Toen Annelies Stroobant enkele maanden geleden te kampen kreeg met bloedklonters in haar rechterbeen, moest ze noodgedwongen de wagen aan de kant zetten. Die ruilde ze in voor een paar skeelers en sindsdien maalt ze wekelijks ettelijke kilometers op haar rolschaatsen. “Maar de wegcode is me echt niet duidelijk. Waar kan en mag ik skeeleren?”, vraagt ze zich af.
Annelies Stroobant (28) uit de Havenstraat zie je sinds een goed halfjaar vooral met skeelers aangebonden in het straatbeeld. En dat heeft zo zijn redenen. “Begin juli vorig jaar ben ik plots ziek geworden”, legt Annelies uit, die beroepshalve actief is in de bijzondere jeugdzorg en gehandicaptenzorg. “Met mijn mama trok ik per fiets naar de Grote Markt, maar onderweg werd ik onwel. De dokter dacht aan een vitaminetekort, maar enkele dagen later kreeg ik last een een stekende pijn in mijn rechterkuit. Mijn eerste vermoeden was een ontsteking, maar nader onderzoek wees uit dat ik met drie bloedklonters worstelde. Op een zeker moment was het voor mij zelfs niet meer mogelijk om nog te wandelen.”
Annelies werd naar AZ Delta doorverwezen en kreeg meteen bloedverdunners toegediend. “Om de bloedklonters te laten verdwijnen. Ik moest ook gedurende een half jaar een steunkous dragen.” De ingreep leek te werken, tot Annelies in december uit de zetel wilde stappen, maar merkte dat haar hele rechterbeen helemaal tintelde. “Een erg vreemde ervaring, maar ik hoopte dat een nachtje slapen beterschap zou brengen.”
Geen gevoel meer
De Roeselaarse bracht de nacht door bij haar vriend Gilles Derieuw in Oostende en trok daags nadien naar een voorstelling in De Leest in Izegem. “Per auto, natuurlijk. Maar toen ik bijna aan De Leest was, had ik plots geen gevoel meer in mijn rechtervoet. Ik slaagde er toch in om mijn bestemming heelhuids te bereiken, maar na de voorstelling trok ik met mijn ouders meteen naar de spoedafdeling van AZ Delta. Daar bleek dat ik door die steunkous een geknelde zenuw had. Ik kreeg meteen te horen dat ik de auto helemaal aan de kant moest laten.”
Een ingrijpende beslissing, maar Annelies bleef niet bij de pakken zitten. “Ik ging meteen op zoek naar een alternatief en besliste om me een paar skeelers aan te schaffen. Die sport had ik in mijn jeugd nog beoefend en leek me een prima manier om de auto te vervangen. Sinds eind december werk ik alle korte afstanden op die manier af. En dat doet me goed. Ik sport, begeef me in de buitenlucht… Ik ga ook als skeelerend op boodschappen. Lokale handelaars maken er geen problemen van als ik hun winkel met de rolschaatsen aangebonden betreed, bij supermarkten ligt dat iets anders. Daarom heb ik altijd een paar schoenen mee in mijn rugzak.”
Gevaarlijke fietspaden
Hoewel Annelies zich als een vis in het water voelt op haar skeelers, vraagt ze zich toch af waar ze al dan niet kan en – vooral – mág skeeleren. “De verkeersregels zijn daar echt niet duidelijk rond. Ik zal nooit op pad gaan zonder mijn beschermstukken en helm, maar bepaalde fietspaden zijn voor iemand op skeelers echt levensgevaarlijk. Ze liggen er soms erbarmelijk bij en het kleinste putje kan voor een zware valpartij zorgen. Daar ben ik tot nu toe van gespaard gebleven, maar ik kan vaak niet anders dan me op de rijweg begeven. Andere fietspaden – zoals in de Westlaan – zijn dan weer een zegen. Maar ik vraag me echt af wat de wegcode daarover zegt.”
Ondertussen is Annelies ook aangesloten bij iSkate, een skeelervereniging die zowel in Roeselare als Izegem actief is en op de parking van het Frunpark in Izegem en tussen oktober en april ook op de overdekte Trax-piste te vinden is. “Op die manier ben ik ten allen tijde verzekerd, ook als ik er alleen met mijn skeelers op uit trek. Geen overbodige luxe, want eens je op toerental bent, haal je al snel dertig kilometer per uur. Ik heb het skeeleren ontdekt ‘dankzij’ die bloedklonters in mijn rechterbeen, maar zou het ondertussen niet meer kunnen missen. Zelf kruip ik nog amper achter het stuur van een auto. Ik voel me gewoon niet zo zeker meer. En voor grotere verplaatsingen kan ik nog altijd beroep doen op mijn ouders en vriend.”
PZ RIHO: “Op rijweg mag enkel zonder fietspad”
De wegcode is duidelijk: met skeelers mag je enkel op de rijweg wanneer er geen fietspad beschikbaar is. “De wetgeving maakt een duidelijk onderscheid volgens snelheid”, legt Carl Vyncke van de politiezone Riho uit. “Alles wat zich stapvoets voortbeweegt – onder de zes kilometer per uur – valt onder de categorie voetganger. Zolang er dus traag geskeelerd wordt, kan in dat geval ook het voetpad gebruikt worden. Uiteraard mogen andere weggebruikers daarbij niet gehinderd worden. Wordt er sneller gereden, dan horen skeelergebruikers thuis op het fietspad. Enkel wanneer er langs de openbare weg geen fietspad beschikbaar is, mag gebruik gemaakt worden voor de rijweg waar ook andere voertuigen zich op begeven. Dat moet dan aan de rechterkant van de rijbaan gebeuren. In alle gevallen moet iemand met skeelers degelijk verlicht zijn. De weg oversteken moet ook via een zebrapad gebeuren indien die zich binnen de twintig meter bevindt.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier