Er gaan stemmen op om het landschap van de politiezones te hertekenen. Provinciegouverneur Carl Decaluwé wil alvast naar een schaalvergroting en denkt aan 11 in plaats van 19 politiezones in onze provincie. Maar wat is de ideale schaalgrootte voor een efficiënte politiezone ?
De vraag tot herverkaveling van het West-Vlaamse politielandschap is op zijn minst terecht : er steekt relatief weinig logica in de verdeling van het West-Vlaamse grondgebied in de 19 politiezones die we op vandaag kennen. Die verdeling is, in de maanden voorafgaand aan 1 januari 2002, vooral politiek geïnspireerd geweest en werd eigenlijk niet van hogerhand opgelegd. Zo waren er steden en gemeenten die kozen voor een eerder bescheiden samenwerkingsverband van bijvoorbeeld 2 of 3 gemeenten, anderen zagen het dan weer wat groter. En in Ieper zag men het héél groot en maakte men werk van één grote politiezone voor het hele gerechtelijke arrondissement Ieper. Want dit werd wél van hogerhand opgelegd : de zones konden de grenzen van de vier gerechtelijke arrondissementen niet overschrijden. Waardoor een aantal logische combinaties zoals bijvoorbeeld Wielsbeke bij Waregem of Lendelede bij Izegem niet mogelijk waren.
‘Echtscheidingswet’ in de maak
Dit is nu veranderd, want sinds vorig jaar zijn de vier gerechtelijke arrondissementen in onze provincie samengesmolten tot één rechtsgebied en kan men eventueel anders gaan combineren. Komt daarbij ook dat er, op initiatief van Kamerlid Koenraad Degroote uit Dentergem, een wet in de maak is die de gemeenten zal toelaten om uit een bepaalde politiezone te treden en bij een andere aan te sluiten.
Maar dit is op zich allemaal nog geen garantie dat het landschap er straks beter zal uitzien, want nog altijd zullen er grote en kleine zones zijn, alhoewel ze allemaal dezelfde opdracht en uitdaging hebben. Vandaar het initiatief van onze provinciegouverneur, die in dit alles meer lijn wil krijgen, en die vooral wil dat een zone groot genoeg is om de zeven basisfunctionaliteiten die op vandaag van een politiedienst verwacht worden, behoorlijk in de vullen. Dit is uiteraard ook een kwestie van mensen en van middelen.
Buurtpolitie
Anderzijds mag een politiezone ook niet té groot zijn, want schaalvergroting leidt niet zelden tot meer anonimiteit en minder betrokkenheid, en dat is nu net niét wat de burger van de politie verwacht. Ja, het politiewerk is inderdaad veel complexer geworden dan vroeger, en ja, er zijn veel meer specialisten nodig dan vroeger, maar het is evenzeer waar dat de roep om meer blauw op straat nog nooit zo groot geweest is. En het is nog meer waar dat de rol van de wijkagent, als mens tussen de mensen, als aanspreekpunt, als antenne die bepaalde fenomenen capteert nog voor ze escaleren, niet kan overschat worden. In té grote politiezones durft men nog al eens in té grote wijken redeneren : één wijkagent voor een hele deelgemeente : zo kan de politie moeilijk nog je vriend zijn die je nabij is om je te helpen.
Binnen één brandweerzone
Gelukkig lijkt de provinciegouverneur niet meteen te denken aan superzones die één op één samenvallen met de nieuwe hulpverleningszones, ook wel brandweerzones genaamd. Wél stelt hij voor dat een politiezone maar tot één hulpverleningszone kan behoren. Dit lijkt ons alvast de logica zelve, al schept dit uitgangspunt meteen al een aantal voldongen feiten : zo zullen de gemeenten Staden en Moorslede bijvoorbeeld al niet langer bij politie Arro Ieper kunnen blijven, want ze sloten aan bij brandweerzone Midwest. Omgekeerd heeft bijvoorbeeld Wielsbeke net gekozen om niét bij Midwest te gaan om zo de aansluiting met de politiezone Waregem in de toekomst te kunnen vergemakkelijken. En heeft Ledegem dan weer uitdrukkelijk gekozen om bij brandweerzone Fluvia te gaan om de eenheid met Wevelgem en Menen, waarmee ze politiezone vormt, niet te verbreken.
Enzovoort enzoverder : het is duidelijk dat er een héél moeilijke puzzel voorligt. En dan hebben we het nog niet over het feit dat maar héél weinig burgemeesters willen horen van een mogelijke fusie van hun politiezone, zeker al niet de burgemeesters van de drie West-Vlaamse gemeenten (Oostende, Brugge en Middelkerke) die op vandaag nog hun eigen (monocommunale) politiezone hebben.
Maar hoe er ook gepuzzeld en geschoven wordt : laat alle politieke belangen toch vooral ondergeschikt zijn aan wat de burger wil : een efficiënte politiedienst die voldoende dichtbij is. Met agenten die gekend en aanspreekbaar zijn. Met patrouilles die je regelmatig ziet. En met interventieteams die binnen een redelijke termijn ter plaatse zijn. De politie is onze vriend, dat weten we al langer. Maar ze moet in de buurt zijn, want aan verre vriend heb je niet zoveel.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier