Lucette werd opgericht. Vandaag opent deze opnieuw de deuren na een grondige renovatie. Het geheim van de succesvolle zaak? “Een goede zulle“, zegt Lucette. “En een beetje sjanse” zegt Joris. Maar vooral: altijd de nieuwe trends verwelkomen als opportuniteiten.

Zestien vierkante meter, zo groot was de eerste ‘Sport Lauwers’ in 1962, toen nog in de Menenstraat. Joris Lauwers (83) was net als zijn vader schoenmaker. Hij maakte en herstelde schoenen in alle vormen en soorten: sandalen, orthopedische schoenen en voetbalschoenen. Tot wel 120 paar per week. Toen Joris zag dat de klanten kant-en-klare schoenen van een merk verkozen, speelde hij in op de nieuwe trend. Iets dat de familie in de loop der jaren nog vaak en met succes zou doen.

Lucette Balcaen (80) was gerante in de kruidenierszaak De Welvaart toen Joris een oogje op haar liet vallen. “Hij is me komen zoeken om in zijn winkel te komen staan”, grapt Lucette. Feit is dat met Lucette achter de toonbank, de winkel van Joris draaide. Sport Lauwers was geboren. In 1965 verhuisde de winkel naar de huidige locatie in de Larstraat, de vroegere Moeskroenstraat.

Zevende verbouwing

Dat de winkel sinds 1965 nog altijd op exact dezelfde plaats gevestigd is, mag toch wel uniek genoemd worden. Want ondertussen zijn ze aan de zevende verbouwing toe. “Hier was voordien een café gevestigd, Sint-Sebastien, en die had een goede zulle. ‘t Was een sterk café”, weet Lucette nog. Is dat het geheim van het succes van de winkel? “Je moet geluk hebben dat de mensen naar je winkel komen…”, relativeert een immer bescheiden Joris.

Aanvankelijk kon je er enkel voetbalschoenen kopen, maar al snel werd het aanbod uitgebreid. “Toen ik acht dagen getrouwd was werd ik voorzitter van Vaste Vuist”, vertelt Joris. “Vanaf toen zat ik middenin de sport. Ik was ook nog voorzitter van voetbalclub ‘t Smeske en lid van de sportraad. In 1969 werd ik bovendien Bloso- verantwoordelijke. Zo leerde ik andere sporten kennen, zoals volleybal en basketbal. Het was een vanzelfsprekendheid dat die ook een plaatsje vonden in de winkel. En weer moest onze winkel groter worden.”

De dochters

Ook het gezin breidde uit. Katrien en Katelijn groeiden op tussen de volleyballen en de voetbaltruitjes. Ze leken voorbestemd om in de sportwinkel mee te draaien. “De meisjes waren altijd mee als we materiaal aankochten“, legt Lucette uit.

“We hebben een podoloog in dienst en kunnen via een loopband iemand zijn loopstijl analyseren”

“Katrien (55) kwam in 1979 al in de zaak, ze was amper 17 jaar. Katelijn (53) ambieerde aanvankelijk een carrière als lerares lager onderwijs. “Het was in die tijd niet evident om een vaste job te vinden als leerkracht“, herinnert Katelijn zich. “Ik laveerde van interim naar interim. Als ik weer eens moest lessen voorbereiden, klonk het ‘moet je weeral werken voor school ?’. Er waren vele handen nodig in de winkel. Vanaf 1985 ben ik dan ook volop in de zaak gaan meewerken.”

Enkel blije gezichten

Zo vormden de dochters de tweede generatie. Samen met vader Joris runden ze de zaak. Moeder Lucette had ondertussen haar plaats achter de toonbank afgestaan en zorgde voor de kleinkinderen. Net als hun ouders speelden ze in op een voortdurend snel vernieuwend sportlandschap. Professionele, geoefende en recreatieve sporters vonden hun gading in de – nog eens gerenoveerde – winkel in de Larstraat.

“De opkomst van de digitale wereld, waar alles via de computer wordt afgehandeld, heeft een enorme impact gehad”, weet Katelijn. “We hebben daar geloof ik handig mee omgesprongen. We waren een van de eerste handelszaken die een website hadden en een nieuwsbrief uitstuurden.”

Ondertussen doet zowat iedereen aan sport. De uitbaters van een sportwinkel lopen daarbij voorop, toch? “Joris was een goede turner, zelf heb ik even mee geturnd bij de dames”, herinnert Lucette zich. Ook Katelijn en Katrien turnden bij Vaste Vuist, enkel recreatief.

“Ik denk dat we allemaal liever sport verkopen dan zelf te sporten”, lacht Katrien. “Het is ook zo’n mooi product, heel afwisselend. We zien hier bijna zonder uitzondering alleen maar blije gezichten. Sport is de hobby van onze klanten, ze komen hier niet om te zeuren.”

Ondertussen werken ook hun kinderen, Gerben Tanghe (27) en Jana Kind (25) mee in de winkel. De derde generatie Lauwers staat te popelen om een nieuw hoofdstuk te breien aan het succesverhaal. Zowel voor Gerben als Jana leek het een uitgemaakte zaak dat ze de sportwinkel zouden verder zetten. Beiden studeerden KMO-management met een doel in hun achterhoofd. “Ik heb Jana zeker niet gepusht”, geeft Katelijn toe. “Herhaaldelijk mocht ze van mij horen dat het niet allemaal rooskleurig is, dat je vaak niet weet hoe je alles nog zal moeten bolwerken. Maar ze was vastbesloten. Op een dag zei ze me ‘Mama, stop nu met zagen. Ik wil en zal het doen!'” (lacht)

1.000 vierkante meter

Op vrijdag 9 februari heropent de winkel, na de zoveelste renovatie wordt de zaak bijna 1.000 vierkante meter groot. Een aantal verkopers is het team komen versterken. “Het is opvallend hoe gemotiveerd die zijn“, vertrouwt Katrien toe. “Een van de mannen volgt zelfs tennislessen om ook daar de nodige expertise op te doen.” En nog steeds duiken er in de sportwereld nieuwe trends op. “We verkopen vanaf nu ook Padel- en hockeymateriaal”, is Gerben enthousiast.

“Hockey is een sport die in de lift zit, de nationale ploeg doet het goed. Het is een kwestie van tijd vooraleer die ook in onze regio doorbreekt. Ook de traditionele sporten krijgen extra aandacht. We maken veel werk van de nieuwe collecties, en net zoals vroeger staat persoonlijk advies centraal. Zo hebben we nu een podoloog in dienst, en kunnen we via een loopband iemand zijn loopstijl analyseren.”

Joris en Lucette horen dit met zichtbare trots aan. “Het is toch wel uniek, niet?, glundert Joris. “Wij eerst als koppel, dan onze dochters en nu neef en nicht als de derde generatie.” “We zullen ons nu wel niet meer moeten moeien”, lacht Lucette. “Dat zal voor jou moeilijker zijn dan voor mij”, besluit Joris met een kwinkslag.

(Stefaan Lernout – foto’s Wilfried Ossieur)