De man die verhalen vertelde

"Will Tura is een icoon, die ondanks het succes altijd zichzelf gebleven is". © BELGA
Bert Vanden Berghe

Ik ben 21 jaar geboren na ‘Eenzaam zonder jou’.

Het repertoire van Will Tura zat niet alleen verweven in de Vlaamse muziekgeschiedenis, maar ook in die van menige gezinnen, generaties lang. Ook bij ons was Tura nooit ver weg, op vergeelde foto’s van zijn bezoek aan de bakkerij van mijn grootmoeder, tot de platen die mijn moeder thuis had. Het kon dan ook niet anders of de cassettes werden grijs gedraaid in de jaren 80. En in mijn walkman ook, ja. Het mag niet bepaald hipster klinken als frisse dertiger, maar bepaalde nummers kan ik van voor naar achter meekwelen. Het trompetgeschal aan het begin van ‘Vlaanderen mijn land’, of de drums in ‘De Noorderwind’ zitten er bijna ingebakken.

Tieneridool

Mijn (groot)ouders hebben hem gekend als een heus tieneridool, voor mij was hij dan weer de man die verhalen vertelde. De man die als keizer van het Vlaamse levenslied vrolijke nummers bracht maar ook tragiek en dramatiek niet schuwde. ‘Arme Joe’, ‘Het kan niet zijn’… Het zijn platen die niet alleen wanhoop en verdriet uitstralen, maar waar hij ook duidelijk diep in zijn ziel liet kijken. Ik kan tot op vandaag nog altijd niet naar ‘Hoop doet leven’ of ‘Ik mis je zo’ luisteren zonder kippenvel te krijgen. Sluit je ogen als je naar ‘Verboden dromen’, ‘Vergeet Barbara’ of ‘Hopeloos’ luistert en je ziet grotesk aangeklede feestzalen, taarten met een halve fruitmand op en aan de toog een zatte nonkel. Tura straalt voor mij zoveel eighties uit, de muziek uit mijn jeugd, waar hij bij elk decennium herinneringen oproept voor jonge of oudere mensen.

Will Tura 75 jaar: zelfs de term ‘monument’ doet de man oneer aan

Mooi, ‘t leven is mooi

Op 2 augustus viert hij zijn 75ste verjaardag, pal in de zomer, waarbij nummers als ‘Blauw’ of ‘Boven de wolken’ ons meteen door het hoofd schieten. Maar ook het ultieme nummer dat zoveel hoop uitdraagt: ‘Mooi, ‘t leven is mooi’.

Verhalen vertellen is vandaag mijn job geworden en ik had de eer om Will te interviewen. De eer, jawel, want zelfs de term ‘monument’ doet de man oneer aan. Will mag een icoon genoemd worden. Een icoon, die ondanks het succes altijd zichzelf gebleven is, met zoveel liefde over zijn gezin spreekt en elke fan welgemeend in zijn hart draagt. Een icoon, waarvan we hopen dat hij ons nog lang mag verblijden met zijn muziek. Hoe lang nog, vraagt iedereen hem nu? Het antwoord is simpel: zo lang er zon, muziek en kinderen zijn.

Wat is jouw band met Will Tura?

KW.be richt een week lang de spots op Will Tura met als apotheose een heuse special in Krant van West-Vlaanderen van vrijdag 17 juli. Jij kan daaraan meehelpen! Mail ons je foto’s uit de oude doos van jezelf of je oma bij Will Tura, of meer recent selfies met Will Tura, of een selfie bij een LP van Will Tura of deel een mooie anekdote met onze lezers. Je kan dit allemaal kwijt op de mailbox Tura@kw.be.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier