KW.be focust op deze dag op de positieve elementen : de vrijwilligers die zich voor Kom Op Tegen Kanker keihard inzetten.
De tweejaarlijkse actie van Kom Op Tegen Kanker is bij elke editie weer een overdonderend succes. In 2011 nationaal nog goed voor 17,1 miljoen ingezamelde euro’s, hoorden de meer dan 1.600 actievoerders en donateurs recent tijdens een bijeenkomst in de Capitole in Gent dat dat record moeiteloos was verpulverd: 20,4 miljoen euro is er de voorbije twee jaren bij elkaar georganiseerd.
Een gigantisch bedrag, dat goed van pas komt voor biomedisch onderzoek om de overlevingskansen te verhogen en de kwalijke gevolgen van kanker te verminderen, en dat bijeengesprokkeld wordt door een grootscheepse nationale actie, maar evenzeer door tientallen, zoniet honderden lokale initiatieven.
Eerste editie aan de toog in 1997
Eén van die lokale initiatieven is de Toogmarathon in Kortemark. Opgestart in 1997 door enkele stamgasten van café De Gouden Leeuw op de Markt in Kortemark, op dat moment met waard Jean-Pierre Strubbe achter de toog. Hij had zo zijn redenen om dat specifieke goede doel een warm hart toe te dragen en wist enkele tooghangers te overtuigen om een ludieke actie op poten te zetten: 24 uren lang ‘opgesloten’ zitten aan een toog, en zich intussen laten sponsoren. Een strikt reglement werd opgesteld, want het was niet de bedoeling om er één lange schranspartij van te maken én wie tijdens de korte pauzes even naar buiten wilde glippen om een sigaretje op te steken, moest daarvoor een boete betalen. Het concept sloeg aan: een bomvol café, en meer dan 8.600 euro opbrengst.
Vanaf toen ging het alleen maar crescendo met de Toogmarathon en de daaraan verbonden lokale afdeling Kortemark Komt Op Tegen Kanker. Twee jaar later werd een dikke 14.000 euro ‘bijeengezeten’, een bedrag dat in 2001 nog eens werd overgedaan. Het bestuur dacht dat het plafond bereikt was, maar dat was buiten enkele nieuwe krachten gerekend. Dat, plus het feit dat het enthousiasme zich door de jaren heen ook als een soort ‘anti-kanker’ had verspreid over andere verenigingen in de gemeente, zorgde voor luid gejuich na de editie van 2003: er werd niet minder dan 20.000 euro opgehaald. Intussen was Kortemark meer geworden dan enkel dat ene weekend: een lokale muziekfanfare organiseerde een benefietconcert, jeugdhuis De Kanapee draaide plaatjes op verzoek en tegen betaling, enzovoort.
Eindbedragen gaan richting monsterscores
Er leek nu geen rem meer te staan op de Kortemarkse afdeling en de vergaarde centen voor het goede doel, want in 2005 ging de teller richting 30.000 euro en in 2007 zelfs naar 48.000 euro. Iedere keer vreesde het bestuur dat de volgende editie die van de terugval zou worden, want hoe hoog kan je vliegen zonder dat je je vleugels verbrandt? Nog hoger, blijkbaar, want in 2009 strandde de Toogmarathon op 60.000 euro en in 2011 op 75.000 euro.
Intussen was het horecaleven in de gemeente ook danig veranderd en had de Toogmarathon enkele keren zijn beslag nabij de terreinen van de Kortemarkse tennisclub. De laatste edities betekenden een terugkeer naar het centrum van de gemeente, in grote tenten op de Markt. Dat er op de formule nog altijd geen sleet zit, bewijzen de cijfers van jaargang 2013. De Toogmarathon van vorige zomer, aangevuld met een lange rij initiatieven van andere verenigingen, zorgde deze keer voor 85.162 euro voor Kom op tegen Kanker.
‘Friendship en dedication’ boven eretitels
Daarmee mocht afscheidnemend voorzitter Jean-Pierre Strubbe, intussen al enkele jaren cafébaas-af, in Gent ook de titel van ‘grootste lokale actie’ in ontvangst nemen. Niet dat het hen in Kortemark daar om te doen is: bij de Toogmarathonners draait het om de kameraadschap die tijdens dat etmaal onder de toogzitters ontstaat, om de vele mooie herinneringen die door de jaren heen werden verzameld – de bezoekjes van Gilda De Bal, van Guy Swinnen van The Scabs – en de inzet die zoveel verenigingen in Kortemark en daarbuiten intussen al hebben getoond om ook hun steentje bij te dragen. Om nog te zwijgen over de honderden dorpsbewoners die intussen al ‘aan de bel hebben getrokken’ om een symbolisch rondje te trakteren.
(FJA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier