Het zat eraan te komen na de ontknoping van Visie 2030 vorige dinsdag : de groenen kunnen zich niet meer vinden in het Izegemse beleid en stappen uit de meerderheid. En dus ook uit het kartel met SP.A : de socialisten blijven een beetje verweesd achter.
Negen jaar lang is Groen een trouwe partner geweest in zowel het kartel als de Izegemse meerderheid. In de eerste bestuursperiode, toen nog in coalitie met CD&V, was dat met vrij groot enthousiasme. Want er werd gewerkt aan een ambitieus plan voor een meer leefbare stadskern. Met als hét thema der thema’s de (gedeeltelijke) afbraak van de centrale brug : het gedrocht dat begin de jaren zeventig, nog in volle euforie van de golden sixties en de almacht van koning auto, in het centrum was neergepoot. En waarvoor de mooie en statige Korenmarkt én het Izegemse treinstation een flinke amputatie moesten ondergaan.
En leek de afbraak van die brug en het herstellen van de pleinfunctie van de Korenmarkt voor sommigen een aanlokkelijke gedachte, ze in beleid omzetten, dát was pas een ander paar mouwen: want zo’n brug afbreken is een dure zaak en alternatieven aanbieden een nog duurdere. Maar CD&V, SP.A en Groen waren believer en grepen de opportuniteiten die het programma Canal Link en Infrabel op dat moment boden : stilaan kwam een mooi en goed onderbouwd plan tot stand, dat in de volgende bestuursperiode zou worden uitgevoerd.
Een plan dat zijn voorstanders kende, maar ook zijn tegenstanders. En dat laatste kamp, dat pretendeerde dé stem te zijn van handelaars uit het centrum, maakte toch wel wat lawaai…
Dé verandering
En toen kwamen de verkiezingen van 2012. In hoeverre het thema van de centrale brug echt bepalend is geweest voor de uitslag, laten we hier in het midden. Maar feit was dat de aftredende coalitie geen meerderheid meer had en dat N-VA dé grote overwinnaar was. Zo groot dat een coalitie zonder de Vlaams-nationalisten in de praktijk niet mogelijk was.
Omdat het water tussen CD&V en N-VA in Izegem van oudsher véél te diep was (ze zijn er ook nooit in kartel gegaan), leek SP.A-Groen voor N-VA de bevoorrechte partner, temeer daar VU en SP in de jaren 80-90 samen toch op een heel bevlogen manier geregeerd hadden over Izegem. Maar al snel bleek dat het nu anders was : het was eerder met lange tanden dat SP.A-Groen aantrad in deze coalitie. Niet alleen omdat heel wat socialisten van de ‘oudere’ generatie N-VA en haar gedachtegoed niet zo lusten, maar ook omdat N-VA vanuit de nieuw verworven machtspositie toch wel met de nodige assertiviteit op haar strepen stond.
Zo maakte N-VA van meet af aan duidelijk dat er van het stationsproject zoals het voorlag, inclusief de afbraak van de centrale brug, geen sprake kon zijn in de huidige legislatuur. Wegens te duur. Socialisten en groenen sputterden wat tegen, maar moesten slikken.
Vanaf dan was Visie 2030 hét grote ordewoord : een denkoefening over de toekomst van Izegem, waaruit dan de nodige prioriteiten voor de komende legislaturen zouden worden vastgelegd. En al was het dus even terug naar af, socialisten en vooral groenen bleven de hoop koesteren dat het enkel om ‘een paar jaar vertraging’ zou gaan en dat er toch nog wel werk zou worden gemaakt van de stationsproject, desnoods zelfs zonder de externe financiering die ondertussen in rook was aan het opgaan.
Sinds vorige dinsdag is ook deze hoop aan flarden geschoten : de Korenmarkt en de afbraak van de centrale brug staan niét in het prioriteitenprogramma, zo te horen omdat de N-VA dat niet wou.
De stekker eruit
Waarmee voor Groen meteen de maat vol was. Ook al kreeg de partij wel groen licht voor enkele van haar punten, zoals de verkeersknip in de Krekelstraat en in de Noordkaai, ze kan zicht niét neerleggen bij het opnieuw afserveren van een voor haar zo wezenlijk (symbool)dossier als de afbraak van de centrale brug.
Dus trekt Groen er de stekker uit. Een operatie die de partij eigenlijk zonder veel schade kan doorvoeren, want ze brengt de meerderheid hiermee niet in gevaar en ze heeft toch geen schepenen. En vanuit de oppositie ligt voor Groen uiteráárd de weg open om zich scherper te gaan profileren naar de komende verkiezingen. Begin dit jaar liet Filip Lombaert in een kranteninterview al doorschemeren dat Groen, dat het op nationaal vlak gestadig beter blijft doen, in de toekomst vooral wil uitgaan van zijn eigen sterkte.
Ondertussen blijven de socialisten ietwat gehavend achter. Hun politieke gewicht zal nu nóg kleiner worden in de coalitie die ze koel beminnen. Maar voor hen is eruit stappen helemaal geen optie : daarvoor zijn hun belangen te groot. En met Izegem in een échte crisis te storten, zouden ze zich zeker niet populair maken. Dus zullen ze maar low profile in de bestuursploeg moeten voortdoen. En ondertussen lijden hoe hun ex-partner van het linkse kartel zich wél scherper profileert.
Het zal voor SP.A dus niet gemakkelijk worden, temeer daar de partij ook nog wel wat werk aan de winkel heeft om in 2018 met een frisse lijst te verschijnen. Ondertussen is Peter Defreyne van CD&V alvast zo slim van zich al bij al redelijk gedeisd te houden in zijn kritiek op Visie 2030 : je weet maar nooit dat na de verkiezingen van 2018 het onmogelijke geschiedt….
Izegem moet dus nog een tijd voortdoen met zijn groezelige stationsbuurt. In Roeselare en Ingelmunster is dat wel eventjes anders !
Groen Izegem naar de oppositie : die luxe hebben de socialisten niet
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier