Rik (43) timmert aan de weg terug: “Op mijn leeftijd niet meer werken, dat kan toch niet?”

Rik Van Berlamont met zijn vrouw Stéphanie Verschaeve en hun 9-jarige zoon Nicolas. © MV
Redactie KW

Een fietsongeval dat Rik Van Berlamont (43) uit Geluwe einde juli 2016 overkwam tijdens een individuele tijdrit voor recreanten in Oostende was het begin van een lange lijdensweg. Rik vertelt zijn verhaal om anderen te waarschuwen. “Nu ben ik volledig op invaliditeit en moet ik me rustig houden”, zegt hij. “Maar ik wil werken, ik wil bezig zijn. Nu voel ik me echt nutteloos.”

Door Erik De Block

De eetzaal van vrije basisschool De Graankorrel in Geluwe vormde woensdag het decor voor een bijzondere lezing over fietsongevallen en de gevolgen. Aanleiding is een zware val die het leven van de 43-jarige Rik Van Berlamont uit de Kattestraat jammer genoeg grondig veranderde. “We reden heen en terug rechts op het jaagpad langs het kanaal Plassendale-Nieuwpoort”, herinnert Rik zich. “In de tegenovergestelde richting kwamen er twee deelnemers. Ze reden op korte afstand na elkaar. De eerste (een renner uit Moorsele, red.) kwam ten val in de berm, stond op en reed roekeloos weer verder. De andere deelnemer (iemand uit Bredene, red.) die hem volgde, moest uitwijken door zijn voorganger en kwam op de andere kant van het jaagpad met mij frontaal in botsing. Hij botste met zijn hoofd tegen mijn schouder. Ik kwam ook ten val en was even buiten bewustzijn. Na onderzoek in een scanner van het Henri Serruys Ziekenhuis in Oostende was de diagnose vrij snel duidelijk: een gebroken rib en gekneusde knieën.”

Schedeltrauma

“Later bleek er ook een tweede rib gebroken. Ik trok naar de spoedafdeling van het AZ Delta in Menen en daar stelde men een schedeltrauma vast. Dat had men tijdens het eerste onderzoek toch in Oostende moeten zien? Ik bleef last hebben en kon amper rechtop blijven staan. Er volgde in Menen een tweede onderzoek. Daaruit bleek dat er sprake was van twee ingedeukte wervelfacturen.”

En ook daar stopte de ellende voor Rik niet. “Voor de verzekering moest ik vorig jaar op controle naar een arts en lag er ook onder de scanner”, vertelt Rik. “Daar bleek dat door die val mijn nek gebroken was. Van mijn linkerknie bleek ook de meniscus gescheurd. Ik trok voor de revalidatie naar de kinesist, osteopaat en chiropractor. Ik kon geen sport meer doen en had problemen om te stappen.”

Rik is van opleiding fietsenmaker en werkte als mecanicien bij Minne Sport in Ieper. “Ik was vijf maanden thuis en ben daarna opnieuw beginnen werken”, vertelt Rik. “Halftijds, eigenlijk erg rustig, maar het ging gewoon niet. Eind april 2017 werd ik om medische redenen ontslagen. Enkele maanden later mocht ik als onderhoudsman halftijds aan de slag in het Sint-Jozefscollege in Wervik.”

Van de fietser uit Moorsele die betrokken was bij het ongeval hoorde ik nog niets. Dat vind ik wel jammer

Voor de rechter

“Het hield in dat ik daar in die school veel trappen moest doen en op de ladder moest staan. Ik had te veel last om die job uit te oefenen en in december vorig jaar ben ik gestopt. Via de VDAB ben ik nu op zoek naar een aangepaste job. Daarnaast ben ik vrijwilliger voor Proper Wervik om toch iets om handen te hebben. Ik kan niet thuis blijven zitten en ik denk te veel na als ik niets doe. Ik hoop terug aan de slag te geraken zodat ik dat euvel kan vergeten.” Rik mag momenteel zelfs niet met de auto rijden. “Door het schedeltrauma heb ik een dubbel zicht en ben daarvoor in behandeling”, zucht hij. “Op mijn leeftijd niet meer werken, dat kan toch niet? Ik voel me soms echt nutteloos.”

Het dossier is ondertussen gepleit op de politierechtbank in Brugge. De fietser die in de berm ten val kwam werd aansprakelijk gesteld. Hij tekende evenwel beroep aan, en Riks zaak zal later opnieuw voor komen op de correctionele rechtbank in Brugge. “Dat er een aansprakelijke voor het fietsongeval werd aangewezen, was voor mij een kleine overwinning”, reageert Rik op het vonnis van de politierechter. “Het gaat trouwens om een complexe zaak met vier partijen: naast ikzelf en die twee andere deelnemers is ook de organisator betrokken. Die deelnemer uit Bredene nam achteraf een paar keer contact op. Van die andere renner uit Moorsele hoorde ik niks en dat vind ik wel jammer.”

Rik is afkomstig uit Denderhoutem. Hij begon in zijn jeugdjaren te koersen bij de nieuwelingen. “Ik koerste tot bij de elite zonder contract”, blikt hij terug. “Later nam ik ook deel aan wedstrijden bij de OVWF, een nevenbond. Uiteindelijk koos ik tien jaar geleden voor tijdritten voor recreanten. In West-Vlaanderen zijn er veel, in Woesten bijvoorbeeld maar ook in Moorsele en Slypskapelle. Voor mijn ongeval was ik nooit betrokken bij valpartijen. Het tijdrijden vind ik een van de mooiste disciplines van de wielersport. Ik koos voor individuele tijdritten om het gevaar niet op te zoeken en toch is het heel slecht afgelopen.”

Passie

“Ik was die dag misschien beter aan het strand gaan liggen maar het fietsen is een microbe. Ik nam niet deel om prijzen te winnen maar om het prestige, om de strijd met mezelf aan te gaan. Tijdens die tijdritten haalde ik een gemiddelde van 41 à 42 kilometer per uur. Ik ben altijd met de fiets gaan werken. Het was een passie tot en met. Om deel te nemen aan die tijdrit was ik in vorm. Tot ik daar plots lag.”

Zijn raadsman Marc Peeters uit Dendermonde gaf woensdag een lezing over fietsongevallen. “Mijn advocaat geeft veel zulke lezingen en had het over ongevallen in groep”, aldus Rik. “Hij wil de mensen sensibiliseren naar de veiligheid toe. Er wordt meer gefietst, meer in groep. Spijtig genoeg zijn er ook meer en meer fietsongevallen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier