Brugge: “Te veel salonsocialisten”

Redactie KW

“Waarom gaat de SP.A achteruit ? Omdat er te veel salonsocialisten zijn !”, zegt de rode militant Gaston Meulebrouck. Naar aanloop van de Dag van de Arbeid hadden wij op 22 april, precies 25 jaar na de dood van Frank Van Acker, een gesprek met drie echte socialisten.

Dit artikel maakt deel uit van ons dossier Socialisme.

Voor Dirk Deltombe (62), Gaston Meulebrouck (72) en Daniël Callant (82) is en blijft 1 Mei – De Dag van de Arbeid – de mooiste dag van het jaar. Omdat de knieën en de ledematen wat roestig zijn, zullen zij niet mee stappen in de socialistische stoet. Maar uit solidariteit zullen ze die dag op hun vaste stek – café De Hollandse Vismijn op de Vismarkt – de Internationale luidop meebrullen.

Daniël Callant is net als de familie Van Acker opgegroeid in de Klaverstraat. “Ik stam uit een rood nest en heb zowel Achiel als Frank Van Acker nog gekend. Maar mijn ouders stuurden mij wel naar de Frères, die niet uitermate mijn socialistische roots apprecieerden. Ik was jarenlang arbeider en vakbondsman bij Outboard Marine. Wat ik echt niet kan begrijpen, is dat de werkmensen kunnen stemmen op een partij als N-VA, die alles duurder maakt.”

Rode cafés

Dirk Deltombe is geboren en getogen onder de Halletoren, maar de hoge huurprijzen dreven deze ‘Brugse Zot’ buiten de stadspoorten naar Assebroek. “Ik ben begin de jaren ’70 beginnen werken als facteur, dankzij mijn partijkaart. Maar ik heb het maar twee jaar volgehouden. Nadien heb ik 21 jaar gewerkt in het drankendepot van Jupiler. Ik werd er vakbondsman, na syndicale vorming in het Home van Acker in de Barrièrestraat. Ik heb vaak betoogd tegen de herstructureringen bij Interbrew.”

Gaston speelde 52 jaar lang trompet bij de Socialistische Harmonie

Uiteraard kent Dirk alle rode cafés in Brugge. “Tot midden de jaren ’70 had je Werkerswelzijn (“De Vruut“), naast het partijsecretariaat, in de Zuidzandstraat. Vroeger had je Het Volkshuis op de Vismarkt, met orkestleider Bert Wills als uitbater, maar later hebben militanten van het Vlaams Blok er een tijdlang hun stamcafé van gemaakt.”

Achtendertig jaar en drie maanden lang was het socialistisch café Ter Looy in Sint-Jozef Dirks stamkroeg : “De herbergier – Freddy, den dikken – heeft zijn etablissement gesloten op mijn verjaardag : op 2 januari 2011. Nu rest enkel nog De Hollandse Vismijn.”

Harmonie Werkerswelzijn

Gaston Meulebrouck groeide op in Sint-Gillis en woont nu aan het Astridpark. Tot aan zijn brugpensioen was hij arbeider en ABVV-afgevaardigde bij de Brugeoise. “Toen werkten daar 4.000 mensen, nu zijn het er amper nog 500”, zegt de Bruggeling, die 52 jaar lang trompet speelde bij de Socialistische Harmonie Werkerswelzijn, waarvan hij overigens 26 jaar lang penningmeester en secretaris was.

“De teloorgang van de SP.A is te wijten aan het feit dat er te veel salonsocialisten zijn. Die worden geassocieerd met de graaicultuur. Ze hebben zich niet verzet tegen de indexsprong. Ik hoop dat ze alles doen om onze sociale zekerheid te redden.”