Op 1 oktober komt er een einde aan het 20-jarig schepenmandaat van Hilde Veulemans. De CD&V-politica maakt plaats voor Bart Plasschaert.
Hilde Veulemans was 20 jaar en negen maanden onafgebroken schepen. Ze wordt nu opgevolgd door Bart Plasschaert, die al haar bevoegdheden overneemt. Ook het voorzitterschap van cultuurcentrum De Grote Post. Hilde Veulemans verzwijgt niet dat ze die laatste taak graag had behouden. “Ik stopte heel veel energie in het cultuurcentrum. Het was de pioniersperiode. Leden van het directiecomité werden ook betrokken in het operationele. Wij deden onder meer de nachtwacht.”
“Ik had gevraagd om voorzitter van De Grote Post te kunnen blijven omdat ik dacht dat mijn ervaring en knowhow interessant kon zijn. Ik denk dat de andere partijen mij dat wel hadden gegund. Maar ik zal nu Bart helpen”, zegt Hilde Veulemans. CD&V koos immers om het voorzitterschap van De Grote Post bij de schepen van Cultuur te houden. “Dat is statutair zo bepaald”, aldus voorzitter Cyriac Borloo. “We denken dat het belangrijk is dat de voorzitter van het cultuurcentrum in het schepencollege zetelt.”
Ondanks die ontgoocheling kijkt Hilde Veulemans tevreden terug. “Ik ben enorm dankbaar dat de mensen en de partij mij de kans gaven 20 jaar schepen te zijn. Wie me kent, weet dat ik tot vandaag altijd passioneel en gedreven ben geweest. Ik heb het moeilijk om de bladzijde om te slaan. Ik vrees het zwarte gat. Ik had 20 jaar een boordevolle agenda en vind me te jong om met pensioen te gaan. Ik zou liever nog werken. Ik wist dat dit eraan kwam, maar heb het drie jaar verdrongen. Ik bleef even druk bezig. Dat zit in me. Ik zal zo doorgaan tot ik de laatste avond mijn spullen pak en vertrek.”
Hoe kwam je in de politiek terecht?
“Door mijn schoonvader, die syndicaal heel actief was in de Volksbond. Hij zei me dat politiek nog iets voor mij zou zijn. Op dat moment waren er nog niet zoveel vrouwen in de politiek. Op een dag ben ik op het spreekuur van toenmalig burgemeester Julien Goekint gaan zeggen dat ik aan politiek wou doen. Hij stuurde me prompt door naar de Volksbond. Via het ACW raakte ik bij de toenmalige CVP betrokken. In 1988 nam ik voor het eerst deel aan de gemeenteraadsverkiezingen en haalde meteen ruim 800 voorkeurstemmen.”
De volgende legislatuur werd je al schepen.
“Op 1 januari 1995 startte ik als schepen met Sociale Zaken, Jeugd en Automatisering als bevoegdheden. Na twee maanden volgde al een wissel met burgemeester Goekint: hij kreeg Automatisering, ik nam Financiën over. Daar moest ik zes maanden heel intens op studeren. Ik werkte in de sociale sector, was heel actief in het jeugdhuis in Mariakerke, maar was geen financieel expert. Maar ik kreeg de materie onder de knie dankzij een heel goed ambtenarenteam. Als vrouw moest je toen nog meer dan een man bewijzen dat je je dossiers kende. In de prille beginjaren gebeurde het twee keer dat mannelijke schepenen avances maakten in ruil voor meer budget. Via de begroting heb je zicht op het hele beleid. Voor een kleine partij niet onbelangrijk.”
Twee keer avances van mannelijke schepenen in ruil voor meer budget
Wat vond je je mooiste realisaties?
“Ik heb mooie herinneringen aan de bevoegdheid Jeugd. Ik opende kinderdagverblijf Pannukel, maakte een einde aan de scheiding tussen kinderen uit het stads- en het katholieke onderwijs op het speelplein Duin & Zee en opende 25 nieuwe speelpleintjes in de stad. Met het mobiele team dat de speelpleinen onderhoudt, heb ik nog jaarlijks contact. Ook de periode van Toerisme was heel boeiend. Ik heb er even veel geleerd als wat ik zelf kon aanbrengen. Toerisme Oostende heeft een enorm goede ploeg. Ze hangen goed aan elkaar en werken heel professioneel. Alle lof voor hen.”
Op een bepaald moment kwam ook de Kursaal onder Toerisme.
“De renovatie en het onderhoud van het gebouw wogen te zwaar door op de exploitatie. Dat kon je financieel niet meer rond krijgen. We haalden ze uit elkaar en toen bleek duidelijk dat de exploitatie wel een haalbare kaart is. Bij De Grote Post hebben we die fout niet meer gemaakt: de stad staat in voor het gebouw, waardoor de renovatie- en onderhoudskosten niet doorwegen op de exploitatie. Dat vind ik een goede zaak.”
Vond je het niet jammer dat je bevoegdheden als Jeugd of Toerisme moest afstaan?
“Ik vind het normaal dat je bij een nieuwe legislatuur de taken opnieuw verdeelt. Dat is part of the job. Het is goed dat bevoegdheden regelmatig eens wisselen. Ik vond het jammer dat ik afscheid moest nemen van Jeugd of Toerisme, maar wat mij in de plaats werd geboden, kon ik ook niet laten liggen. De bevoegdheid Cultuur vond ik echt een beloning. Ik was graag doorgegaan, maar de partij had me bij het begin van de legislatuur nog drie jaar als schepen aangeboden.”
Tijdens jouw 20 jaar als schepen zakte de CVP, later CD&V, van negen naar drie zetels. Hoe kijk je daar naar?
“Ik hoop dat dat niet aan mijn persoon te wijten is, want ik heb me uit de naad gewerkt om te bewijzen dat CD&V wel gewicht in de schaal kan werpen. Ik kreeg ook altijd zware departementen. We hadden altijd heel veel aandacht voor gezinnen. Maar er is de dalende nationale trend en er is de plaatselijke politieke situatie, waarbij de andere partijen nationale boegbeelden hadden. In lijsttrekkersdebatten moest ik het opnemen tegen Johan Vande Lanotte, Bart Tommelein, Wouter De Vriendt, Jean-Marie Dedecker… allemaal nationale politici. Ik ben een lokale politica. Iedereen vond dat ik mijn werk goed deed, maar de verkiezingen waren duels tussen de groten waarin wij niet meespeelden.”
Ik werkte me uit de naad om te bewijzen dat CD&V wel gewicht in de schaal kan werpen
Met Johan Van Hecke en Reginald Moreels had de Oostendse CD&V nationale namen. Maar ook met hen kwam het niet van de grond.
Wij kwamen uit een periode met CVP-burgemeesters. Maar het zijn golven: je bent eens een hele periode aan de macht en dan een hele tijd niet. Dat gaat op en neer. Ik geloof sterk in de CD&V-visie, maar wij hebben het op vandaag niet makkelijk, zeker niet de ACW’ers. Er zijn harde noten te kraken. Ik maak me zorgen over de toekomst van onze partij, maar het is aan ons om er iets van te maken.”
Jij bent ooit genoemd in verband met de nieuwe beweging rond Johan Van Hecke, die uiteindelijk bij Open VLD terechtkwam. Wat is daarvan aan?
“We hebben met meerderen uit de Oostendse CVP naar die man geluisterd, maar geen een heeft overwogen om de stap te zetten.”
In de vorige legislatuur zetelde je als enige CD&V-schepen in het college.
“Ik kan je verzekeren dat mijn hart toen dubbel zo snel klopte. Je moest 200% alert zijn. De enige remedie was om je dossiers zo goed mogelijk te beheersen. Maar er zijn momenten geweest dat de rugzak voor mij te zwaar werd. Het was wel duidelijk dat het schepencollege vooraf was voorbereid. Nu niet meer, want Johan Vande Lanotte zit zelf in het schepencollege. Nu is de sfeer anders. De dialoog is veel groter. De laatste weken met Johan Vande Lanotte als burgemeester waren heel aangenaam.”
Jean was een vriend, Johan Vande Lanotte is de kapitein
Nochtans sprak je ook heel lovend over zijn voorganger Jean Vandecasteele.
“Jean was een vriend. En Johan Vande Lanotte is de kapitein. De stijl van Jean was: begin eens je eigen werk goed te doen voor je je gaat moeien met anderen. Dat had ook zijn voordelen. In mijn twaalf jaar als schepen van Toerisme heeft hij nooit iets gevraagd of nooit iets beslist achter mijn rug. Je kreeg de verantwoordelijkheid en moest hem nemen. Die vrijheid als schepen is leuk. Maar Johan Vande Lanotte is de leader of the band. Bij hem is er veel meer discussie, ook over elkaars bevoegdheden.”
Hoe wil je nu de vrijgekomen tijd opvullen?
“Ik heb eraan gedacht terug te keren naar het onderwijs, maar daar ben ik te lang uit. Ik ben wel al aan het repeteren voor onze toneelopvoering in december en ga rondtoeren met de monoloog Schaduwmoeders over een moeder in de Eerste Wereldoorlog. Volgend jaar staat er heel wat op de agenda, onder meer een toneelvoorstelling met Andrea Croonenberghs. Ik droom ervan weer kindertoneel te brengen, zal een cursus gebarentaal volgen en zou ook graag als kinesist aan ontwikkelingshulp gaan doen. En dan zijn er nog mijn kinderen en kleinkinderen. Op het einde van de rit is het dat die telt.”
Je blijft ook in de politiek?
“Ik blijf gemeenteraadslid en voorzitter van de vzw Kust Erfgoed, de samenwerking van Oostende, Middelkerke, De Haan en Blankenberge op het vlak van erfgoed. En ik ben beschikbaar om in 2018 op de lijst te staan voor de gemeenteraadsverkiezingen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier