Op 18 januari zijn Kortemarkenaars Roger Leyn, Tine Lievens, Godfried Deprez, Lies Pattyn, Franky Mommerency, Magda Clauw en Patrick Vandermeersch van de vzw OOkunst afgereisd richting Mozambique waar ze het weeshuis Maputo gaan bezoeken. Naast onder andere de jaarlijkse organisatie van de Kunstroute heeft de vzw ook aandacht voor sociale projecten. Tine Lievens brengt voor KW.be verslag uit van ter plaatse.
Deze morgen zijn we vertrokken naar het weeshuis van Corrie Ockhuyzen in de voorstad Matola. Corrie is een Nederlandse dame vroeger in een groot weeshuis werkte in Mozambique. Een tiental jaar terug startte ze dit nieuwe project, aanvankelijk alleen voor met hiv besmette kinderen. Nu zijn er 42 kinderen, van wie de helft besmet met het virus. De kinderen zijn niet onderverdeeld in groepen, het lijkt één grote familie.
Corrie is een zeer warme dame. De gemoedelijke, familiaire sfeer overvalt ons direct bij het binnenrijden van het domein. Hier geen sprake van wachters aan de poort, noch een strikte ommuring. Het gebouw ligt dan ook te midden van een volkse, bijna landelijke ‘verkaveling’ die we bereiken via hobbelige zandwegen. Corrie woont in een bijgebouw met een viertal kleine vertrekken, die onlangs werden gerenoveerd door haar eigen familie uit Nederland. Ze is wel blij met de renovaties maar het is voor haar duidelijk allemaal niet zo belangrijk. Haar eerste zorg gaat naar de kinderen.
Atelier voor brood en bouwstenen
Er zijn plannen voor een nieuwe meisjesslaapzaal. De meisjes slapen nu allen in een veel te kleine ruimte met twee in een eenpersoonsbed. En velen zijn al tussen 12 en 18 jaar. Er zijn twee kleuterklassen ondergebracht in een gebouw dat ook als kerk wordt gebruikt. Vanaf 7 jaar gaan ze naar de school in de buurt. Ook zijn er concrete plannen voor de bouw van een atelier waar brood wordt gebakken en bouwstenen worden gemaakt. Dit wil ze vooral realiseren om haar grote jongens aan werk te helpen. Ze klaagt dat het intellectueel niveau van de jongeren bijzonder laag ligt, waardoor ze buiten de muren van haar weeshuis niet aan de bak komen. De financiering voor alles wat ze doet is duidelijk een zware zorg. Haar sponsors komen vooral uit Nederland en Amerika. Ook wij dragen sinds een tiental jaar ons steentje bij door de opbrengst van de verkopen van onze Kunstroute. Ze is ook heel tevreden met de hulpgoederen die we meebrachten.
We maken kennis met enkele kinderen, zoals de 18-jarige Lucia. Haar beide ouders waren gestorven aan aids en het kind leefde bij haar grootmoeder. Het nam de medicatie niet, wat haar bijna fataal werd. Toen werd ze bij Corrie geplaatst. Lucia valt mij onmiddellijk op. Al is ze niet groot, ze is mooi en heeft uitstraling. Het is een opmerkelijk leiderstype. Ze neemt met een natuurlijke vanzelfsprekendheid het woord voor de hele groep en iedereen hangt aan haar lippen. Haar grote droom is advocaat worden, maar door haar late start in het onderwijs zit ze nu pas in het derde middelbaar.
Helena is de 16-jarige adoptiedochter van Corrie. Het meisje woont gewoon tussen de andere kinderen, maar heeft haar kamer in het huis van Corrie. Corrie heeft het aanbod om haar adoptiedochter in een Zuid-Afrikaanse privéschool les te laten volgen maar al te graag aangenomen. Het meisje is er ook opengebloeid, omdat de individuele begeleiding en het niveau veel hoger liggen dan in de Mozambicaanse scholen. Ook de intelligente Emelie van 10 jaar heeft in deze school een kans gekregen. De kleine Odilia is vier jaar en een van de kleinsten. Ze is hier tijdelijk. Haar mama is hiv besmet en heeft kanker. Momenteel krijgt de mama chemotherapie en kan zo zelf niet voor het kleine meisje zorgen. Het kindje is schattig, maar heeft een intens trieste blik. Ze lacht nooit.
Als straf terug naar familie
We ontmoeten er ook de zusjes Adinha en Amelia. De jongste had het weeshuis al verlaten en was teruggekeerd naar haar familie. Ze was er zo ongelukkig dat Corrie ze weer heeft opgenomen. Momenteel herstelt ze van malaria. Ook wonen er al een drietal op een kamer die Corrie betaalt, omdat ze nog naar school gaan of een baby hebben. Onlangs heeft ze twee tienerjongens tijdelijk als straf naar hun familie terug gestuurd, omdat ze een race hadden gemaakt met het busje van het weeshuis. Gelukkig hadden ze geen brokken gemaakt, maar een flinke straf was wel passend.
Ondertussen heeft Magda onze meegebrachte valies Legoblokken op tafel uitgezet. Het is een groot succes. Een paar slagen er in om een kasteel of een huis te bouwen. Ook de kleine Odilia is direct geboeid door de Duplo-blokken en trekt zich terug in haar eigen leefwereldje. Dit constructief speelgoed zal hier ongetwijfeld goed van pas komen.
Alle geld gaat hier vooral op aan basisbehoeften. Ik vraag me af waar Corrie het geld zal halen om haar grote droom om een bakkers- en bouwstenenatelier te realiseren. Na de middag gaan we er weg met gemengde gevoelens. Op twee dagen tijd heeft deze grote dame samen met haar 42 kinderen ons hart veroverd. Maar de chaos en drukte kunnen we niet aan. Op ons volgende adres, een hotelletje hartje Maputo, vragen ons af of we niet het nodige geld kunnen bijeenbrengen om voor haar het salaris voor extra hulp te betalen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier