Gerry Van de Moortel, actief als vrijwilliger in het opvangcentrum in Lombardsijde schreef naar aanleiding van de sluiting van het opvangcentrum een open brief aan staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA).
Beste Theo Francken,
Naar aanleiding van de sluiting van het opvangcentrum in Lombardsijde op 10 maart e.k., moeten mij, als vrijwilliger actief in dat centrum, enkele dingen van het hart. Jawel, vrijwilligers hebben een hart!
Ofschoon reeds van bij de start van dit centrum werd aangegeven dat het als noodopvang zou gebruikt worden, in afwachting van een definitieve verhuis naar de nabijgelegen kazerne, kan men er niet om heen dat gedurende maanden, de oorlogsvluchtelingen, de personeelsleden en vrijwilligers aan het lijntje werden gehouden. Eerst zou de verhuis plaatsvinden voor de winter, op 5 december, daarna tegen begin februari, en ja, van afstel komt uitstel, nu zelf een volledig opdoeken van dit centrum, met alle gevolgen van dien. Men kan hier bezwaarlijk spreken van een respectvolle omgang met alle betrokkenen of een consistent beleid.
De 180 oorlogsvluchtelingen, die gedurende enkele maanden eindelijk wat rust en stabiliteit in onze contreien hadden gevonden, worden nu als nummers naar andere asielcentra verdeeld. Een subtiele vorm van collectieve ontmenselijking? Het betreft hier voornamelijk jonge gezinnen met kinderen moslims en christenen, uit Aleppo, Holms en andere oorlogsgebieden, waar zij de grootste gruwel rechtstreeks in de ogen dienden te kijken. Hun integratie in de lokale scholen en hun niets aflatende inzet om onze taal te leren, worden nu met één pennentrek naar de prullenmand verwezen. Beseft u welke individuele schade U hierbij aanricht bij die vluchtelingkinderen, die morgen uw verpleegster of brandweerman zullen zijn, en u uit de nood zullen willen helpen ?
Ik begrijp dat u tracht brood, bed en bad aan te bieden aan de meest behoeftigen , echter zijn menslievendheid en menselijkheid, ook naar personeelsleden en vrijwilligers hier absoluut aan de orde. Door uw beslissing en handelswijze toont u echter uw ware toedracht en inlevingsvermogen tegenover anderen in nood. Wat het brood betreft dien ik trouwens op te merken dat dankzij de niets aflatende druk van het personeel om toch maar af en toe eens een vers stukje fruit, wat groenten of een yoghurt bij de maaltijden op te dienen, de bewoners pas echt in hun menselijk basisbehoeften werden geholpen.
Graag koketteert u met uw verwezenlijkingen wat uitwijzingen en vrijwillige terugkeer betreft, echter dien ik vast te stellen, dat in Lombardsijde hele families met kleine kinderen, reeds maanden als konijnen voor een lichtbak zitten te wachten op een beslissing omtrent hun herkenning als oorlogsvluchteling. Ook hier zijn inlevingsvermogen, respect en herkenning van de mensen in nood meer gevraagd, dan wat de realiteit op uw werkveld hen biedt, met name een falende en willekeurige overheid die mensen als figuren op een schaakbord van hier naar daar verschuift.
En, ja, u mag geen uitspraken doen over individuele dossiers echter betreft het hier een beleidsmatige, collectieve handelswijze waarin een grote groep kwetsbare en zwakke mensen zitten vervat. Alvast kennen de vluchtelingen, maar ook de vrijwilligers en een aantal personeelsleden een ander inzicht van wat menselijke waarden en normen betreft. Waarden en normen waar u steeds weer op hamert, als het over omgangsvormen gaat, maar die u zelf blijkbaar te pas en te onpas naar uw eigen goeddunken invult in de praktijk.
Het merendeel van alle vluchtelingen in het centrum van Lombardsijde, hebben sinds hun aankomst de grootste inspanningen geleverd om zich te integreren, aan te passen, Nederlands te leren, onze gewoonten en gebruiken te leren kennen. Nu worden ze plots door de overheid in de steek gelaten. De hoop en de wens om vreedzaam samen te leven in een land dat hen tot vandaag als gastvrij scheen te bejegenen, maken plaats voor angst, ontgoocheling en onzekerheid, net de elementen waarvoor zij uit hun eigen land zijn gevlucht.
Een democratie is maar zo sterk, als ze de belangen van een minderheid wil en kan verdedigen. U begrijpt dat u de bal hier grondig mis slaat, spijts de perceptie die u dagdagelijks tracht te creëren, alle touwtjes in handen te hebben. Politiek met verstand is zinvol, politiek zonder hart echter uitermate gevaarlijk voor elke maatschappij en cultuur.
Gerry Van de Moortel
Vrijwilliger opvangcentrum Lombardsijde
Afwachten of Theo Francken bereid is om te reageren op de bekommernissen van Gerry Van de Moortel…
(ds)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier