Het einde van het schooljaar betekent traditioneel ook afscheid nemen van leraren die met pensioen gaan. Carine Loosveldt en haar man Joannes Lozie, beiden 60, zwaaiden het afgelopen jaar de deur van Spes Nostra in Heule voorgoed achter zich dicht. “Ik heb het er nog altijd moeilijk mee”, zegt Carine.
Joannes Lozie startte in 1980 als leraar lichamelijke opvoeding in Spes Nostra in Heule. In 1982 kreeg hij er een collega bij, Carine Loosveldt. Niets bijzonder? Toch wel. De vonk sloeg over en de twee werden smoorverliefd. “Maar in die tijd was dat helemaal niet evident”, zeggen ze. “We hebben jaren geprobeerd om het stil te houden, maar dat was moeilijk.” In 2001 werd hun liefde bezegeld met een huwelijk. “Ook dat was niet evident. We zijn heel dankbaar dat we toen niet werden ontslagen. We deden onze job vol overgave en dat heeft uiteindelijk de bovenhand gehaald.”
Vernieuwend
Zowel ‘mevrouw Carine Loosveldt’ als ‘meneer Joannes Lozie’ probeerden tijdens hun schoolcarrière zo vernieuwend mogelijk uit de hoek te komen. “Een leerling heeft er werkelijk niets aan om elke week toertjes rond de speelplaats te lopen”, zegt Joannes.
“Ik probeerde de lessen zo uitdagend mogelijk te houden. En de lat lag hoog.” “Het is altijd mijn doel geweest om de leerlingen een fijne tijd te bezorgen”, gaat Carine verder. “Ik wou dat ze met een goed gevoel mijn les zouden verlaten. Ik vond het ook geweldig om met jonge mensen bezig te zijn. Ik zag mijn leerlingen echt graag.”
“Het was moeilijk om onze relatie geheim te houden”
Carine en Joannes waren destijds ook de pioniers van de schoolsport in Spes Nostra. “We hebben daar samen met andere collega’s heel veel energie in gestoken. Tussen de middag gingen we sporten en op woensdag namen we deel aan wedstrijden. We hebben met de schoolteams tientallen bekers en medailles behaald. Dat waren hele mooie momenten.”
In 2016 kwam er voor Carine aan al dat moois abrupt een einde. “Vorig schooljaar had ik een ongelukje tijdens de les”, zegt ze. “Op het eerste gezicht niets ernstigs, maar in mei moest ik toch onder het mes. Toen bleek dat mijn knie zo goed als versleten was. Toch was ik ervan overtuigd om in september 2016 weer te starten, maar dat werd ten sterkste afgeraden door de arbeidsgeneesheer. Dat was écht een klap in mijn gezicht. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad, en nu nog altijd. Ik heb geen afscheid kunnen nemen, niet van de leerlingen en niet van mijn collega’s.” “Voor mij was dat anders”, zegt Joannes, die op 1 mei met pensioen ging. “Ik leefde er voor een stukje naartoe en kreeg ook een afscheidsfeestje op school. Toch had ik in het begin veel heimwee naar mijn job. Het is een heel ander leven.”
Volleybaltrainer bij Hermes Oostende
Sinds het koppel met pensioen is, genieten ze met volle teugen. “Ik verveel mij geen seconde”, glimlacht Carine. “Ik volg Italiaanse les, doe aan yoga, ben bezig met alternatieve geneeskunde en volg bijscholingen als gezondheidsconsulente.” Joannes start over enkele weken als trainer van de tweede damesploeg van Hermes Oostende. “Mijn hele leven lang ben ik al volleybaltrainer, onder meer bij de eerste teams van Hermes Oostende en Knack Roeselare. Vorig jaar ben ik ermee gestopt, maar straks neem die draad weer op.”
(NVH)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier