Vijfendertig jaar lang baatte Daniel D’Hooghe (64) het ‘Albert Strand’ tegenover het Casino uit. Straks valt het doek en laat Daniel zijn stranduitbating aan dochter Emmy en schoonzoon Sammy over.
Het minste wat men kan zeggen is dat Daniel D’Hooghe ondernemen met de paplepel kreeg ingegeven. “Mijn bedovergrootvader Eugene D’Hooghe was aannemer. Er staan in Knokke nog een paar huisjes die door hem werden gebouwd en er werd ook een straat naar hem genoemd. In de jaren twintig waren het hier allemaal duinen. De dijk liep vanaf het Rubensplein rechtdoor.”
“Na een zware voorjaarsstorm werd besloten om honderd meter verder een nieuwe dijk te bouwen. Daardoor ontstond er hier een baai waarlangs hotels, een Casino (1932) en stranduitbatingen werden gebouwd. Koning Albert opende hier destijds het nieuwe strand. Mijn grootvader en vader begonnen hier met een stranduitbating”, herinnert Daniel D’Hooghe- die in 1986 zelf stranduitbater werd – zich nog levendig.
Op een eilandje
“Als jonge gast droomde ik helemaal niet van een carrière als badkarhouder. Van opleiding ben ik technisch ingenieur hydromechanica. Ik hielp in Zeebrugge de nieuwe zeesluis bouwen. Toen ik voor mijn werk evenwel naar het buitenland moest verkassen, besloot ik om samen met mijn vader op het strand mijn eigen ding te doen. Ik heb het mij geen seconde beklaagd”, aldus Daniel.
“Op mooie dagen stonden duizend strandstoelen als sardientjes tegen elkaar opeengepakt”
“Destijds verhuurden we enkel stoelen. Van ligbedden of terrassen was nog lang geen sprake. Op het strand leefden we op een eilandje. Om te bellen moest men naar de dijk, transistorradio’s zorgden voor een kakofonie aan klanken en bezoekers brachten zelf hun drank mee. In al die jaren zag ik heel wat vedetten passeren. Zowat iedere bekende kop die in het Casino passeerde, zakte ook naar het Albert Strand af. Enkele jaren geleden kreeg ik uit Spanje een tijdschrift doorgespeeld, met daarin de Spaanse koninklijke familie en foto’s van mijn strand. Ze genoten hier van het zonnetje, maar maakten zich nooit bekend.”
Als sardientjes
“Op mooie zonnige dagen stonden er hier duizend strandstoelen als sardientjes tegenelkaar. Een stoel huren kostte toen 7 frank. Men moest betalen om te zwemmen in zee… Vorig jaar toonde een madammeke, dat hier al vijftig jaar een cabine huurt, haar eerste reçuutje: 1.000 frank voor één seizoen. Nu kost een cabine 1.000 euro voor één seizoen.
“Enkele jaren geleden kreeg ik uit Spanje een tijdschrift doorgespeeld, met daarin de Spaanse koninklijke familie en foto’s van mijn strand”
Ondertussen veranderde de mentaliteit. De beleving op het strand werd compleet anders. Vroeger hadden we meer tijd, was er geen personeel, de druk om te moeten presteren was er niet, we konden zelf nog genieten van de natuur… Nu hangen we aan een kapstok. Het minste zonnetje dat er is moeten we klaar zijn. Als jij niet open bent trekken ze naar de collega’s… Het is allemaal een beetje meer opgefokt. Vroeger kwamen de badgasten op het strand zonnen, nu komen ze iets drinken op het terras. Eerlijk, ik vind dat we onszelf concurrentie aandoen”, aldus Daniel D’Hooghe die zelf een van de pioniers is die zijn strandconcessies modern uitbouwden. “Eind de jaren tachtig begon ik met ligbedden en privé plaatsjes achter een zeiltje. Dat sloeg aan. Naar het Albert Strand kom je voor de rust, de gezelligheid…wij zijn een grote familie.”
Rijdende slijterij
“Eind de jaren negentig kwamen de strandbars, maar dat liep niet over een leien dak. Er kwam veel tegenwind van de horeca. Er kwamen advocaten aan te pas… De eerste strandbars waren heel primitief. We begonnen met een klein hokje en verkochten water, cola… alcoholische dranken waren nog verboden. Omdat we elke avond onze voorraad opnieuw moesten inpakken kregen we een erkenning als rijdende slijterij. Ondertussen werden strandbars cafés en soms halve dancings.”
“Commercieel begrijpelijk maar ik heb ook begrip voor de mensen die een duur appartement op de dijk kochten en nu last hebben van de muziek……Op mijn bucket list staat een bezoek aan alle strandconcessies hier.”
“Als voorzitter van de stranduitbaters wil ik bij de provincie ijveren voor een herziening van het RUP van het strand. Nu geeft men het strand vrij van 15 maart tot 15 oktober. Daardoor blijft er in het voorjaar te weinig tijd om een stranduitbating op te zetten, terwijl er de opwarming van de aarde is. Zo konden we op 15 oktober 2017 nog van een zomers weekend genieten”, besluit Daniel. (DM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier