De meer dan 100 waterballerina’s van synchroonclub Flamingo’s voerden in het zwembad van Zwevegem tot viermaal toe een adembenemende show op die dan ook meer dan gesmaakt werd door de vele toeschouwers. Ikzelf was een van hen, want ik wou het optreden van oudste dochter Hanne voor geen geld ter wereld missen.
Synchroonzwemmen is in dit land een derderangssport, zoals dat dan heet. Dat kan volgens mij maar één reden hebben: wat je niet kent, apprecieer je niet. Ook ikzelf heb eerst met synchroonzwemmen moeten kennismaken en ik moet zeggen: ik ben er weg van. Waar ik tijdens vorige Olympische Spelen steevast wegzapte toen er waterballet werd uitgezonden, heb ik vorige zomer wel Rusland en China aan het werk gezien.
Het niveau dat in Rio de Janeiro werd gehaald, is – logisch – te hoog gegrepen voor de Zwevegemse Flamingo’s, al behoren ze wel tot de Belgische top. Dat ze talent hebben en een topprestatie leverden, is wel zeker. Meiden die onder water piramides vormen, die ogenschijnlijk kriskras door elkaar zwemmen om plots een grote figuur te maken… Soms had je als toeschouwer ogen te kort om alles goed te volgen.
De vraag is nu of dit de laatste grote show was. In Zwevegem zal in 2019 het nieuwe zwembad open zijn, een bad van 25 meter en 3 meter diep met een kleine tribune. Goed dus om te trainen, maar te klein voor een grote show. In Kortrijk kan de club ook niet terecht: het zwembad zal wel 50 meter lang zijn, maar slechts 1,80 meter diep. Maar ja, synchroonzwemmen is dan ook maar een derderangssport, niet?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier