Gemeentearbeider uit Knokke overleefde miraculeus een arbeidsongeval en is nu terug thuis

Thierry Strubbe lag maandenlang in het ziekenhuis. © Foto MM
Redactie KW

Gemeentearbeider Thierry Strubbe (52) uit Knokke-Heist hoopt binnen een jaar terug volledig zelfstandig te kunnen leven na zijn levensbedreigend arbeidsongeval vorige zomer op het strand. De dokters gaven hem toen amper enkele procenten overlevingskans. Een half jaar later is Thierry eindelijk terug thuis.

Zelfstandig wandelen lukt nog niet. Enkel binnenshuis kan Thierry Strubbe (52) zich behelpen met een kruk. Maar de weg die de gemeentearbeider het laatste half jaar afwerkte is indrukwekkend. Op 22 augustus vorig jaar gebeurde op het strand van Knokke het onwaarschijnlijke. Thierry belandde vroeg in de ochtend onder de wielen van een bulldozer en brak zowat alles wat er te breken valt in een mensenlichaam.

“Een bekkenbreuk, heupbreuk, scheenbeenbreuk, een klaplong, heel wat inwendige bloedingen en ga zo maar door”, herinnert Thierry zich zijn verwondingen. De vijftiger werd met de MUG-heli afgevoerd naar het ziekenhuis en verkeerde lange tijd in kritieke toestand. De dokters gaven hem een zeer kleine kans op overleven. “Maar kijk, zes maanden later sta ik hier toch maar terug in mijn eigen huis“, vertelt Thierry met de glimlach.

Revalidatie

Met behulp van een kruk kan de goedlachse gemeentearbeider zich binnenshuis voorzichtig verplaatsen. “Beetje per beetje merk ik vooruitgang. Sinds kort lukt het om thuis voor mezelf te zorgen. Al krijg ik natuurlijk nog heel wat hulp”, aldus Thierry. Ook zes maanden na het dramatische ongeval moet de vijftiger nog driemaal per week naar het ziekenhuis voor zijn revalidatie. Van vroeg in de ochtend peigert de man zich af in de hoop volledig te kunnen herstellen van zijn zware verwondingen.

“Mijn spieren zijn volledig weg. De dokters vertelden me dat het geen zin heeft om iets te willen forceren. De spiermassa was volledig verdwenen en moet helemaal terug opgebouwd worden. Dat kan alleen met veel geduld en doorzettingsvermogen”, gaat Strubbe verder. Om zich buiten te verplaatsen maakt hij gebruik van een rolstoel en een driewielige scooter. “Op die manier kan ik toch al zelfstandig boodschappen doen en af en toe eens buiten komen. Dat doet deugd na al die maanden op mijn ziekbed.”

“Niemand had ooit durven dromen dat ik het ongeval zou overleven. Zelfs de chirurgen niet. Het is een wonder”

Ondanks de positieve signalen is het einde van de lijdensweg nog niet helemaal in zich. De opgelopen verwondingen hebben tijd nodig om zich te herstellen en vragen een intensieve verzorging en revalidatie.

80 procent

“Het zal minstens nog een jaar duren voor ik terug volledig mobiel ben. En dan nog: volledig mobiel is een groot woord. Honderd procent herstellen zal nooit lukken. Ik zou al lang blij zijn als ik voor tachtig procent kan herstellen”, getuigt Thierry na een lange dag revalideren in het AZ Sint-Jan in Brugge.

Aan opgeven dacht Thierry Strubbe nooit. Vooral de passie voor zijn werk en liefde voor zijn hond en familie hielp hem door de moeilijke tijden. “De familie kon nog op bezoek komen in het ziekenhuis. Haishi (zijn hond, een Shih Tzu, red.) heb ik lange tijd moeten missen. Ik heb wel het gevoel dat hij blij is met mijn thuiskomst”, lacht de gemeentearbeider. “Uiteindelijk ben ik heel blij met waar ik nu sta. Niemand had ooit durven dromen dat ik het ongeval zou overleven. Zelfs de chirurgen niet. Het is een wonder.”

Bij de gemeente lieten ze al weten dat Thierry na zijn revalidatie terug welkom is, al zal dat wel in een lichtere functie zijn. “Mijn fysieke toestand zal het nooit meer toelaten om dergelijk werk te doen. Heel jammer, maar het is nu zo. Ik focus nu eerst volop op mijn herstel en wil binnen een jaar ook terug mijn rijbewijs in handen krijgen. Na mijn coma trok de verzekering mijn rijbewijs in. Ik zal dus eerst terug moeten bewijzen dat ik capabel ben om te rijden. Maar dat zijn zorgen voor later”, besluit Thierry met de glimlach. (MM)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier