Bob Hochepied kruipt stap per stap uit diep CVS-dal

Bob Hochepied: "Een datum plakken op mijn terugkeer doe ik voorlopig niet. Ik kom er wel, alleen weten we nog niet wanneer." (Foto OV)
Redactie KW

Wat als je overloopt van het talent, de goesting en de ambitie hebt om het te maken als profvoetballer, maar je lichaam protesteert? Het overkwam de 19-jarige Bob Hochepied uit Kuurne dik anderhalf jaar geleden. Vandaag werkt hij beetje bij beetje aan zijn terugkeer. “Ik besef nu dat gezond en gelukkig zijn het allerbelangrijkste is”, getuigt Bob.

Bob Hochepied (19) geldt als een van de grootste talenten van de jeugdopleiding van voetbalclub KV Kortrijk. De vaardige middenvelder testte bij de Engelse grootmacht Manchester City en maakte meermaals deel uit van de Futures-lichting van de nationale ploeg. Bob trainde zo’n vier keer per week op KVK. Daarnaast werkte hij ook keihard om zijn schoolresultaten niet te verwaarlozen. “Die combinatie werd bij momenten gewoonweg te zwaar om vol te houden. Er is volgens mij in België geen goed systeem dat erin slaagt om voetbal op hoog niveau te verzoenen met een middelbare ASO-opleiding”, vertelt hij.

“Ik voelde in het voorjaar van 2015 dat het lastiger werd om te recupereren. Maar ik bleef doorgaan, rustte te weinig en ging zo diep dat ik mezelf helemaal heb uitgeput.” Fysieke ongemakken, onverklaarbare spierpijnen, doodmoe wakker worden… Het zijn maar enkele van de symptomen waarmee hij toen dagelijks worstelde. Dat de zoektocht naar de juiste diagnose enorm lang duurt, maakt het ook mentaal erg zwaar. “Je wordt van hot naar her gestuurd maar er is niemand die effectief kan zeggen: ‘dit is het’. Soms leek het alsof de dokters gewoon de moeite niet namen om me te helpen. Dat niet-weten is zo frustrerend.”

“Soms leek het alsof de dokters gewoon de moeite niet namen om me te helpen”

Professor Lambrechts van het Universitair Ziekenhuis in Gent vond wel wat er met Bob aan de hand is: het Epstein-Barr-syndroom, een vorm van CVS of chronisch vermoeidheidssyndroom waarschijnlijk veroorzaakt door een steeds sluimerende klierkoorts. “De enige remedie die de medische wereld voor CVS voorschrijft, is alles stopzetten en volledige rust nemen. Je zit in die cirkel en je moet er eigenlijk grotendeels zelf uit zien te geraken.”

Zeepreventorium

Via diezelfde professor Lambrechts komen Bob en zijn gezin in contact met de mensen van het Zeepreventorium in De Haan. Hij verbleef er een dik half jaar, van februari tot augustus 2016, maakte er zijn middelbare studies af en bouwde er rustig zijn fysieke en mentale kracht weer op. “De begeleiding van dokters, psychologen, kinesisten, diëtisten, enzoverder was en is daar zo goed. Ik denk dat ik die verandering van omgeving en die strikte structuur wel nodig had. Dicht bij de zee, alles tot in de puntjes uitgestippeld, aangepaste voeding… Ik voelde me er echt enorm op mijn gemak.”

“In De Haan heb ik geleerd om alles veel meer te relativeren. Ik dacht altijd dat voetbal het allerbelangrijkste was, dat alles daarvoor moest wijken. Maar uiteindelijk besef ik nu dat je gezondheid nog altijd primeert. Je goed in je vel voelen, kunnen en durven genieten, is zoveel belangrijker.”

“Nog niet voorbij”

Kort na de zomer startte Bob een redderscursus aan de kust en begon hij een opleiding sportverzorger in avondonderwijs. “Best grappig wel, zo als jong gastje tussen al die volwassen mensen. Ik doe het graag. Volgend schooljaar plan ik te starten in het hoger onderwijs en ook dat zal hoogstwaarschijnlijk iets met sport te maken hebben”, aldus Bob.

“Ik heb het gevoel dat ik mentaal sterker sta dan voordien”

Vandaag gaat het vaak al stukken beter, al is de strijd tegen CVS nog lang niet voorbij. “Ik heb wel het gevoel dat ik mentaal sterker sta dan voordien. Met de manier waarop de dingen nu lopen, ben ik best tevreden. Ik ga op de club twee keer per week naar de kine en sta onder individuele begeleiding van Nico Deconinck sinds kort ook opnieuw effectief op het veld.”

“Een datum plakken op mijn terugkeer doe ik voorlopig niet. Ik heb mezelf voorgenomen geen grote doelen voorop te stellen. De drive en de droom om het te maken, zitten zeker nog in mij. Ik kom er wel, alleen weten we nog niet wanneer.”

(Olaf Verhaeghe)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier