In heel België is er een tekort aan neurochirurgen en in AZ West Veurne is dat niet anders. Toch heeft het ziekenhuis een nieuwe aanwinst, de jonge Griekse Nikos Gkekas, die zal samenwerken met neurochirurg Patrick Depraetere. Vroeger werden artsen uit Roeselare opgeroepen voor acute gevallen.
“Het probleem stelt zich al jaren”, legt dokter Depraetere uit. “Er zijn gewoon te weinig kandidaten, want elk jaar studeren er maar één of twee neurochirurgen af. Het gaat hier om zes jaar algemene opleiding en daarna nog zes jaar neurochirurgie. Hoeveel neurochirurgen er in België zijn, weet ik niet exact, maar ik vermoed een 50-tal… In Griekenland zijn er zowat 500 voor evenveel inwoners als in België. Ter vergelijking: in Frankrijk waren er vorig jaar 544 neurochirurgen voor 67 miljoen inwoners…”
De West-Vlaamse patiënten dachten eerst dat ik een Nederlander was
“Maar ik ga even terug naar 2003. Toen was er in Veurne geen enkele neurochirurg. Toeristen of oudere mensen die een hersenbloeding of een zwaar ongeval kregen, moesten wachten tot er een arts uit Roeselare ter plaatse kwam. Maar het werk nam toe in Veurne, er kwam een vaste consultatiedag en op een bepaald moment besloot ik hier voltijds te komen werken. Neurochirurgie groeide uit tot een volwaardige dienst met heel veel werk, 24 uur op 24, 7 dagen op 7… Er was nood aan vervanging en opvolging en we zijn al jaren op zoek naar geschikte kandidaten, net zoals alle grote ziekenhuizen. De oplossing is er gekomen via Care Force, een Europese organisatie die zich specialiseert in het opsporen van geschikte profielen, in het onderhandelen met en het rekruteren van medische kandidaten binnen de Europese Unie. En die bovendien zorgt voor uitstekende begeleiding, de homologatie van diploma’s, de inschrijving bij de Orde der Geneesheren.”
Spanjaard op komst
“Die organisatie stelde ons drie kandidaten voor en we hebben er twee weerhouden die aan onze eisen beantwoorden, namelijk jonge artsen die hier een jarenlange carrière willen uitbouwen. Nikos Gkekas was de eerste, die intussen aan de slag is, en binnenkort start er nog een Spaanse neurochirurg.” Nikos Gkekas praat intussen een aardig mondje Nederlands. “Ik heb via Care Force in Nederland een serieus taalbad gekregen, want om hier als arts erkend te zijn, moet je een van de drie landstalen kennen”, lacht de jonge arts.
Hier kan ik een zinvolle toekomst opbouwen en is er zekerheid
“De West-Vlaamse patiënten dachten eerst dat ik een Nederlander was, en nu doe ik mijn best om het dialect hier te verstaan… Griekenland verlaten was een ingrijpende beslissing, maar hier kan ik een zinvolle toekomst opbouwen en is er bestaanszekerheid… Toch had ik in mijn thuisland een mooie positie, eerst als arts op een marinefregat, later in het militaire hospitaal van Athene. Hier hoop ik, samen met mijn mentor, dokter Depraetere, mijn droom te kunnen realiseren: ik interesseer mij heel erg voor schedelbasis- en endoscopische neurochirurgie (neurochirurgie waarbij een kijkbuis wordt gebruikt om zo weinig mogelijk letsel bij patiënten te veroorzaken, red.). Ik was trouwens bijzonder verrast tijdens ons eerste skypegesprek, toen dokter Depraetere mij aansprak in het Grieks! Momenteel werk ik aan zijn zijde en blijkbaar zijn we twee handen op één buik bij het stellen van diagnoses en de manier van aanpakken.”
Vol-au-vent
Het wordt keihard werken voor de jonge Griekse arts, maar hij kijkt uit naar zijn familie die begin juli in de Westhoek komt wonen. “Dan komen mijn vrouw en mijn twee kinderen naar hier. De kinderen zullen school lopen in Immaculata in De Panne. Ik heb trouwens geluk met mijn buren, hele aardige, behulpzame mensen die toevallig ook Grieks spreken. Intussen heb ik ook de lekkere Belgische keuken ontdekt, en ik ben gek op vol-au-vent! Ik kook zelf heel graag voor vrienden, maar daar zal ik vooreerst geen tijd voor hebben. Ook niet voor mijn andere hobby’s, want ik speel graag gitaar, ik hou van scubaduiken en ik ga graag een rondje lopen…”
(MVO)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier