Tegenspraak is niet altijd beter dan geen spraak, Emmily Talpe

Jan Gheysen
Jan Gheysen Opiniërend hoofdredacteur

Stel dat de inkt die al is gevloeid over de doortrekking van A19 of alternatieven ervan witte verf was geweest, dan had men al 10 keer over het hele traject en alle voorgestelde varianten ervan wegmarkeringen kunnen aanbrengen.

En nog volstaat het niet. Er moet ook nog nutteloze inkt vloeien. Zoals het persbericht van het Vlaams parlementslid Emmily Talpe, waarin zij het antwoord van Vlaams minister Weyts op haar vraag over de stand van zaken van het N8-dossier meegeeft. Van de vraag liggen wij niet meteen wakker – wie het dossier volgt, weet dat er een en ander opnieuw moet gepland worden en op het antwoord van de minister zitten we niet te wachten. Dat is immers op dit soort vragen voorspelbaar: de minister laat zich door een tijdslijn vastzetten.

Kortom, het bericht van het Vlaams parlementslid kon zo in de map. Of niet?

Nee, want als we goed lezen, betrappen we het parlementslid niet één keer op tegenspraak, maar meer dan eens in het overigens niet eens zo uitgebreide persbericht.

We kunnen ons vergissen, maar noemen we dat soort gedrag niet platvloers opportunisme?

Zo laat mevrouw Talpe weten dat Open VLD het politieke akkoord over N8 in 2005 steunde. Beter iets dan niets. Maar onmiddellijk vervolgt Emmily Talpe dat de Raad van State de Vlaamse regering terecht terugfloot. Waarop het politieke akkoord ten grave werd gedragen. Wie geeft zijn akkoord voor plannen waarvan men hoopt dat ze vernietigd worden en als dat zo is, daarover verheugd is? Hoe noemen we dat soort mensen?

Maar het gaat nog verder. De Open VLD-politica is tevreden – of beter, is verheugd – dat minister Weyts bevestigt dat het huiswerk moet ‘herdaan’ worden en dat alle pistes een kans moeten krijgen. Dat is een mening als een ander en daar hebben we alle respect voor. Dat het onderzoek naar de haalbaarheid van alle mogelijke pistes en dat het ‘overdoen’ van het huiswerk tijd kost, geld en inspanningen kost, dat weten we ook. Maar dat er dan in één beweging ook gezegd en geëist wordt dat er snel een oplossing moet komen… Dat is zand in de ogen strooien van de mensen. We kunnen ons vergissen, maar noemen we dat soort gedrag niet platvloers opportunisme? En ligt de tijd dat mensen dit soort prietpraat zomaar aannemen van hun verkozenen al niet achter ons? Wij hopen van wel en mocht dat niet zo zijn, dan willen wij daar echt wel werk van maken.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier