Het gezinsleven van de familie Meerschaert uit de Kapelhoekstraat werd begin oktober compleet ondersteboven gegooid. Bij hun jongste zoon Alejandro (6) werd een acute vorm van leukemie vastgesteld. Gelukkig kon het gezin rekenen op de steun van familie, collega’s en vrienden. Ook de buren stopten het gezin met spontane acties een warm hart onder de riem.
“Toen Alejandro op 1 oktober terugkwam van het speelplein, klaagde hij over rug- en beenpijn”, begint mama Gwendolyn Mouton (41) het pakkende verhaal. “Dit bleef maar duren dus besloten we naar de spoeddienst van het ziekenhuis te rijden. Na foto’s te hebben genomen werd niets gevonden. Terwijl we daar waren, kreeg hij echter meer en meer pijn. Er werd bloed afgenomen en Alejandro moest er een nachtje blijven slapen. De volgende dag viel het harde verdict”, zucht een geëmotioneerde moeder. “Deze vorm van leukemie wordt meestal bij jonge kinderen vastgesteld maar we hebben het geluk dat de vooruitzichten behoorlijk optimistisch zijn. Er werd quasi onmiddellijk met een cortisonekuur gestart en hij kreeg natuurlijk ook chemo.”
Emotioneel
“Toen we het slechte nieuws vernamen, waren we behoorlijk in shock”, geeft papa Pedro Meerschaert (43) toe. “Vooral zijn broer Ricardo (15) heeft het momenteel heel lastig. Hij is gesloten van aard en kan zijn emoties moeilijker uiten. Leonardo (18) kan het iets beter plaatsen, maar het blijft natuurlijk enorm hard.”
Gwendolyn is onmiddellijk gestopt met werken bij het rusthuis wzt Sint-Remigius om zich volledig op de zorg van haar jongste spruit te kunnen richten. “Emotioneel is het ontzettend zwaar. Ook ons sociaal leven staat eigenlijk helemaal stil. Ik kon vanaf het begin rekenen op heel wat steunbetuigingen van familie en vrienden. We zijn ook de mensen van zijn school, De Zonnebloem in Ardooie, immens dankbaar. Zijn klasgenootjes werden op een kindvriendelijke manier op de hoogte gebracht van zijn ziekte. Het boekje ‘Chemo-Kasper en zijn jacht op de slechte kankercellen’ legt de situatie duidelijk uit.”
“Ons sociaal leven staat eigenlijk helemaal stil”
Pedro wil benadrukken dat ook de sociale dienst van het UZ Gent hen helpt waar dat kan. “De rompslomp met papieren en dergelijke of andere praktische zaken waarmee je als gezin geconfronteerd wordt, nemen zij allemaal voor hun rekening. Daar worden we niet mee belast. Als Alejandro een paar dagen in de kinderafdeling van dat ziekenhuis vertoeft, komen er soms Cliniclowns langs en ook de Buurtpolitie zorgt voor wat afleiding. Door het feit dat Alejandro zich gelukkig niet ziek voelt tijdens een chemokuur, mag hij telkens terug naar huis. Anderzijds hebben we al minstens 50 keer heen en terug naar Gent moeten rijden. Het blijft een niet te onderschatten impact hebben op je gezin want alle vrije momenten worden aan Alejandro gewijd. Op reis gaan zit er niet echt meer in. Door het feit dat we er zo vroeg bij waren, heeft hij 80 procent kans om volledig te genezen. De huidige behandeling slaat aan en alle slechte cellen zijn voorlopig verdwenen. Deze week krijgt hij een derde kuur van 8 weken. Daarna moet hij alles nog eens opnieuw ondergaan maar de sessies zijn dan wel korter. Als nabehandeling moet hij dan nog anderhalf jaar medicatie nemen. Waarschijnlijk kan hij vanaf september terug naar school”, klinkt het hoopvol.
Alejandro zelf gaat positief om met zijn ziekte. “Hij is natuurlijk nog erg jong en snapt niet hoe ernstig het eigenlijk wel is. Het lastigste voor hem is dat hij geen contact mag hebben met zijn vriendjes of in aanraking mag komen met dieren. Hij mag niet naar pretparken, niet in het zand spelen, niet naar buiten als het mistig is en hij kan natuurlijk ook niet meer naar school. Hij zit in het eerste leerjaar. Door de Vlaamse Gemeenschap kan hij rekenen op synchroon internetonderwijs via Bednet. Hij heeft een laptop gekregen en in zijn klas, waar een camera werd geïnstalleerd, heeft die organisatie een internetkabel laten trekken zodat hij de lessen thuis vanuit de zetel live kan volgen. Hij kan die camera zelf laten bewegen. Ze hebben hier ook een printer geleverd want langs deze weg krijgt hij zijn huistaken toegestuurd.”
Tombola
Heel wat buren in deze straat staan via sociale media met elkaar in contact. “Toen we het harde nieuws hoorden, vroegen we ons af of we iets konden ondernemen”, aldus Pascal Braeckevelt. “We zijn langsgeweest bij het Kapelhoekcomité en zij stelden voor om een tombola en truffelverkoop te organiseren.”
Eind december, tijdens het oudercontact, zijn enkele buren truffels gaan verkopen in de school van Alejandro en ook in De Bever, het schooltje van de wijk, hebben ze flink wat zoete lekkernijen aan de man gebracht.
“Voor de manier waarop het gezin omgaat met deze ziekte, kunnen wij alleen maar respect hebben”, klinkt het. “Ze hebben hun mindere momenten maar het blijven sterke mensen. Onze buurt hangt goed samen. Dat is het voordeel van een kleine straat. Als iemand iets nodig heeft, of als er een handje toegestoken moet worden, kunnen we altijd op elkaar rekenen. De steunacties voor Alejandro zijn voor ons eigenlijk een kleine moeite.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier