In Tielt is iedereen van de meerderheid burgemeester

Lieven Vancoillie

Zondag 14 oktober 2012. Verkiezingsdag in Tielt, zoals in alle gemeenten van ons land. Stemmen voor een nieuw lokaal bestuur. CD&V, al decennia met voorsprong de grootste fractie in de Europastad, geraakt nipt niet aan een volstrekte meerderheid. Strandend op 12 van de 25 te verdelen zitjes. Net één te weinig.

De uitslag was nog niet definitief of vertegenwoordigers van de andere democratische partijen (de kartels N-VA&Open VLD en SP.A-Groen) zagen hun kans om een monsterverbond te sluiten. Enkele uren later al bezegeld in ‘t Sleutelhuys op het Rameplein, waar aanhangers van het nieuwe kartel N-VA&Open VLD de verkiezingsuitslagen met groeiend enthousiasme becommentarieerden. Ook SP.A-Groen kon tevreden zijn, met drie schepenen én de OCMW-voorzitter. Een revolutie, zonder meer. Het was tijd voor een trendbreuk.

Met aan het hoofd van de regenboogcoalitie burgemeester Els De Rammelaere (N-VA). Ruim twee maanden later legde de eerste Tieltse vrouwelijke burgemeester op 29 december 2012 de eed af in de handen van de gouverneur. “We vormen één hechte ploeg”, liet ze optekenen. “Dienstverlening en open communicatie zijn onze sleutelwoorden.”

Nog geen twee jaar later – na anderhalf jaar besturen – zit het spel al op de wagen. Twee leden van het kartel N-VA&Open VLD (twee Open VLD’ers) stuurden donderdagavond hun kat naar de gemeenteraad, zodat de regenboogcoalitie plots (11-12) in de minderheid was en burgemeester Els De Rammelaere besliste om de zitting te openen en onmiddellijk weer te sluiten. Crisis dus, diepe crisis.

De reden van de afwezigheid van de twee Open VLD’ers ? Te weinig overleg en communicatie… Zeker voor een heel krappe meerderheid is het net van het grootste belang om constant overleg te plegen en tot in de puntjes te communiceren. En wat kan (moet) daarbij een rode draad of een leidraad zijn ? Een sterk onderhandeld bestuursakkoord, zodat elke partij – van welke kleur ook – precies weet wat de krachtlijnen voor de volledige legislatuur zijn.

En net zo’n door alle partijen van de regenboogcoalitie gedragen bestuursakkoord is er… niet. Ja, mondeling werden heel wat zaken besproken en doorgenomen. Niet schriftelijk, niet ondertekend. Maar wat is ‘een woord’ in de politiek, zeker als iedereen de drang heeft om zich te gaan profileren.

Binnen de meerderheid had men afgesproken om heel intensief overleg te plegen met de volledige fractie. Volgens de twee niet aanwezige Open VLD’ers gebeurt dat niet, of veel te weinig. En precies daar wringt nu het schoentje. Dat er geen overleg wordt gepleegd, ontkent burgemeester Els De Rammelaere ten stelligste. Hoe kan men diepgaand overleg plegen als er geen bestuursakkoord (basisdocument voor een coalitie) op tafel ligt ? Eigen schuld, dikke bult.

Burgemeester Els De Rammelaere, die niet alleen burgemeester is maar toch ook een van de twee spilfiguren binnen het kartel N-VA&Open VLD is, heeft nu de opdracht om de brokstukken te lijmen. En, er zijn de voorbije weken al heel wat potten gebroken. Er is werk aan de winkel, veel werk. Ook coalitiepartner SP.A-Groen kreeg de voorbije dagen een aantal vegen uit de Open VLD-pan. De onvrede zit dus dieper. Bij CD&V lachen ze natuurlijk in hun vuistje. Niet luidop, maar binnenskamers.

Met een krappe 13-12-meerderheid komt nu ook uit wat kwatongen bij de start van de regenboogcoalitie beweerden : ‘Iedereen van de meerderheid is burgemeester’. En zeker als er geen bestuursakkoord is, is het voortdurend schipperen om de coalitieboot op koers te houden. Die maakt nu slagzij. Vraag is of de kapitein van het schip nog de kracht en politieke moed vindt om iedereen weer aan boord te krijgen. En of dat voor de twee misnoegde Open VLD’ers voldoende zal zijn. Ja,… Iedereen van de meerderheid is burgemeester.