Terwijl iedereen dacht dat dé trainerssoap zich in Lokeren afspeelde, wist toen nog niet wat een dik etmaal later in Ingelmunster te gebeuren stond. Lorenzo Staelens houdt het zelf na twee matchen voor bekeken. Maar het is niet de eerste keer dat ze zich in Ingelmunster in de kijker weten te fietsen, soms ook buiten hun wil om. Zoals vorig jaar met het vermeende omkoopschandaal.
We geven het toe. Er zijn saaiere clubs om te volgen dan OMS Ingelmunster. Er gebeurt altijd wel iets. De club stond ooit – toen nog als KSV Ingelmunster- op enkele minuten van eerste klasse, maar moest de promotie toen aan het Bergen van Elio Di Rupo laten. Over die bewuste laatste wedstrijd in de eindronde deden toen ook al heel wat verhalen de ronde, maar of we die moeten catalogeren als broodjeaapverhalen of bittere werkelijkheid, dat zullen we waarschijnlijk nooit weten. Wij waren er bij en stelden ons toen al vragen hoe het kon dat een vermaarde ref als Debleeckere de wedstrijd affloot (omdat de thuisfans het veld betraden), terwijl KSV Ingelmunster met nog drie officiële minuten en wat extra tijd aan één goal genoeg had om gelijk te stellen en alsnog te promoveren. Die promotie kwam er niet, het Ingelmunsterse bestuur overwoog een klacht, maar zag het nutteloze ervan in. Maar bovenal : het feest dat toen losbarstte in de kantine van Ingelmunster, ongezien !
Mislukte fusie met Rac. Harelbeke
Het Ingelmunsterse publiek beleefde hoogdagen onder de kundige leiding van wijlen voorzitter Willy Lapeirre. Maar toen die moest afhaken en er een fusie met Harelbeke zich opdrong, bleek dit achteraf zeker geen goed idee. In het seizoen 2003-2004 herbegon Ingelmunster, dit keer met het voorvoegsel Olympic Molen Sport, aan een nieuw hoofdstuk.
In een stadion dat was neergepoot voor tweede klasse volgden de successen elkaar in sneltempo op. Joost Malfait was de sportieve architect. Wat het toen allemaal rozengeur en maneschijn ? Nee : want toen de promotie van van eerste provinciale naar vierde klasse wat op zich liet wachten, sloeg de stress toe. In het seizoen 2010-2011 stevende OMSI af op de titel, maar gaf het die op de laatste speeldag nog uit handen. De klap was hard, ook in de eindronde kwam men die niet te boven. Een jaar later stond de club weer heel het seizoen riant op kop, maar toen de voorsprong begon te slinken moest Joost Malfait plots enkele speeldagen voor het kampioensfeest het gelag betalen. Voor de laatste wedstrijden van het seizoen werd zowaar Johan Boskamp binnengehaald. Veel zagen de spelers hem niet, in de praktijk was het keepertrainer Pieter-Jan Sabbe die samen met Geert Vandevyvere het parcours met de titel afrondde. Met Joost Malfait was het waarschijnlijk ook gelukt, maar Ingelmunster stond weer in de kijker. Zelfs Man Bijt Hond streek in Ingelmunster neer voor Bossie, iets wat de Hollander niet bepaald wist te appreciëren.
“Er is altijd leven in de brouwerij bij OMS Ingelmunster”
Als nieuwe trainer, voor het eerste seizoen in vierde klasse, werd Patrick Verheule aangesteld. In provinciale middens een bekende naam, maar niet iemand met ervaring in de nationale reeksen. Deze aanstelling stond wat haaks op de ‘namen’ die men in Ingelmunster tracht te strikken. Om dat goed te maken had Verheule als T2 Florin Frunza gekregen. Maar de mayonaise pakte niet, al in augustus – nog voor er één competitiewedstrijd was gespeeld – werd de Winkelnaar de wacht aan gezegd. En de nieuwe trainer werd…. Joost Malfait.
In dat seizoen werd OMSI zesde in bevordering, een jaar later – vorig seizoen – werd het gedeeld tweede. Maar wat er van vorig seizoen zal blijven hangen en wat nog vers in het geheugen ligt was de vermeende omkoopzaak tussen OMS Ingelmunster en SW Harelbeke, met doelman Bram Paepe en (ex-)sponsor Laurens Monteyne in de hoofdrol. Die historie moeten gaan we nu hier niet oprakelen, maar om maar te zeggen : er is altijd leven in de brouwerij in Ingelmunster.
Wissel Staelens-Dekenne
En zo ook weer de jongste weken. Ingelmunster maakte niet zijn beste start, Joost Malfait en de club gingen in onderling overleg uiteen. 14 dagen geleden werd Lorenzo Staelens uit de hoed getoverd, maar ondertussen gaf hij er dus zelf de brui aan. Wat de reden ook mag zijn, het is nu weer een pittig – zij het kort – hoofdstukje in de turbulente geschiedenis van de club.
De opvolger is Franky Dekenne, de jongste drie seizoenen aan de slag bij buur KFC Izegem. Dekenne is vertrouwd met de reeks en weet zich ook staande te houden in gelijk welke omstandigheden. Zijn taak is nu de top drie te halen en zo de promotie naar de tweede amateurreeks, zoals de huidige derde klasse dan zal heten.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier