Deze uitspraak liet gedeputeerde Naeyaert (CD&V) optekenen tijdens de provincieraad van donderdag 22 januari, waar Bernard De Cuyper (CD&V) de onrust en schrik vertolkte die leeft bij landbouwers die zich vanuit de Vlaamse administratie plots geconfronteerd zagen met een code ‘rood’ of ‘oranje’ wat betreft de stikstofuitstoot naar de omgeving toe.
Het gaat hier vooral om landbouwbedrijven die gelegen zijn in de buurt van natuurgebieden, want het is daar dat de zogenaamde PAS-IHD-regelgeving om draait. Bernard De Cuyper ergerde zich vooral aan het feit dat het Vlaamse schrijven behoorlijk confronterend is naar de landbouwers in kwestie, en dit terwijl het eigenlijk gaat om schattingen en veronderstellingen die onvoldoende zijn onderbouwd. “Maar de gevolgen zijn wel enorm”, aldus de Cuyper, “want wie een code rood krijgt, zal zijn bestaande milieuvergunning niet meer kunnen aanpassen of vernieuwen. Oranje bedrijven zullen dit allicht wel nog kunnen, maar zich geconfronteerd zien met zware investeringen.” Hij vroeg dan ook of er vanuit Inagro geen initiatief kan worden genomen om bijkomende en verfijnde meetmethodes te ontwikkelen die beter betrouwbare resultaten opleveren, zodat er geen nodeloze ongerustheid hoeft te blijven bestaan. “En kan Inagro ook geen rol spelen in het vergaren en verstrekken van informatie om de bedrijfsvoering op een goed overwogen en betaalbare wijze bij te sturen, naar stallenbouw en teeltwijze bijvoorbeeld, om tot minder stikstofuitstoot te komen en zo meer bedrijfszekerheid te bieden ?”
“Eerst flankerend beleid !”
“Wat er hier vanuit de Vlaamse overheid is gebeurd, is uiteraard alarmerend voor de landbouw in onze provincie”, antwoordde Bart Naeyaert. “Bij eerste benadering kregen een vijftigtal van onze landbouwbedrijven een code rood en 481 oranje. Al zijn er toch nog altijd meer dan 9.000 die code groen kregen. Maar het is in eerste instantie aan de Vlaamse overheid om hier verder aan te sleutelen. Momenteel wordt op Vlaams niveau de discussie gevoerd over welke flankerend beleid er kan worden uitgebouwd naar de getroffen landbouwers toe. Dat kan gaan over eerlijke kansen tot herlocalisatie, of een omschakeling naar andere teelten of organisatie van het bedrijf, waar mogelijk. Dat zal in vele gevallen maatwerk zijn. Pas als dit duidelijk is, kan de discussie over geld gevoerd worden.”
“Wat niet wegneemt natuurlijk dat wij met Inagro onze landbouwers in dit alles zoveel mogelijk willen helpen. Wij hebben trouwens in 2011 al een consortium opgezet met de Universiteit Gent, om bijkomend onderzoek te doen rond deze materie, wat ons ook in staat moet stellen om meer gefundeerde beslissingen te nemen bij het behandelen van vergunningsaanvragen. Heel recent hebben we trouwens een project ingediend voor bijkomend onderzoek. Er moet volgens mij op de website van Inagro zo snel mogelijk een afzonderlijke pagina komen met alle mogelijke informatie rond deze stikstofproblematiek, al kan het, laat dat duidelijk zijn, niet de bedoeling zijn dat Inagro individuele aanvragen gaat begeleiden.”
“De beoordeling van de stikstofemissie is trouwens al meer dan tien jaar aan de orde bij het verlenen van de vergunning, maar precies omdat er daar zo weinig concreets over bepaald is, hebben wij ons als vergunningverlenende overheid ook eerder low profile opgesteld. En ook nu nog nemen we een eerder afwachtende houding aan. Wij zijn alvast niet bereid om onze landbouwbedrijven voor de bijl te laten gaan zolang er geen flankerend beleid is !”
(JRE)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier