Gezinnen gelijkstellen aan overlast en een gepeperde rekening, lijkt ons geen goed idee

Frederic Vansteenkiste
Frederic Vansteenkiste Medewerker KW

De voorbije dagen lieten enkele burgemeesters weten dat ‘de deur dicht blijft’ voor de komst van extra asielzoekers. Het is een vreemde reflex, in wat ‘de warmste week’ wordt genoemd.

Dit is niet de eerste mening over de vluchtelingencrisis, het zal zeker niet de laatste zijn en hoogstwaarschijnlijk is het niet de uwe. Dat heb je dan met meningen. Deze mening is de mijne en waar ik ze doorgaans liever voor mezelf houd, zal ik ze nu toch delen. Het is er de tijd van ‘t jaar voor, om iets te delen waar je zelf genoeg van hebt. En als ik mensen die het moeilijk hebben kan helpen met wat centen of een uurtje van mijn tijd, dan bent ù misschien wel geholpen met mijn mening.

Steeds meer goede herders sluiten vlak voor Kerstmis hun herberg

Op enkele dagen van Kerstmis, voor de ware christenen toch het feest voor alle mensen van goede wille, lijkt de vluchtelingencrisis immers terug van nooit weggeweest. Het spreidingsplan van staatssecretaris Theo Francken is tussen de vele kerstwensen in de brievenbussen van de gemeentehuizen beland en nu ze daar rond deze tijd vooral naar de centen aan het kijken zijn, borrelt bij enkele verkozenen des volks wat ongerustheid naar boven. Dat ze nòg eens huisvesting moeten vinden voor 5 Syrische vluchtelingen. En dat de gemeentekas zal opdraaien voor de kosten. En dus nemen enkele burgemeesters, onder meer in Zonnebeke, Meulebeke en Ingelmunster, een dapper besluit, stappen ze naar voor en zeggen ze dat de deur dicht blijft. ‘Maar we hébben hier al 7 asielzoekers!’, klinkt het. ‘Wij hébben al inspanningen geleverd, het is nu eerst aan de anderen’. Het levert hen alvast applaus op van een deel van de kiezers en van die meneer die al eens graag zijn gedacht zegt op Facebook, of in het commentaarluik van de nieuwswebsite. ‘Bravo, het werd tijd dat iemand het eens durfde zeggen!’. Vuile woorden mag ik hier niet op onze website plaatsen, maar u begrijpt het plaatje.

Het is al een eind duidelijk dat niet iedereen even enthousiast is over de komst van die onverwachte gasten uit het oosten

Nu weet ik ook wel dat het allemaal niet zwart-wit is en dat het voor de gemeentebesturen verre van evident is om met deze nieuwe problematiek om te gaan. Er komen samen met de kerstkalkoen plots ook moeilijke knopen op tafel, wat overlast is niet uit te sluiten en het is al een eind duidelijk dat niet elke kiezer even enthousiast is over de komst van die onverwachte gasten uit het oosten. Het is allemaal geen cadeau, dat snappen we wel. Maar als ‘goede herder’ zomaar stellen dat er geen plaats meer is in de herberg? De ironiemeter slaat hier tegenwoordig tilt…

Het lijkt ons geen correct uitgangspunt om vluchtelingen (nog altijd mensen, gezinnen zoals wij) gelijk te stellen aan overlast, hinder en een gepeperde rekening. Mensen kunnen dat denken -er is hier gelukkig vrijheid van mening- burgemeesters zouden moeten weten dat het zo simpel niet is. En tuurlijk, er zijn in onze ‘eigen’ samenleving ook mensen die nog in armoede leven en die ook hulp nodig hebben. Dat weten we en daarom hebben we voor hen ook een systeem dat op verschillende manieren hulp voorziet, zowel inzake huisvesting, voedselhulp en financiële ondersteuning. Ik zie niet in waarom dat er niet zou mogen zijn voor nieuwe inwoners, of die dan uit Boortmeerbeek of Aleppo afkomstig zijn.

Stellen dat de arme Vlamingen in de kou blijven staan, terwijl die vreemdelingen hier alles in de schoot geworpen krijgen, is bovendien manifest onjuist. Beweren dat al die vluchtelingen gewoon naar ons land komen om van onze welvaart te profiteren, is onzin. Gezinnen die hun hele hebben en houden achterlaten, die in gammele bootjes en volgestouwde vrachtwagens een gevaarlijke, uitputtende en onzekere reis maken, die komen echt niet omdat ze hier voor onze plasma-tv willen komen zitten. Die willen niet per se een frietje komen stekken in de Vlaanders of alle afleveringen van F.C. De Kampioenen inhalen (al gaan ze dat wel doen als ze zo ‘aanvaard’ kunnen worden). Die zoeken enkel een kans, een sprankeltje hoop voor hun toekomst of die van hun kinderen. Net zoals wij het zouden doen als we in een dergelijk conflict zouden belanden, net zoals onze overgrootouders dat honderd jaar geleden hèbben gedaan, toen wij Aleppo waren.

Wie met die mensen spreekt en wie naar hun verhalen luistert, weet dat. Maar in de supermarktrayon met kerstverrassingen voor uw huisdier, in de wachtrij bij de traiteur of aan de kassa van dat coole designwinkeltje zal u ze natuurlijk niet vinden. En als het van sommige burgemeesters afhangt, dus zeker ook niet in uw straat.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier