Net door zijn fragiele gezondheid verdient het mooie palmares van Klaas Vantornout veel lof en respect

Klaas Vantornout neemt volgende week afscheid als veldrijder. © Foto Belga
Tom Vandenbussche

Het is maandag 17 december 2007. We zijn een dag na de Druivencross in Overijse en Klaas Vantornout, een 25-jarige laatbloeier uit het verre Torhout, heeft de eerste grote zege uit zijn nog prille carrière behaald.

De nationale media pikken er gretig op in. “Als Vantornout klaagt, doet de tegenstand er goed aan hem nauwlettend in het oog te houden”, lezen we. Daags voordien had Klaas in Essen met rugklachten opgegeven, enkele weken nadat hij met griep ook al verstek gaf voor Niel, maar 24 uur erna in Pijnacker prompt als derde finishte.

We willen maar zeggen: Klaas zou nooit meer van zijn reputatie verlost raken. “Altijd is Vantornout ziek. Midden in het seizoen, maar op het BK niet”, tweette iemand na zijn tweede Belgische titel. Dat hij daarbij andermaal Sven Nys had afgetroefd, deed er nog minder goed aan. Nys was de publiekslieveling die nooit iets fout kon doen, Klaas daarentegen was de antagonist, de platte West-Vlaming die nooit een blad voor de mond nam. Het werd hem zelden – lees: nooit – in dank afgenomen. Sommige media deden er nog een stevig schepje bovenop. Kortom: Klaas was de boeman voor crossminnend Vlaanderen.

Hoe dan ook: het palmares van Klaas Vantornout mag gezien worden

Het kan verkeren. Sinds Nys in februari 2016 zijn crossfiets aan de haak hing, steeg de populariteit van Klaas naar nooit eerder geziene hoogten. Jammer genoeg gebeurde dat net in de periode dat ook zijn carrière in dalende lijn begon te gaan. Toeval? We denken het niet. Zagen de mensen in Klaas wel een winnaar? Was hij niet populairder geweest met een eeuwige rol in de schaduw?

Hoe dan ook: zijn palmares mag gezien worden. Twee keer Belgisch kampioen, twee keer vicewereldkampioen, 44 podiumplaatsen in klassementscrossen waarvan hij er zes won… En nog opmerkelijker: jarenlang hield Klaas op zijn eentje Sunweb (de voorloper van zijn huidige ploeg Marlux-Bingoal) recht. Net door zijn fragiele gezondheid als topsporter – symbolisch daarvoor is zijn vetmassa van vier procent – verdient het des te meer lof en respect dat Klaas, daarbij gesteund door een uitstekende entourage, toch een palmares van dat kaliber wist op te bouwen.

Een grote chapeau, ‘Kortjakje’!