Journalist Stefan Vankerkhoven neemt afscheid van drie dagen Cactus.
Als afsluiter van het Cactusfestival, dat volgens de organisatoren in drie dagen 30.000 bezoekers trok, kroonde dEUS zich eens te meer tot de Zeus – de Griekse oppergOD – van de Belgische rock. Tom Barman dartelde als een jong veulen over het podium, precies alsof hij het jonge godinnetje Leda nogmaals wou verleiden. Mauro Pawlowski toonde zich opnieuw een begenadigd en creatief gitarist. De groep had er zondagavond duidelijk zin in. Na twintig jaar rockbestaan zit de sleet er nog helemaal niet op. Integendeel ! Vroeger durfden Barman en co wel eens hun concerten routineus afhaspelen, nu spatte het muzikaal enthousiasme en de speelvreugde van het podium. Een voor een rolden de hits vanuit de Olymposberg naar beneden tot in het Minnewaterpark : Suds & Soda, The Architect, Little Arithmetics, Hotel Lounge…
The Kooks brachten vooral de jonge meisjes in het Minnewaterpark in extase
Net voordien hadden de Britse halfgoden van The Kooks vooral de jonge meisjes in het Minnewaterpark in extase gebracht. Het kwartet bracht vrolijke Britpop, met af en toe wat ruigere rockelementen. Luke Pritchard ontpopte zich tot een uitstekende performer met het nodige charisma. Al had hij duidelijk vooraf goed de poses, armgebaren en dansjes van illustere muzikale helden als Mick Jagger en zelfs Jim Morrison ingestudeerd. Iedereen werd ‘Happy’ tijdens de gelijknamige hit. The Kooks genoten zelf volop van de sfeer in het Minnewaterpark. Om de timing van het festival niet in de war te sturen, mocht er geen bisnummer vanaf. Want dEUS wachtte. Gelukkig, want met ‘Do you wanna’ (make love to me) als encore zouden er zeker ‘ongelukjes’ gebeurd zijn. Nadien werd Luke trouwens nog gespot aan de Ricard Bar, waar hij gewillig op de foto ging met enkele overenthousiaste jonge, vrouwelijke fans.
Hoewel The Kooks een verre van perfecte set speelden, zorgden ze voor een verfrissende en jeugdige muzikale noot op Cactus, dat bij wijlen zwaar gebukt gaat onder de ruige noise en zware, overstuurde gitaren van postrockbands à la Thurston Moore, BRMC, Two Gallants en zelfs Anna Calvi. Maar ja dat is nu eenmaal het favoriete, alternatieve muzikale genre van programmator Patrick Keersebilck. En daarvoor moeten we respect kunnen opbrengen. Wie niet houdt van dergelijk supersonisch gitaargeweld, kan altijd aan een van de bars dekking zoeken voor deze muzikale straaljagers.
Ons eindoordeel van drie dagen Cactusfestival ?
1. Gelukkig was Grace Jones ladderzat, zodat zij voor entertainment zorgde. Want dat dit fotomodel niet kon zingen, wisten wij al. Nu zong ze zo vals als een kat, vergat haar teksten en viel van het podium. Lachen met een beschilderde, dronken, topless bejaarde dame, is not done. Maar ongewild zorgde ze op die manier voor genietbaar entertainment. Met dank aan haar funky en wel professionele begeleidingsband.
2. John Hiatt en zijn vingervlugge gitarist Doug Lancio bezorgden ons kippenvel met zijn ode aan wijlen bluesicoon BB King
3. Gabriel Rios maakte het onmogelijke waar : met een akoestische set muzikaal overleven op een festival en het Minnewaterpark betoveren met intimistische pareltjes.
4. West-Vlaanderen boven op Cactus : zowel Balthazar als Goose mochten headliner zijn en zetten als dank het Brugse park in lichterlaaie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier