Het College was meer dan 140 jaar lang een mannenbastion. Tot in 1984 de eerste meisjes over de drempel van het college stapten. Onder hen Griet Glorieux en Tracy Verburgh. Speciaal voor ons blikken zij terug. “De jongens kregen vlugger straf dan wij.”
Tracy en Griet ( beiden 47) hadden de eerste twee jaren VSO gevolgd in het Sint-Jozefsinstituut. “Maar omdat onze keuzerichting enkel in het College kon, zetten we de stap naar de Vindictivelaan”, herinnert Griet zich nog. Zij koos toen voor Moderne Talen-Wiskunde. “Voor mij werd het Latijn-Moderne Talen en niet onbelangrijk: in ‘t College moest ik geen uniform dragen”, gniffelt Tracy die nu leerlingenbegeleidster is aan het Koninklijk Atheneum Pegasus.
Voor een aantal vakken zaten beide vriendinnen nog samen en ook klassenleraar Marcel Moerman deelden ze. “Een vaderlijk figuur”, weet Tracy nog. “Helaas kwam tijdens dat schooljaar zijn zoon om het leven bij een ongeval in het leger. Een heel zware klap voor de man en voor zijn zoon Henk die ook in onze klas zat.”
Moeite om te zwijgen
De anekdotes laten niet op zich wachten. “Toen we voor het eerst met de fiets arriveerden, kregen we ons vehikel niet aangehaakt. Galant waren de nieuwe medestudenten niet. Gelukkig was er ene Geert Vercarre die ons bereidwillig hielp. We zijn er hem nog dankbaar voor”, lachen Griet en Tracy. “Ook nieuw voor ons was de ochtendstudie. Ik had wel wat moeite om te zwijgen”, geeft Tracy toe. “De discipline op ‘ t College was toch nieuw voor ons.”
Maar de meisjes voelden zich welkom op de school. “Misschien kregen we wel meer privileges dan de jongens, die daar soms wat kribbig om waren. Zij kregen ook vlugger straf”, weet Griet nog. “Al was het in het hoger middelbaar net andersom. Het kwam ons over dat de licentiaten wat meer moeite hadden met de komst van die eerste lichting meisjes”, vindt Tracy, maar Griet relativeert. “Het was trouwens ook voor de jongens een hele aanpassing. Voor het eerst in meer dan 100 jaar werd dit mannenbastion belaagd door het ‘zwakke geslacht’, je zou voor minder je zelfvertrouwen verliezen.” (hilariteit)
LO met de Beul
Ook de lessen LO waren duidelijk niet op de komst van de eerste meisjes voorzien: “Het eerste jaar moesten we bij gebrek aan voorzieningen nog afzonderlijk turnen bij meneer Cleppe. Het jaar daarop was de les al gemengd en dat hebben we geweten. Meneer Bultiauw, ook bekend als ‘de Beul’, liet ons evenveel afzien als de jongens zelf.”
Toch kleuren de herinneringen aan de leraren overwegend positief. “Voor Frans hadden we dat eerste jaar meneer Catteeuw, een enthousiaste en aimabele leerkracht die ons echt de liefde voor de Franse taal en cultuur bijbracht”, zegt Tracy. “Ook de lessen biologie van een gepassioneerde meneer Verschoore zijn me altijd bijgebleven”, zegt Griet, “mede dankzij hem heb ik toe biologie verder gestudeerd en ben ik nu professor aan de UGent.”
Trouwens, de school leverde hen naast een diploma ook een man op. Griet trouwde met medeleerling Frans Heuvicq en Tracy Verburgh met Geert De Vos. Tot ver in de 20ste eeuw mochten de Collegianen niet praten met de meisjes van Sint-Andreas. Het kan verkeren! (ML)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier