Van Roeselare naar Gent en weer terug: “Kjèr ekjè were”

Elise Vanhecke

Journaliste Elise Vanhecke is een buitenbeentje. Zij ging zoals zovele West-Vlamingen in Gent wonen… maar keerde na 12 jaar wel terug.

Het moet zowat de derde keer zijn dat ik gevraagd word om er iets over te schrijven. Niet over het feit dat ik 7 jaar op de redactie van Flair heb gewerkt, niet over die keer dat ik de tsunami in Japan heb overleefd, maar wel over mijn beslissing om na 12 jaar Gent weer naar West-Vlaanderen te verhuizen. Jawel. Dat laatste doet pas echt wenkbrauwen fronsen.

Ja, ik heb de hipsterstad van Vlaanderen na een heel mooie relatie de rug toegekeerd

Ja, ik heb de hipsterstad van Vlaanderen na een heel mooie relatie de rug toegekeerd. Die prachtige plek met haar Gentse Feesten, mooie koffieadresjes, betere brunchbars, creatieve pop-ups, alternatieve vibes, cultuurhotspots, bebaarde studenten, en frisse Graslei. De stad waar ik leerde drinken, studeren, op kasseien leerde fietsen, en die me gekneed heeft tot wie ik geworden ben.

Was de liefde over na 12 jaar? Misschien. Was ik erop uitgekeken? Een beetje. Waren de kriebels verdwenen? Zo ongeveer. Had ik andere behoeften? Toch wel. Was er een ander in het spel? Vooral dat laatste.

De laatste jaren hing er in Roeselare, of het grijze provincienest dat ik op mijn 18e was onvlucht, iets in de lucht. Iets dat prikkelde, en me in het weekend meer en meer aantrok. Een vibe, als je het al zo mag noemen. Café Verne serveerde plots de beste gin tonics, er opende een coffeelab, I BIKE RSL begon het fietsen te promoten, het Stationsplein kreeg een make-over, street art gaf het grijze beton kleur. Initiatieven die ik in Gent niet meer zag. Of die ik toch nooit zo hartverwarmend en sympathiek kon vinden als die in mijn vertrouwd aanvoelende geboortestad.

Van Roeselare naar Gent en weer terug:

En kijk. Plots vond ik een huis op immoweb, zagen mijn vriend en kat een verhuis naar R-town ook wel zitten, vonden we allebei een nieuwe job, kochten we huis en kind, en waren we op ons paspoort weer officieel Roeselarenaar. Halsoverkop verliefd en onze kar 180° gekeerd.

Het hartzeer van de break-up ging snel over. De overstap van een betonnen koertje naar een echt huis met tuin en bomen deed de Graslei beetje bij beetje vergeten

Het hartzeer van de break-up ging snel over. De overstap van een betonnen koertje naar een echt huis met tuin en bomen deed de Graslei beetje bij beetje vergeten. We ontdekten dat de koffie hier ook echt lekker is, dat West-Vlams nog altijd veel sympathieker klinkt dan die Gentse R, dat een centrum zonder klingelende tram eigenlijk best wel aangenaam is, dat Roeselare al hip was before it even was cool, en vooral: dat een jong koppel met een beetje ambitie ook buiten Gent perfect aan haar trekken komt.

Geboren, getogen en weer naartoe gezogen dus. Zoiets. Kjèr ekjè were.

Terug naar ons eerste lief, zo voelde het eigenlijk wel een beetje.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier