Moederdag verloopt net iets anders in het gezin van Brigitte Dillen. Ze is de mama van… 17 kinderen, vijf jongens en twaalf meisjes, van wie er nog 10 thuis wonen.
Het gezin van Brigitte Dillen (48) en Ivo Driessens (55) woont in de Baronstraat. Het koppel heeft 17 kinderen, van wie er al zeven het nest zijn uitgevlogen. De oudste dochter Wendy (30) heeft twee kinderen, het derde is onderweg. Vervolgens is er Cindy (29), die zwanger is van haar tweede kindje, de derde is Jimmy (28), dan volgt Brendy (27) met twee kindjes, Sonny (26) heeft er eentje en het tweede is op komst. Sandy (25) heeft er ook twee. De achtste in de rij is Purdy (24).
Het hoeft niet gezegd dat Brigitte meer dan de handen vol heeft met haar nog thuiswonende rijke kroost: Chardy (20), Yorry (19), Yony (18), Britney (17), Yenty (15), Ruaby (13), Xanty (12), Pearly (10), Lovely (8) en kakkenestje Xavy (3). De Y-familie, weleens genoemd.
Jong koppel
Brigitte groeide op in Wijnegem, ze volgde de opleiding etalagiste en werkte een tijdje in de verkoop. Ivo woonde in Merksem, hij is computertechnicus. “We hebben elkaar voor het eerst ontmoet toen ik 8 jaar was, Ivo was er toen 14”, begint Brigitte haar boeiende verhaal.
“Hij speelde een voetbaltornooi waar ook mijn broer aan deelnam. Ik was het bloemenmeisje en mocht met de winnende ploeg op het podium. Van liefde was op die leeftijd uiteraard geen sprake, maar toen ik 14 jaar was – Ivo was 20 – ontmoetten we elkaar af en toe via de vriendenkring van mijn broer. Ik was nog vrij jong toen we een koppel werden en gingen samenwonen. We maakten plannen en wilden een groot gezin met minstens vier kinderen. We legden ons geen beperkingen op, want Ivo wou de natuur haar gang laten gaan. Al vlug kwamen de kinderen en na vijf jaar samenwonen – we hadden toen vijf kinderen – hebben we in 1991 beslist om te trouwen uit praktische overwegingen… en uiteraard ook uit liefde”, lacht Brigitte.
Mentaliteit beu
“Ivo had me al enkele keren ten huwelijk gevraagd, maar ik zag het nut er niet van in tot we van plan waren een huis te kopen in Zandvliet. We hadden al 16 kinderen toen we zeven jaar geleden naar Lombardsijde kwamen”, vertelt Brigitte.
Ze legt uit waarom ze met het gezin deze ingrijpende beslissing nam. “We waren de mentaliteit in Antwerpen meer dan beu. De mensen gedroegen zich heel afkerig tegenover ons. We voelden het aan alsof we een bedreiging waren voor de buurt. Het duurde ruim twee jaar voor we contact hadden met de buurtbewoners die hun negatieve commentaren op ons gezin niet spaarden”, zegt Brigitte.
Luizen op school
Ze geeft enkele voorbeelden. “Omdat we met ons gezin nu en dan in de media kwamen, onder meer op radio, tv en in de boekskes, werden we ervan beschuldigd dat we er dik voor betaald werden. We hebben er nooit een cent mee verdiend. Andere reacties waren ook niet mals, zoals ‘ze doen het voor het kindergeld’. Wat ons nog meer pijn deed, was de reactie toen er op school een luizenprobleem was. Dan klonk het ‘het zal wel weer van die clochards zijn’. Deze pijnlijke opmerkingen waren onterecht. Wij verzorgen onze kinderen goed, ze zijn verzorgd en netjes gekleed en hebben net zoals andere kinderen een hobby. Ze mogen naar de turnclub of de jeugdbeweging. Ik hoor trouwens vaak de reactie van mensen die het waarderen dat mijn kinderen altijd vriendelijk zijn. Dat maakt mij en mijn man Ivo gelukkig”, zegt Brigitte, die intussen ervaren heeft dat de mentaliteit aan de kust veel positiever is. “De mensen zeggen hier vriendelijk goedendag, ze praten vlugger en maken vlot contact. Ik krijg vaak verwonderde reacties van mensen over de manier waarop ik mijn gezin beredder en hoe ik alles voor elkaar krijg.”
Geen huishoudhulp
Brigitte is naar eigen zeggen een controlefreak. “Ik ga gestructureerd te werk en ik wil in mijn huishouden het overzicht behouden. Voor huishoudelijke taken kan ik weinig op Ivo rekenen, hij werkt immers van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat hard voor zijn gezin. Een gezin van zoveel kinderen komt overeen met veel meer dan een voltijdse baan. Je moet de controle behouden om erdoor te raken. Het lukt zonder huishoudhulp, maar ik krijg hulp van de kinderen. Er is een taakverdeling met beurtrol om onder meer de tafel te dekken en af te ruimen, kleine boodschappen te doen en andere huishoudelijke taken. Ook wat school betreft, sta ik erop dat de paperassen in orde zijn en dat de kinderen hun schoolwerk op tijd klaar hebben“, zegt Brigitte.
(LC)
>> Volledig interview in Krant van West-Vlaanderen, edities De Zeewacht en Het Wekelijks Nieuws Veurne/Diksmuide, van vrijdag 12 mei 2017.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier