Onderkoelde postbode uit beek gered door voorbijgangers in Menen

"Ik heb twee keer geluk gehad: door mijn helm die mijn hoofd beschermde en door de voorbijgangers die mij vonden", beseft Mike Bellens. © MVW
Redactie KW

Mike Bellens (39) zal zijn eerste werkdag van 2018 niet gauw vergeten. De postbode uit Wervik reed dinsdag 2 januari met zijn e-bike in Menen toen hij aan het slippen ging. Hij belandde in de Schonebeek en kon gelukkig worden gered door twee voorbijgangers.

“Wat er precies gebeurd is, kan ik me niet meer herinneren”, verklaart Mike. “Het moet rond een uur of 11 zijn toen ik langs de Schonebeek in Menen over een brugje reed. Mijn fiets ging aan het slippen door natte bladeren op de weg. Ik moet over de reling zijn gevallen met mijn hoofd tegen de brug want mijn helm was volledig kapot.” Door de klap kreeg Mike een hersenschudding en belandde hij in het ijskoude water. “Ik zie enkel nog fragmenten van de gebeurtenis voor mij, zoals dat koude water. Ik raakte enorm onderkoeld. Gelukkig werd ik gevonden door twee voorbijgangers”, vertelt hij.

Fitness

Rekkemnaar Patrick Vincke (58) en Wevelgemnaar Martin Knockaert (59) hadden er net een fitnesssessie opzitten toen ze de achtergelaten postfiets opmerkten. Ze speurden de beek af en vonden een rode jas. “Ze zijn toen de beek afgewandeld om mij te zoeken”, gaat Mike verder. “Zo’n 150 meter verder hebben ze mij gevonden. Ik was toen net buiten bewustzijn. Patrick en Martin hebben de ambulances gebeld en hebben me ook warm gehouden met handdoeken. Even later kwamen de hulpverleners van Fluvia ter plaatse. Het was ook voor hen schrikken, want ze herkenden mij. Ik ben namelijk ook vrijwillig brandweerman. Mijn lichaamstemperatuur bedroeg nog slechts 32 graden en gelukkig konden mijn collega’s die vlug opkrikken tot 36 graden.”

Geluk

Mike werd naar het ziekenhuis gebracht maar mocht al vlug de spoeddienst verlaten. “Ik ben zeven dagen thuis en besef maar al te goed dat ik enorm veel geluk heb gehad. Een eerste keer door mijn helm die de val heeft gebroken en een tweede keer door de voorbijgangers. Zonder hen zou ik dit verhaal zeker niet kunnen navertellen. Ik ben hen da nook enorm dankbaar.”

(TGM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier