Dé Tourrenner van de Pyreneeën luistert naar de naam Serge Pauwels. Antwerpenaar van geboorte, maar intussen een volledig ingeburgerde West-Vlaming. Wat blijkt: als de Tour pas dinsdag was begonnen, zou Serge op de tweede plaats in het klassement prijken, na … Chris Froome. Een verrassing voor velen, maar is dat wel zo? Vijf onderstaande momenten tonen aan van niet.
2003: uitblinker op de Pragelpass
De carrière van Serge Pauwels, die als nieuweling zijn eerste stapjes in het wielerpeloton zette, begint pas echt wanneer hij in 2001 als tweedejaarsjunior acht wedstrijden wint en zich vooral onder de taalgrens onderscheidt, onder meer met een vierde plaats in de Trophée de Wallonie, een regelmatigheidsklassement met een aantal klimkoersen. Het levert de 18-jarige Edegemnaar een plaatsje op binnen het gereputeerde Mez Team. Als neobelofte toont Serge meteen flitsen van klasse. Vooral in de zomer, als zijn examens voor handelsingenieur achter de rug liggen en hij zich volledig op zijn sport kan concentreren. In de Ronde van Namen verbaast hij vriend en vijand met een derde plaats, voor onder meer Philippe Gilbert, Johan Vansummeren en Preben Vanhecke.
Op 29 augustus 2003 volgt, als lid van Palmans-Collstrop, de definitieve doorbraak. De derde rit van de internationaal gereputeerde Grote Prijs Wilhelm Tell in Zwitserland voert de renners in erbarmelijke weersomstandigheden over drie venijnige Alpencols, waaronder de vreselijk steile Pragelpass. Terwijl de Rus Vladimir Gusev en de Kazak Maxim Iglinskiy – intussen beiden in opspraak gekomen voor doping – het hoge woord voeren, klimt Serge beter dan een gevestigde waarde als Janez Brajkovic. Na een knappe tijdrit legt hij in het eindklassement beslag op de vijfde plaats. Nico Verhoeven van Rabobank nodigt hem prompt uit naar Den Haag voor een inspanningstest en Serge scoort daarin zo goed dat de Nederlanders geen seconde aarzelen om hem in hun continentale team op te nemen.
2004: eerder al goed op Cauterets
Met zijn vierde plaats in de Tourrit naar Cauterets, over mythische cols als de Aspin en de Tourmalet, toont Serge aan het wielerpubliek dat hij bij de top hoort. Toeval of niet, maar bijna elf jaar geleden reed hij diezelfde cols al eens omhoog als 20-jarige derdejaarsbelofte. In de eerste rit van de Tour des Pyrénées van Tarbes naar Cauterets eindigde hij op een knappe negende plaats, in het gezelschap van de sterke Fransman Hubert Dupont en ploegmaats Thomas Dekker en Theo Eltink. Het levert Serge een WK-selectie voor Verona op, maar zijn laatste seizoen als belofte, in 2005, gaat grotendeels de miste in door een heupbreuk, opgelopen in de Thüringen-Rundfahrt.
2006: halve ritzege in kleine Tour de France
Een overstap naar het profteam van Rabobank zit er niet, maar het procontinentale Chocolade Jacques-Topsport Vlaanderen biedt soelaas. Als neoprof toont Serge in 2006 meteen enkele flitsen. In Luik-Bastenaken-Luik, zijn lievelingsklassieker waarin hij als belofte ook al goed presteerde, wint hij na een lange ontsnapping het bergklassement. En dat is niet alles. Bij zijn profdebuut in de Tour Down Under wordt hij in een lastige rit vierde, in het zog van Cadel Evans. In de Ronde van Oostenrijk rijdt Serge met de beteren omhoog op de verschrikkelijke Kitzbüheler Horn. En in de Ronde van de Toekomst, ook wel de Tour de France voor jonge renners genoemd, behaalt hij een halve ritzege in de Vogezenrit naar La Bresse. Terwijl Serge de sprint van select groepje met onder meer Robert Gesink wint, pakt Moises Duenas de ritzege. Twee jaar later zou de Spanjaard uit de Tour gezet worden na een positieve epotest. Ook in de koninginnenrit door de Alpen over de Col de la Croix Fry, de Col des Aravis en de Col des Saisies rijdt Serge met de allerbesten omhoog. Het levert hem een vierde plaats in zowel eind- als bergklassement op.
In een interview na afloop van zijn eerste seizoen tussen de profs vertelt Serge: “Er heeft ooit eens een ploegleider tegen mij gezegd da ik een verbeterde versie van Kurt Van de Wouwer zou kunnen worden. Ik kan me wel in die uitspraak vinden, al besef ik maar al te goed dat ik nog heel veel moet bewijzen om die bewering ook waar te maken. Ik rijd graag bergop, maar kan heel moeilijk afwerken.”
2009: halve ritzege in de Giro
De doorbraak zou niet lang op zich wachten. In 2009 krijgt Serge een contract aangeboden bij Cervélo, waar hij in dienst van uittredend Tourwinnaar Carlos Sastre de Giro mag rijden. Hij ontgoochelt niet en in de geaccidenteerde rit naar Faenza strijdt hij met Leonardo Bertagnolli voor de ritzege. Kopman Sastre zit echter geïsoleerd en dus roept ploegleider Van Poppel zijn Belg tot de orde. Gevolg: Bertagnolli wint de rit, Sastre kwam nooit in de problemen en Pauwels spurt zich nog naar de tweede plaats. Pikant detail: Bertagnolli zou in 2012 door afwijkende waarden op zijn bloedpaspoort voor twee jaar geschorst worden. Serge bevestigt in die Giro en in de laatste bergrit naar de Vesuvius eindigt hij als achtste, voor onder meer Gilberto Simoni en … Lance Armstrong.
Er komt echter geen vervolg aan de succesvolle tocht door Italië. In 2010 – hij maakt intussen deel uit van Team Sky – rijdt Serge voor het eerst de Tour aan de zijde van onder meer Bradley Wiggins en Geraint Thomas. 2011 gaat echter volledig de mist door elleboogbreuken en andere tegenslagen. Een contractverlenging zit er niet in, maar gelukkig biedt Patrick Lefevere Serge een plaatsje aan binnen het grote Omega Pharma-Quick.Step.
2012-2014: meesterknecht van Uran, Cavendish en Gilbert
In drie seizoenen bij de Belgische wereldformatie kan Serge niet aan zichzelf denken. Hij rijdt drie keer de Giro en twee keer de Vuelta, waarin Rigoberto Uran de vooruitgeschoven pion is. Daarnaast moet hij ook in de vlakke ritten vaak aan de bak om Mark Cavendish mee naar een sprintzege te loodsen. Een sterke nazomer in 2013, bekroond met een negende plaats in de Vueltarit naar de Angliru, levert Serge zelfs een selectie voor het loodzware WK op de weg in Firenze op. Hij ontgoochelt niet, rijdt zich volledig leeg in dienst van oppertroef Philippe Gilbert en finisht zelf nog op een meer dan verdienstelijke 29ste plaats. Een grote motor, weet je wel.
Wat in deze periode echter ook de realiteit is: de trainingsschema’s van Serge worden toegespitst op de kwaliteiten waarover hij als helper moet beschikken. Lees: lang op kop kunnen rijden voor een kopman. Intervalsessies zijn beperkt, waardoor Serge almaar meer aan intrinsieke kwaliteiten (snelheid en explosiviteit) inboet. De overstap naar MTN-Qhubeka komt als een godsgeschenk. Een nieuwe omgeving, een nieuwe cultuur, een nieuwe rol binnen de ploeg, een nieuwe trainer én een nakende toekomst als papa (zijn echtgenote, de Bredense Ine Beyen is zeven maanden zwanger, red.). Wat die veranderingen precies inhouden, hoeven we hier niet meer te vertellen. Eén vlugge blik op de uitslagen van de voorbije Pyreneeënritten volstaat.
Noteer maar: van deze renaissance van Serge Pauwels hebben we in deze Tour het laatste nog lang niet gezien…
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier