De Paulusfeesten zitten er weer op. Het Oostendse volksfeest bij uitstek deed het dit jaar met twee podia in plaats van drie. Kleiner, maar ook fijner?
De Paulusfeesten startten in de zomer van 1969 toen Iwein Scheer, cafébaas van het Kroegske, een verrassingsfeestje organiseerde voor een jarige vriend. Die vond het jammer dat hij zijn verjaardag nooit met kerst kon vieren. Kerstmis in de zomer dus. De Paulusfeesten groeiden jaar na jaar en bleven niet enkel op het kleine Paulusplein: Pier en Pol en het Boudewijnplein werden ook ingenomen, in 2002 zong Lucy Loes zelfs vanop de Amandine.
Downscaling, zie ook Leffingeleuren
Dit jaar mochten de Paulusfeesten minder volk dan vorig jaar verwelkomen: net onder de 100.000 bezoekers. Dat wijten de organisatoren vooral aan het slechte weer van vooral donderdagavond. Maar zou de downscaling er niet voor iets tussen zitten?
Zoals veel festivals in Vlaanderen moesten de Paulusfeesten noodgedwongen verkleinen. Denk maar aan Leffingeleuren: het festival in september kiest ervoor om ‘terug rond de kerktoren’ te gaan. Een zet waar het festivalbestuur al langer over denkt, maar het feit dat de subsidie van de gemeente is teruggevallen van 90.000 tot 70.000 euro, zal ongetwijfeld ook wel meespelen.
Kunnen we van eenzelfde verhaal spreken bij de Paulusfeesten? Een stadsfestival dat een week lang duurt, het is niet zo evident om dat gratis te houden. Vrijwilligers zijn moeilijker te vinden, sponsoring is niet meer zo evident. Dit jaar werd daarom de beslissing genomen om het podium op het Boudewijnplein af te schaffen. “We lieten onbewust de programmatie op het Pauluspleintje concurreren met die op het Boudewijnplein. Dat was allerminst de bedoeling. Anderzijds kunnen we nu met dezelfde middelen als voordien meer inzetten op een brede(r) programma op het Petrus- en Paulusplein en het Pauluspleintje. Zo blijft het leefbaar op langere termijn”, lieten de organisatoren in juni optekenen in De Zeewacht. Voor het eerst dit jaren waren ook de toiletten betalend.
Coverbands zijn gewoon coverbands
Zelf vond ik het niet zo erg dat er dit jaar een plein minder was. Sowieso vind ik het Pauluspleintje – daar waar het uiteindelijk allemaal begon – het gezelligste plein, en ga ik niet zozeer naar de Paulusfeesten voor de affiche als wel voor de sfeer. Maar grote namen blijven de grote massa trekken. Vorig jaar stond Pier en Pol vol voor Preuteleute en coverbands – hoe goed ze ook mogen zijn – brengen gewoonweg niet zoveel volk op de been.
De Paulusfeesten blijven in de drukke toeristische kalender hét stadsfeest bij uitstek voor de Oostendenaar. Met foto’s van het oude Oostende op de pleinen, een Oostends zangfeest en – hoe kan het ook anders – Wendy Van Wanten zet de organisatie daar dan ook enorm op in. Maar misschien is het tijd om een evaluatie te maken: hoe lokken we weer echt álle Oostendenaars naar het Paulusplein?
Ik zal er alvast elk jaar bij zijn, zelfs al regent het een week lang en blijft er uiteindelijk maar een plein meer over. Want op de Paulusfeesten klopt het hart van de Oostendenaar.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier