De chronometer tikt niet meer

Mathias Viaene is zondagmorgen op 41-jarige leeftijd onverwacht overleden. © VDB / Bart Vandenbroucke
Chris Vanhee
Chris Vanhee Expert verkeersveiligheid

Chris Vanhee is expert in verkeersveiligheid en schrijft opinies op onze website kw.be. Maar voor Chris stond het verkeer dit weekend even stil toen hij het nieuws vernam over het overlijden van rallypiloot Mathias Viaene. Chris neemt afscheid van een goede vriend.

Vorige vrijdag heb ik Mathias uitgezwaaid, aan mijn voordeur, in Waregem. “Tot volgende week, in Kortrijk, we komen zeker eens ‘nen goeiendag’ zeggen tijdens de rally”, riep ik hem nog na.

Mathias, we gaan jou ongelofelijk hard missen man. Je was door zo veel mensen zo graag gezien.

En weg was hij. Stoppelbaardje, guitige lach op zijn gezicht en met een koffer vol enthousiasme en motivatie. We hadden net een leuke babbel gehad. Beetje privé, beetje rally en ook een beetje business. Hij lachte met het feit dat hij zelfs de achterkant van zijn blad nodig had om de bestelling te noteren. De planning voor uitvoering was al gemaakt: tweede week van januari. Correcte prijzen? Daarin vertrouwden we elkaar blindelings. Geen gezever.

Waarna het al heel snel over zijn geplande come-back in de rallysport ging. Het plan was duidelijk. “Ik wil na de eerste boucle in de top vijf staan, en daarna zien we wel.” De vastberaden manier waarop hij de woorden uitsprak, overtuigden me van zijn gelijk.

Mathias was toen nog een klein ventje dat als geen ander het geluid van rallywagens kon imiteren

Mijn vriendin, die bij het gesprek aanwezig was, vroeg ons terloops hoe lang wij elkaar eigenlijk al kenden.Welnu, in mijn jonge jaren schreef ik persberichten voor zijn vader Ivan, die hoge toppen scheerde in het Belgisch rallykampioenschap. Mathias was toen nog een klein ventje dat als geen ander het geluid van rallywagens kon imiteren. “Met de turbo en al,” voegde hij er afgelopen vrijdag nog lachend aan toe. En effectief, als je aan Mathias vroeg om het geluid van de Ford RS200 van Robert Droogmans na te bootsen, dan leek het alsof de wagen aan de start van een KP stond, zij het dan wel in de ouderlijke keuken. Belgium’s got talent, avant la lettre.

De anekdotes volgden elkaar op. We kwamen tot de conclusie dat we elkaar toch wel ruim dertig jaar kenden. En dus dat de tijd vliegt. En dat je ervan moet profiteren… We hebben ook samen enkele mooie verhalen geschreven. Mathias was voor mij – naast een crème van een gast – een fantastische rijvaardigheidsinstructeur. Als geen ander slaagde hij er in om mensen tips te geven om hun wagen in moeilijke omstandigheden onder controle te houden. Hij kwam bij mij aankloppen om een project uit te werken om rallytoeschouwers aan te zetten om veiliger te rijden. Safety on the road, Speed on the track. Rij veilig op de baan. En als je wilt snel rijden, doe het dan op een afgesloten parcours. En snel rijden, dat kon Mathias als geen ander. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij – met zijn talent – een professionele rallycarrière zou hebben uitgebouwd, tenminste als hij aan de andere kant van de taalgrens was geboren.

Ik legde hem lachend uit dat ik als één van de weinige Vlamingen niet op Facebook zit. “Stoefboek”, noemde hij het

Hij had plannen. Een eigen zaak. Af en toe vroeg hij om advies. “hoe zoej gie da doen?” Even later was ik een top-instructeur kwijt, maar een geweldige leverancier rijker. Met Tsubo leverde hij al onze publiciteitsmaterialen, letterde hij de voertuigen en leverde hij – samen met zijn zus Stefanie – onze promotiekledij. En daarvoor zaten we dus afgelopen vrijdag samen rond de tafel, een nieuwe bestelling. Toen ik informeerde naar de lay-out van zijn rallywagen, vroeg hij verbaasd of ik hem nog niet had gezien op Facebook. Ik legde hem lachend uit dat ik als één van de weinige Vlamingen niet op Facebook zit. “Ik kan je geen ongelijk geven”, zei hij, “Stoefboek, zo noem ik dat”.

Nauwelijk 48 uur later heb ik “Stoefboek” grondig verwenst. Net na het middagmaal trok mijn vriendin bleek weg nadat ze haar smartphone had geopend. Ik geloofde haar niet, ik dacht aan een wansmakelijke grap. Ik probeerde Stefanie te bellen, maar botste direct op het antwoordapparaat. Ik wandelde tegen beter weten in tot bij Ivan en Maria. Iemand moest toch kunnen bevestigen dat dit fake news was. De voordeur bleef dicht. Kort daarna belde Stefanie. Vreselijk nieuws. Onwezenlijk. Zo jong. Te jong. Niet eerlijk. Een liefdevolle papa, een zoon, een broer, een vriend. Zomaar, uit het leven weggerukt.

De manier waarop je over jouw dochter Stella sprak, was altijd hartverwarmend. Zij jouw prinses, jij haar god

Mathias, we gaan jou ongelofelijk hard missen man. Je was door zo veel mensen zo graag gezien. De manier waarop je over jouw dochter Stella sprak, was altijd hartverwarmend. Zij jouw prinses, jij haar god. Je vormde een geweldige tandem met je zus Stefanie, de succesformule van Tsubo, je levensdroom, jouw bedrijf waarop je – terecht – zo fier was. Je ma genoot van jouw aanwezigheid in huis en jouw pa – ooit je eigen grote rally-idool – had de rollen omgekeerd en was nu je grootste supporter. Steeds met de chronometer in aanslag. Dezelfde chronometer die nu is blijven stilstaan.

Als ik naar boven kijk, dan hoop ik jou daar terug te zien. Want zeg nu zelf, zo’n sterrenhemel is een geweldige uitdaging om nog eens ferm te slalommen. Denk aan je rijlijn, links één à fond, nietcouperen, en laat die turbo maar aanslaan zodat we hem hier beneden kunnen horen en zien. Dan kunnen wij de chronometer nog eens indrukken. Het ga je goed vriend.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier